IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο Μπλέικ (Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν) και ο Σκόφιλντ (Τζορτζ Μακέι) σε σκηνή της ταινίας «1917», που παίζεται στους κινηματογράφους. Α' Παγκόσμιος Πόλεμος,  τα σημάδια του στην τέχνη. Το «1917» του Σαμ Μέντες έχει κερδίσει τις καρδιές του κοινού, έχει ήδη αποσπάσει τα πρώτα του βραβεία, και τώρα, όπως όλα δείχνουν, πάει ολοταχώς για τα Οσκαρ. Η οδύσσεια των δύο Αγγλων στρατιωτών που πάνε να προλάβουν την καταδικασμένη επίθεση ενός ολόκληρου συντάγματος είναι εμπνευσμένη από ιστορίες του παππού του σκηνοθέτη, στον οποίο, άλλωστε, είναι αφιερωμένη η ταινία. Κάτω από τον λεπτό μανδύα της μυθοπλασίας, ο εγγονός επέλεξε να επενδύσει αυτές τις αφηγήσεις πάνω σε εντυπωσιακά, σχοινοτενή, ιλιγγιώδη ενίοτε, μονοπλάνα. Το μονοπλάνο απαιτεί μια δεξιοτεχνική χορογραφία (π.χ., η δεκάλεπτη σεκάνς της Δουνκέρκης από την «Εξιλέωση»· οι απίστευτες σκηνές συμπλοκών στη «Χώρα των ανθρώπων» και τα «τζαζικά» μονοπλάνα του «Birdman»)· και ο Μέντες το πετυχαίνει και με το παραπάνω – ίσως σε β

 Στην Κόλαση, όποιος δεν έχει γοητευθεί  από την Έλλη Λαμπέτη. Ο θεατρικός συγγραφέας Παύλος Μάτεσις έχει γράψει για την Έλλη Λαμπέτη: «Αν ήμουν, θρήσκος, θα έλεγα πως, όποιος δεν έχει γοητευθεί από τη Λαμπέτη, θα πάει στην Κόλαση». Ο «μύθος» που λέγεται Έλλη Λαμπέτη είναι υπεράνω αμφιβολιών και υπερβολών.  Δεν υπήρξε μόνο κορυφαία, αξεπέραστη ηθοποιός, απόλυτα αισθαντική, ποιητική, εύθραυστη, λαμπερή αν και μελαγχολική, τραγική, υπήρξε μια ηρωίδα βγαλμένη από αρχαία ελληνική τραγωδία. Γι’ αυτό και η ζωή και η τέχνη της έχει αποτελέσει θέμα για βιβλία, για δίσκους με αποσπάσματα από τις παραστάσεις της, θέμα για πλήθος άρθρων και συζητήσεων, για θεατρικές παραστάσεις, για τηλεοπτική σειρά. Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1926 στα Βίλια Αττικής με το όνομα Ελένη Λούκου. Είχε έξι αδέλφια ενώ ήταν δίδυμη με τον αδελφό της Τάκη. Όταν η Έλλη ήταν δύο ετών η οικογένεια της μετακόμισε στην Αθήνα. Το 1941 και ενώ είναι ακόμη μαθήτρια, ένας θείος της

Είναι γνωστό τοις πάσιν, πως η πείρα και η εμπειρία είναι δύσκολο να μεταδοθούν. Επίσης είναι γνωστό πως αν κάποιος δεν έχει προσωπική εμπειρία, δεν μπορεί να αντιληφθεί κάποια πράγματα. Εξάλλου, είναι γνωστό, πως η έξυπνοι άνθρωποι μαθαίνουν από τις εμπειρίες και τα λάθη των άλλων. Όλα τα ανωτέρω βρίσκουν ιδιαίτερη εφαρμογή στον χώρο των κεφαλαιαγορών, διότι κάθε γενιά επενδυτών έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της βιώματα και το παρελθόν το θεωρεί σαν κάτι πολύ μακρινό, κάτι πολύ παλαιό, το οποίο δύσκολα επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία και άρθρα που παρουσιάζουν αναλυτικά και με απόλυτα τεχνικούς όρους κάποιες χαρακτηριστικές χρηματιστηριακές ιστορίες, κάποιες τακτικά επαναλαμβανόμενες πρακτικές των αγορών και κάποιες κλασικές συμπεριφορές των επενδυτών. Οι επενδυτές, ανεξάρτητα των συνθηκών των αγορών, των προϊόντων που επιλέγουν και των συγκυριών, ακολουθούν πάντα συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφορών, αυτά που ονομάζουμε «patterns». Αν θέλετε τη γνώμ

Fatih Akin Με την τελευταία ταινία του «Μαζί ή τίποτα», ο 45χρονος τουρκικής καταγωγής γερμανός σκηνοθέτης αναζητεί τα όρια της δημοκρατίας της Δύσης και τα βρίσκει στην Ελλάδα, «το πιο ανατολικό σημείο αυτήςτης δημοκρατίας». «Γ εια σου!».  Εκρηκτικός όπως πάντα, με φωνή στεντόρεια, διαπεραστική, ο Φατίχ Ακίν «βγαίνει» ύστερα από λίγα λεπτά αναμονής μου στο τηλέφωνο. Με χαιρετά στα ελληνικά βέβαια - η αγάπη του για τη χώρα μας είναι μεγάλη, ο Ακίν έχει πολλούς έλληνες φίλους, ανάμεσα στους οποίους και ο αποκλειστικός διανομέας του στην Ελλάδα κ. Ζήνος Παναγιωτίδης. Σε αυτή τη συνομιλία μας, αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου, ο Ακίν βρισκόταν στο γραφείο του στο Βερολίνο. Η προ-οσκαρική περίοδος τρέλας στο Λος Αντζελες είχε πια τελειώσει και ο τουρκικής καταγωγής γερμανός σκηνοθέτης είχε επιστρέψει στην πατρίδα του αρκετά απογοητευμένος - και δεν το έκρυβε: παρά τις προσπάθειες που έγιναν, η τελευταία ταινία του «Μαζί ή τίποτα» δεν τα κατάφερε τελικά να βρει μια θέση στην πεν