IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στην Ελλάδα συνηθίζεται η διαστρέβλωση των λέξεων, με αποτέλεσμα να μη συμβαδίζουν με το αρχικό τους νόημα – όπως στο θέμα της νεοφιλελεύθερης αριστεράς  με κριτήριο την πολιτική που εφαρμόζει ή της σοσιαλιστικής (= λαϊκής ) δεξιάς. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα μνημόνια, η αρίθμηση των οποίων δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα – αφού ουσιαστικά πρόκειται για συμφωνίες ( =εντολές ) με τους πιστωτές που συνοδεύουν τις εκάστοτε δανειακές συμβάσεις και τις αξιολογήσεις, οι οποίες είναι πάρα πολλές. Στα πλαίσια αυτά,   η Ελλάδα   δεν έχει υπογράψει τρία μνημόνια, αλλά τρεις δανειακές συμβάσεις – με στόχο τη χρηματοδότηση του χρέους της, για εκείνο το χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να δανεισθεί από τις διεθνείς χρηματαγορές. Η τελευταία (τρίτη) δανειακή σύμβαση και τα χρήματα που τη συνοδεύουν, τελειώνει τον Αύγουστο του 2018 – κάτι που όμως δεν υπονοεί πως θα πάψουν να επιβάλλονται μνημόνια, τουλάχιστον έως ότου η χώρα μας εξοφλήσει το 75% των χρεών της απέναντι

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Είναι ωραία τα παραμύθια. Ειδικά όταν δεν έχουν Δράκους, αλλά απλώς «δράκους». Να μην είναι θρίλερ δηλαδή, αλλά κάπως σαν νανουρίσματα, καθησυχαστικές ιστοριούλες ότι όλα είναι εντάξει και όλοι ζουν καλά και μεις από καλύτερα έως τέλεια.  Το νέο αφήγημα, όπως λέγεται, της κυβέρνησης, το οποίο παρουσίασε με τιμή και δόξα ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ είναι η έξοδος από την επιτροπεία των δανειστών και η ανάκτηση, λέει, της εθνικής κυριαρχίας! Εν ολίγοις και πρακτικά, μετά τον Αύγουστο του 2018 που λήγει το τρίτο μνημόνιο, η (όποια) ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει περίπου, χωρίς να ρωτάει τους δανειστές! Θα καθορίζει τις πολιτικές της (για τις βασικές μιλάμε και κυρίως τις δημοσιονομικές), χωρίς να περιμένει έγκριση από τις Βρυξέλλες, τον ESM και πάει λέγοντας.  Ο ισχυρισμός είναι ανάλογος με το «δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου»! Όσο κι αν πλασάρεται με τυμπανοκρουσίες και θα τον ακούσουμε (ή θα τον «λουστούμε») μέχρι ζαλάδας του

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Έχει πολλαπλό ενδιαφέρον να ακούμε τον Υπουργό Οικονομικών να συνιστά στην κυβέρνηση να αφήσει το «κατενάτσιο», με το οποίο «χάνει ευκαιρίες» και να περάσει σε «επιθετική πολιτική». Πρώτον, επειδή τη σύσταση την κάνει ο πιο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών και όχι κάποιος εκτός κυβέρνησης. Δεύτερον, επειδή ο Τσακαλώτος διεκδικούσε και ίσως διεκδικεί ακόμα για τον εαυτό του τον τίτλο του ηγέτη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! Ας αφήσουμε, όμως, αυτά τα ομολογουμένως περίεργα, και ας αναρωτηθούμε τι θα άλλαζε εάν η κυβέρνηση εφάρμοζε με «επιθετική πολιτική» και δική της πρωτοβουλία τις αξιώσεις των δανειστών προτού καν αυτές διατυπωθούν. Ευκαιρίες μπορούν να χάνονται τόσο με την επιθετική πολιτική όσο και με την αμυντική. Ο Τσακαλώτος διαβεβαιώνει ότι διαθέτει «σχέδιο εξόδου» της χώρας από το τούνελ. Εάν αυτό πράγματι αληθεύει, όμως, γιατί άραγε δεν το γνωστοποιεί στον ελληνικό λαό, ώστε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή και στήριξη του; Εάν το σχέδιο του συ

