IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: «Ο μονοπολικός κόσμος γίνεται αμετάκλητα παρελθόν»   Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα. Η απο-παγκοσμιοποίηση και ο περιφερειακός προστατευτισμός   αποτελούν μονόδρομο για τις ΗΠΑ. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιήλθε σε μια θορυβώδη θριαμβολογία. Ο όρος ″Triumphalism″ ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό το σφάλμα. Οι ΗΠΑ προέκυψαν ως υπερδύναμη για μια σειρά από λόγους (γεωγραφία, μη φθορά σε ευρωπαϊκούς πολέμους παρά μόνο στο τέλος, δημιουργικότητα και φυσικούς πόρους) και δεν ήταν ποτέ μια πρόθυμη δύναμη να εμπλακεί στη διεθνή πολιτική. Από την άλλη, οι μάχες των Αμερικανών εναντίον των αποικιοκρατών (Βρετανών, Ισπανών και Γάλλων) καθιστούσαν την αμερικανική διαδικασία δημιουργίας έθνους-κράτους ως εξωτερική πολιτική καθώς ήταν αποικία. Η Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σχεδίασε σωστά δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος ήταν να βγει νικήτρια στην κούρσα με την ΕΣΣΔ και με τον κομμουνισμό. Η άλλη, να δημιουργήσει

  Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αντί να ενισχύουν την πολεμική διάσταση του ανταγωνισμού με την Κίνα, θα πρέπει να εργάζονται  ακούραστα  για  να  συρρικνώσουν  το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων της Ασίας, να επιδοτούν τις πολιτικές κλιματικής προσαρμογής σε χώρες με πληθυσμό που κινδυνεύει, και να τιμωρούν την διαφθορά και την αυταρχική πολιτική. Το αεροπλανοφόρο USS Carl Vinson διέρχεται από την Θάλασσα των Φιλιππίνων μαζί με δύο ιαπωνικά πλοία, τον Απρίλιο του 2017. Sean M. Castellano / The New York Times / Redux Η Αμερική μετατρέπει την Ασία  σε πυριτιδαποθήκη. Οι κίνδυνοι της προσέγγισης «πρώτα ο στρατός».   Η Ασία κινείται προς μια επικίνδυνη κατεύθυνση. Σε όλη την ήπειρο, η προηγμένη πυραυλική τεχνολογία διαδίδεται μεταξύ των φίλων και των αντιπάλων των ΗΠΑ. Οι πυρηνικές δυνάμεις αναλαμβάνουν εκτεταμένες προσπάθειες πυρηνικού εκσυγχρονισμού. Ο εκδημοκρατισμός βαλτώνει και, σε ορισμένες περιπτώσεις, υποχωρεί. Και η οικονομική επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών μειώ

Μετά από μια πανσπερμία αντικρουόμενων προεκλογικών δηλώσεων και λεκτικών αμφισβητήσεων των σταθερών κατευθύνσεων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ο νέος πρόεδρος καλείται να αντιμετωπίσει τα απτά προβλήματα και διλήμματα της ρέουσας πραγματικότητας. Η πρώτη ένδειξη των διαθέσεων του Trump εκδηλώθηκε στη Συρία με την προσβολή με κατευθυνόμενα όπλα ακριβείας μιας αεροπορικής βάσεως του καθεστώτος του Assad που στοχοποιήθηκε λόγω της εμπλοκής της (κατά τις απόψεις των Δυτικών) στη χρήση χημικών όπλων εναντίον αμάχων. Η απόφαση του προέδρου για τη χρήση στρατιωτικής βίας, εκ πρώτης όψεως, αντιτίθεται στις προεκλογικές του δηλώσεις για αποφυγή εμπλοκών σε περιπτώσεις που δεν θίγονται ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα. Η δε τηλεοπτική εμφάνιση του ήταν γεμάτη από επικλήσεις σε πανανθρώπινες αξίες και ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου θυμίζοντας ανάλογες τοποθετήσεις των προκατόχων του, Clinton και Bush, για τη δικαιολόγηση μιας παγκόσμιας επεμβατικής πολιτικής. Η πυραυλ