Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ελλάδα-Πρωτογενής παραγωγή

Εξαπλώνονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη.

Εικόνα
Εξαπλώνονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη. Του Κώστα Ράπτη Όταν ακόμα και στην εύτακτη Ελβετία κατεβαίνουν τα τρακτέρ στους δρόμους, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Αλλά το φαινόμενο δεν είναι ελβετικό, είναι πανευρωπαϊκό – οξύτερο δε στις χώρες οποίες βρίσκονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "Τα προβλήματα ουσίας" με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπα τα αγροκτήματα των γειτονικών χωρών "δεν είναι άγνωστα στην Ελβετία", δήλωσε προχθές η Ένωση Αγροτών της Ελβετίας (USP), τονίζοντας πως "μετά τη Γερμανία, οι διαμαρτυρίες του γεωργικού τομέα έφθασαν ήδη στη Γαλλία". Πράγματι, όταν ξέσπασαν αγροτικές κινητοποιήσεις αγροτών, πολλοί στη Γερμανία ξενίσθηκαν με αυτό το θέαμα, που το έκριναν πιο ταιριαστό με τα ταραχώδη ήθη της Γαλλίας παρά με τις παραδόσεις της δικής τους χώρας. Αλλά όταν μπήκε στον χορό και η έχουσα το... pedigree Γαλλία, ήταν σαφές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τοπικού ενδιαφέροντος ή παροδικό. Άλλω

Αδειάζουμε χωράφια και πουλάμε κοπάδια, να σωθούμε...

Εικόνα
  Αδειάζουμε χωράφια και πουλάμε κοπάδια, να σωθούμε... Ας πούμε ότι οι 15.000 ξυλόσομπες Τουρκίας είναι παραμύθι. Τα χωράφια που μένουν χωρίς χέρια και τα κοπάδια χωρίς τροφές είναι κι αυτό παραμύθι; Και εμείς; Εμείς έχουμε την "προστασία" της οικονομίας από την φροντίδα της Ε.Ε... Και τις "ευχές" της νέας συνόδου κορυφής, την άλλη Πέμπτη, (τρίτης κατά σειρά...). Τι άλλο θέλουμε...; Φτάνουν αυτά. Να μην είμαστε και πλεονέκτες... Κατά τα άλλα, καλό χειμώνα... Και αν δούμε ελιές σε τσουβάλια... Και τσουβάλια στα ελαιοτριβεία τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη, να κάνουμε και τον σταυρό μας... Δεν υπερβάλλουμε καθόλου. Ούτε εμείς, ούτε οι παραγωγοί ειδών για θέρμανση, που έδωσαν τη θέση τους στην τούρκικη ξυλόσομπα. Ούτε οι παραγωγοί-αγρότες της ελιάς και των φρούτων που είναι έτοιμοι να αφήσουν "ορφανά" τα μισά χωράφια από αυτά που είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν. Ούτε οι κτηνοτρόφοι που βλέπουν σαν λύση να πουλάνε κοπάδια για αναγκαστική σφαγή, μιας και δεν είναι

Ακρίβεια, Φτώχεια και Κοινωνικές Ανισότητες.

Εικόνα
  Ακρίβεια, Φτώχεια και Κοινωνικές Ανισότητες. Η κυβέρνηση να μελετήσει σοβαρά και το ενδεχόμενο να δοθούν κίνητρα που θα ενθαρρύνουν τον νέο κόσμο να ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα. Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δόθηκαν στη δημοσιότητα για τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της χώρας, σύμφωνα με τα οποία σχεδόν τρία εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό, ήταν αναμενόμενα. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να ήταν διαφορετικά μετά από τρία μνημόνια που οδήγησαν τη χώρα σε μία υπερδεκαετή οικονομική κρίση με την ανεργία στα ύψη, στη συνέχεια η πανδημία και απανωτά τα κύματα ακρίβειας. Η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία, για πρώτη φορά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και εφόσον συνεχίσει να επιδεινώνεται τα επόμενα χρόνια, κινδυνεύει να παγιωθεί ως μη αναστρέψιμη, με αποτέλεσμα να διαρραγεί πλήρως ο κοινωνικός ιστός και η κοινωνική συνοχή της χώρας. Και οι κοινωνικές ανισότητες που θ

«Σε παραγωγικό μαρασμό η χώρα» ...