Δέκα χρόνια τώρα, τα κόμματα του πολιτικού μας σκηνικού έχουν αποδείξει ότι είναι των αδυνάτων αδύνατο να μας οδηγήσουν σε ανάσχεση της κρατικής και κοινωνικής αποσύνθεσης. Κι αυτό, γιατί δεν υπάρχει κόμμα που να τολμάει να εξαγγείλει (πολύ λιγότερο, να προγραμματίσει και αποφασίσει) τη συνεπή κατάλυση του πελατειακού κράτους. (...) Αν η κατάλυση του πελατειακού κράτους των κομμάτων είναι το κλειδί για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την αποτροπή της οριστικής αποσύνθεσης του Ελληνισμού, τότε το ζητούμενο είναι ανέφικτο. Διότι τα υπάρχοντα κόμματα, αν αρνηθούν το πελατειακό τους κράτος, αυτοκτονούν, και πρόθεση αυτοκτονίας δεν δείχνουν να έχουν. Ποιος συνταγματικός θεσμός θα υποχρεώσει τα κόμματα να πειθαρχήσουν στο «κοινωνικό συμβόλαιο»  της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας; Η​​ απελπισία, που παραλύει σήμερα την ελλαδική κοινωνία, δεν προκύπτει από την εξαθλιωτική μείωση εισοδήματος της πλειονότητας των Ελλήνων. Την ελπίδα τη σκοτώνει ο συλλογικός αυτεξευτελισμός. 'Οσ

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Σκίτσο του ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ (2014) Άρχισε από χτές το θεατρικό έργο «βγαίνω στις αγορές, άρα η οικονομία μου έχει ζήτηση από τους ξένους, στους οποίους εμπνέω εμπιστοσύνη». Μια παραγωγή Σόιμπλε, κυβέρνησης και ΔΝΤ σε σκηνοθεσία BNP, Bank of America, Merrill Lynch, Citi, Deutsche Bank, HSBC, με πρωταγωνιστές τις τσέπες των Ελλήνων πολιτών που θα χάσουν, και τις τσέπες των τραπεζών που θα κερδίσουν από αυτή τη στημένη παράσταση. Λιανά: Η έκδοση του 5ετούς ομολόγου δεν απευθύνεται στην ελεύθερη αγορά για να διαπιστώσει κανείς αν πράγματι υπάρχει εμπιστοσύνη των ξένων στην ελληνική οικονομία. Είναι μία στημένη ιστορία μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ελληνικής κυβέρνησης και των 6 αναδόχων ξένων τραπεζών, υπό τη διεύθυνση του οίκου Rothchild, σε απολύτως προστατευμένο περιβάλλον, που δεν περιμένει πραγματικό όγκο επενδυτών και για πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους. Συγκεκριμένα: Το ποσό των 4 και κάτι δισ. που ζητάει να δανειστεί

 Τ ην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τις προθέσεις της για το πότε θα μπορούσε να "τρέξει" η ενδεχόμενη ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση περιμένουν επιτελικά στελέχη στο περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου για να δρομολογήσουν τις τελικές τους αποφάσεις για την περιβόητη "έξοδο στις αγορές". Αναμφίβολα, είναι μια "πολιτική" απόφαση, όπως παραδέχονται, αλλά εξαρτάται με καθοριστικό τρόπο από τα "οικονομικά" γεγονότα που θα μεσολαβήσουν: ΔΝΤ: Αν μέχρι τα τέλη του Ιουνίου έχουν συσσωρευτεί οι προϋποθέσεις που η ΕΚΤ ζητά για μια τέτοια κίνηση, τότε αυτό, δηλαδή η έναρξη της συζήτησης για το QE, όπως εκτιμάται αρμοδίως, "θα μπορούσε να γίνει στην πρώτη σύγκληση του Δ.Σ. της ΕΚΤ τον Ιούλιο...". Και αυτό που περιμένουν στη Φρανκφούρτη (ΕΚΤ), παρότι δεν είναι τυπικά απαραίτητο, όπως παραδέχθηκε σε πρόσφατη δήλωσή του ο κ. Μπενουά Κερέ (Δ.Σ. της ΕΚΤ), είναι η απόφαση του ΔΝΤ μέσα στον Ιούνιο, για το αν θα επιστ