IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η ελπίδα χάθηκε και η Δύση αποδομείται. Δρόμος χωρίς επιστροφή; Πόσο πιθανό είναι ο νέος αυτός παγκόσμιος διπολισμός να επιφέρει και το ιστορικό τέλος αυτού που ξέρουμε ως Ευρώπη; Η Δύση, ως σύνολο δημοκρατικών εθνών-κρατών (στο όσο έχουν νόημα οι όροι), με λίγο-πολύ κοινή φιλοσοφική θεμελίωση, που πάσχιζε να ενοποιηθεί πολιτικώς, οικονομικώς και κοινωνικώς, εμφανώς πλέον αποδομείται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί καθοριστική καμπή και απαρχή, αν όχι επικύρωση, αυτής της ιστορικής αλλαγής στον τρόπο διάρθρωσης του κόσμου. Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, φαινόταν πως υπήρχε μια αναπτυσσόμενη συνεργασία της με την μέχρι τότε Δύση, με αμοιβαία οφέλη (ο όρος Δύση δεν είναι σαφώς ορισμένος, ας πούμε λοιπόν αυτήν που θεωρούσαμε ως τέτοια). Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, που δικαιολογούσε τον διαχωρισμό της και την αντιπαλότητά της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αρκετές χώρες του πρώην «ανατολικού μπλόκ» ενετάχθησαν στην Ευρώπη, ως ελεύθερα δημοκρατικά κράτη.

Εργοτάξια φαίνονται μέσα από το βαρύ νέφος πάνω από την Almaty, στο Καζακστάν,  τον Φεβρουάριο του 2011. SHAMIL ZHUMATOV / REUTERS   Περισσότερο από όσο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, οι χώρες της Κεντρικής Ασίας φαίνονται έτοιμες για μια σημαντική οικονομική μεταμόρφωση. Οι κινεζικές επενδύσεις ενοποιούν την περιοχή, μέσω της πρωτοβουλίας One Belt, One Road (OBOR) και αναβιώνουν από παλιά εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά και εξορυκτικά έργα. Το άνοιγμα του Ουζμπεκιστάν υπό τον πρόεδρο Shavkat Mirziyoyev, [που ανήλθε] στην εξουσία μετά τον θάνατο του δικτάτορα Islam Karimov το 2016, έχει αφαιρέσει ένα από τα βασικά εμπόδια στην περιφερειακή ολοκλήρωση και υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι για αισιοδοξία. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα έργα που επιδιώκονται επί του παρόντος θα επαναλάβουν τα χειρότερα λάθη της σοβιετικής εποχής χωρίς να αποκαταστήσουν το βιοτικό επίπεδο και την εισοδηματική ασφάλεια που η πλειοψηφία του πληθυσμού