Εικόνα
Έκθεση ΓΣΕΕ: «Σε παραγωγικό μαρασμό η χώρα» Αδύνατη η αντιμετώπιση επισιτιστικής κρίσης – Παρωχημένη η επιχειρηματικότητα δεν επενδύει σε ποιοτικό εργατικό δυναμικό Ηχηρά σήματα κινδύνου για την κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα , αλλά και για την παραγωγική και δημογραφική γήρανση όπως και την παρωχημένη παραγωγικότητα, εκπέμπει η έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ με θέμα «Εκπαίδευση και απασχόληση: Μεγέθη, τάσεις και εξελίξεις». Η έκθεση διαπιστώνει ότι η χώρα μαστίζεται από παραγωγικό μαρασμό (καθώς βασικά τμήματα της πρωτογενούς παραγωγής παρουσιάζουν εξαιρετικά χαμηλή απόδοση) αλλά και από τον παρωχημένο χαρακτήρα της επιχειρηματικότητας. Οι εγχώριοι επιχειρηματίες δεν ενδιαφέρονται για την κατάρτιση των εργαζόμενων, δεν επενδύουν στην έρευνα και στην καινοτομία, δεν συμμετέχουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό της νέας εποχής. H παρωχημένη επιχειρηματικότητα, επιπλέον, δεν επιτρέπει την απορρόφηση του εξαιρετικά ποιοτικού δυναμικού που π

Η Ελλάδα που ''το παλεύει'': 40.000 ελαιόδεντρα αλλάζουν την ερημοποιημένη γη.

Εικόνα
   Ο νέος ελαιώνας/ ΑΠΕ – ΜΠΕ   Η Ελλάδα που ''το παλεύει'':  40.000 ελαιόδεντρα αλλάζουν την ερημοποιημένη γη.   Μπορεί ένα ερημοποιημένο κομμάτι γης να μετατραπεί σε ένα μικρό παράδεισο; Μπορεί κάτι τέτοιο να λειτουργήσει συμβολικά έτσι ώστε να ξαναλειτουργήσει μια «ερημοποιημένη» μικρή κοινωνία; Και τέλος όλα αυτά μαζί, μπορούν να μας διδάξουν πως ό,τι κατάστρεψε ο άνθρωπος μπορεί αν ο άνθρωπος το θελήσει να ξαναφτιαχτεί; Στα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει ο Αντώνης Τριπιντίρης. Που σε λίγα χρόνια και ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες, μεταμόρφωσε ερημοποιημένη γη στο Σίγρι σε έναν ελαιώνα με 40.000 ελαιόδενδρα και όχι μόνο! Με έμπνευση, όραμα, πάθος και αγάπη για τον τόπο του που χρόνια είχε στερηθεί, δημιούργησε μια καινοτόμα και ταυτόχρονα αειφόρα παραγωγική μονάδα. Παιδί Μικρασιατικών προσφύγων ο Αντώνης Τριπιντίρης, διαπίστωνε όταν το επισκέπτονταν, πως το χωριό του το Σίγρι στο δυτικότερο άκρο της Λέσβου χρόνο με το χρόνο άδειαζε. Οι κάτοικοι λιγόστευαν, οι μαθητές

Παγκόσμια αγορά γεωργικών ρομπότ.

Εικόνα
Παγκόσμια αγορά γεωργικών ρομπότ. Ωστόσο η γεωργική ρομποτική χρειάζεται εκτενή έρευνα, προκειμένου οι μηχανές να έχουν λογική αίσθηση του σύνθετου βιολογικού περιβάλλοντος. Παγκόσμια αγορά γεωργικών ρομπότ: Τα ρομπότ είναι έτοιμα να αντικαταστήσουν τα αγροτικά χέρια. Μπορούν να κάνουν τη συγκομιδή των καρπών, να σπέρνουν και να θερίζουν σοδειές και να αρμέγουν τις αγελάδες. Εκτελούν τα καθήκοντα ταχύτερα και με μεγαλύτερο βαθμό ευκρίνειας. Αυτό, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις για αύξηση των ελαχίστων αμοιβών να επιβάλλονται στις περισσότερες χώρες, αποτελούν καλά νέα για την παγκόσμια αγορά ρομπότ γεωργίας. Αυτό και μόνο είναι αρκετός λόγος για να ευθυμήσουν οι βιομηχανίες. Οι εταιρείες επενδύουν ολοένα και περισσότερο στην ανάπτυξη πιο αποδοτικών ρομπότ που αξιοποιούν τεχνολογίες αιχμής, ώστε να προωθηθούν περισσότερο στην αγορά. Χρησιμοποιούν σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, όπως το «σύννεφο» (cloud), τις αναλύσεις δεδομένων και το Διαδίκτυο των Πραγμάτων

Ελλάδα 2020. Η χώρα σε διατροφική ομηρία.

Εικόνα
 KAZIM HESENELIYEV VIA GETTY IMAGES Αν για οποιονδήποτε λόγο σταματήσουν, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων, θα τεθεί σοβαρό ζήτημα κάλυψης των αναγκών του πληθυσμού. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), την περίοδο 2015-2019 οι συνολικές εισαγωγές τροφίμων και ζώντων ζώων στη χώρα μας ανήλθαν σε αξίες 28 δισ. ευρώ περίπου, εκ των οποίων τα 9,3, δηλαδή το 33%, αφορούσαν    τρόφιμα  ζωικής  προέλευσης  (κρέας,  αυγά,  γάλα , τυριά, γαλακτοκομικά προϊόντα). Την ίδια περίοδο, οι αντίστοιχες συνολικές εξαγωγές ήταν αξίας 22 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόνο τα 3,4 δισ. ευρώ, δηλαδή το 15%, αφορούσαν τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Η χώρα μόνο για… παγωτό το 2019 έκανε εισαγωγές αξίας πάνω από 50 εκατ. ευρώ... Η συμμετοχή των προϊόντων αυτών στο 15% των εξαγωγών τροφίμων της χώρας την παραπάνω περίοδο αφορά κυρίως γαλακτοκομικά προϊόντα (13%), όπου κι εκεί όμως το εμπορικό ισοζύγιο είναι αρνητικό κατά 600 εκατ. ευρώ περ

Η απαξίωση των ελληνικών νησιών.

Εικόνα
 Η απαξίωση των ελληνικών νησιών. Η ιστορία μιας καταστροφής  – Από την αυτονομία στην απόλυτη εξάρτηση Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς τα νησιά μας μέσα σε λίγα χρόνια μετατράπηκαν από πρότυπα διαχείρισης και αυτάρκειας σε απόλυτα εξαρτημένους τόπους, χωρίς πρωτογενή παραγωγή, αλλά και χωρίς πόσιμο νερό τα περισσότερα από αυτά; Αξιοσημείωτο είναι ότι τότε, πολλές φορές τα καράβια μπορεί να μην προσέγγιζαν τα νησιά ακόμα και για πολλές εβδομάδες, γεγονός που δεν επηρέαζε την επάρκεια σε αγαθά και την καθημερινότητα των νησιωτών. Όσοι ζήσαμε στα νησιά τις δεκαετίες του 1960-1970 ή και νωρίτερα, έστω και σε νεαρή ηλικία, προλάβαμε να βιώσουμε το τέλος της περιόδου της πρότυπης αυτονομίας που για χιλιάδες χρόνια χαρακτήριζε το Αιγαίο. Στο χωριό μου, στις Ράχες της Ικαρίας, θυμάμαι ότι σε όλα τα σπίτια φρόντιζαν κάθε εποχή να αποθηκεύουν ό,τι παρήγαγαν για να βιοπορίζονται οι άνθρωποι τους επόμενους μήνες, έχοντας έτσι μια μορφή επάρκειας και αυτονομίας. Τα λίγα πράγ