IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Ελλάδα ξαναβγαίνει στις αγορές με 10ετές ομόλογο  – Ανησυχία για τη μείωση των δημοσίων εσόδων. Η νέα έξοδος στις αγορές παρά το γεγονός ότι έχει υπερκαλυφθεί το δανειακό πρόγραμμα της χρονιάς κρίνεται ως «αμυντική κίνηση» καθώς το οικονομικό επιτελείο προβλέπει ότι η διάρκεια και οι επιπτώσεις της πανδημίας υπερβαίνουν τα αρχικά σενάρια. Σε νέα έκδοση δεκαετούς ομολόγου προχωρά εντός της εβδομάδας – εκτός απροόπτου την Τετάρτη –  ο Οργανισμός Διαχερίσης Δημοσίου Χρέους προκειμένου να αντλήσει περί τα δύο δισ. ευρώ και να στηρίξει τα ταμειακά αποθέματα καθώς τα κρατικά έσοδα δέχονται ισχυρό πλήγμα από την πανδημία. Η νέα έξοδος στις αγορές παρά το γεγονός ότι έχει υπερκαλυφθεί το δανειακό πρόγραμμα της χρονιάς κρίνεται ως «αμυντική κίνηση» καθώς το οικονομικό επιτελείο προβλέπει ότι η διάρκεια και οι επιπτώσεις της πανδημίας υπερβαίνουν τα αρχικά σενάρια. Οι δανειακές ανάγκες στο τέλος Ιουλίου, σύμφωνα με την Τράπεζας της Ελλάδος, ξεπέρασαν τα 12 δισ. ευρώ.

Η συνεργασία Ελλάδας - Γαλλίας πηγαίνει  πέρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η Γαλλία επιβεβαιώνει κάθε ημέρα που περνά ότι είναι η μόνη που μπορεί να αναλύσει το τι επιχειρεί να κάνει η Τουρκία στην Μεσόγειο. Έχει την στρατηγική ενόραση να καταλάβει ποια είναι η πραγματική απειλή. Και σε αυτή την συγκυρία η ελληνο-γαλλική συνεργασία αποκτά ένα στρατηγικό βάθος, πηγαίνει πέρα από το ΝΑΤΟ και το πλαίσιο της ΕΕ,σημειώνει μέσω liberal.gr ο Κώστας Υφαντής.  Δεδομένων των παραπάνω, η συζήτηση για αγορές οπλικών συστημάτων και μάλιστα από την Γαλλία, είναι ένα μήνυμα προς πολλούς, όχι μόνο προς την Τουρκία, όπως λέει o καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο . Μιλά για μια διμερής σχέση, η οποία έρχεται σε μια συγκυρία, όπου η Τουρκία δείχνει μόνη σε αυτή την νέα Μέση Ανατολή που διαμορφώνεται. Έχει απέναντί της ένα μπλοκ χωρών, δηλαδή Αίγυπτο, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το οποίο έρχεται να συμπληρώσει ως το πιο ισχυρό στοιχείο, μια ευρωπαϊκή χώρα, η Γαλλία. Συνέ

Λίγο πριν το ναυάγιο της  Τουρκίας. Από τους εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης με μέσο ρυθμό της τάξεως του 5,6% για όλη την περίοδο της τελευταίας 15ετίας, η τουρκική οικονομία βρίσκεται πλέον στην απόλυτη αβεβαιότητα . Τα μακροοικονομικά δεδομένα δείχνουν ότι έχει συρρικνωθεί με τον ταχύτερο ρυθμό των 10 και πλέον τελευταίων ετών, λόγω όχι μόνο της πανδημίας της Covid-19, αλλά και μιας αλληλουχίας κρίσιμων λαθών του τιμονιέρη της γείτονας χώρας. Χαρακτηριστική είναι η μείωση του τουρκικού ΑΕΠ κατά 9,9% το β΄ τρίμηνο του 2020. Πρόκειται για μια συντριπτική συρρίκνωση, παρά το γεγονός ότι οι οικονομολόγοι προέβλεπαν ύφεση ακόμη και κατά 11,8%-12.3%. Η περαιτέρω ανάλυση των στοιχείων του β’τριμήνου όμως  είναι ακόμα πιο αποκαρδιωτική. Οι καταναλωτικές δαπάνες υποχώρησαν 8,6% σε ετήσια βάση, οι κυβερνητικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 0,8% και ο σχηματισμός κεφαλαίου υποχώρησε με δραματικό ρυθμό κατά 6,1%. Ακόμα χειρότερη η εικόνα από το μέτωπο του εμπορικού ισοζυγίου,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Η ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία  με επίκεντρο τα Rafale και τις φρεγάτες Belharra. Rafale f4   Εξοπλιστικό 7 δις και ελληνογαλλική συμφωνία στις 10 Σεπτεμβρίου λένε με διαρροές από την κυβέρνηση. Στην τελική φάση βρίσκεται η διαμόρφωση του εκτάκτου εξοπλιστικού προγράμματος των Ενόπλων Δυνάμεων, με στόχο την περαιτέρω αναβάθμιση της αμυντικής ικανότητας  της χώρας.  Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μαξίμου και το Υπουργείο Οικονομικών, επικαιροποιεί τις ανάγκες σε οπλικά συστήματα, ώστε οι Ένοπλες Δυνάμεις , επιχειρησιακά ενισχυμένες, να αποτρέψουν δυναμικά, κάθε τουρκικό επεκτατικό σχέδιο, που θα επιχειρήσει να επιβουλευτεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.  Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, λόγω του επείγοντος χαρακτήρα, πιθανότατα να  εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ, ίσως και πριν από την υπογραφή της διμερούς ελληνογαλλικής αμυντικής συνεργασίας, που σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται  να υπογραφεί στις 10 Σεπτεμβρίου,  σε ειδική τ

  Υψηλή Στρατηγική: η επιλογή μεταξύ του επείγοντος  και του σημαντικού. Τι είναι αυτό που κάνει μια στρατηγική καλή; Η υψηλή στρατηγική δεν αφορά το να βρεις αυτό που ονομάζουμε τέλειο. Το τέλειο δεν υπάρχει. Η υψηλή στρατηγική σχεδιάζεται για να εφαρμόσουμε δύσκολες, επακόλουθες επιλογές και να αντιμετωπίζουμε ριζικά την αβεβαιότητα σχετικά με ένα ευρέως γνωστό μέλλον, όπου η πατρίδα μας ανταγωνίζεται, συχνά ανελέητα, για την επιδίωξη των εθνικών της συμφερόντων. Όλες οι υψηλές στρατηγικές, με την πάροδο του χρόνου, θα παράγουν τόσο επιτυχίες όσο και αποτυχίες. Για παράδειγμα, η ίδια κυβέρνηση που οδήγησε καταστροφικά τη χώρα στην κρίση των Ιμίων εφάρμοσε επίσης το σχέδιο και έκανε αξιοσημείωτες προσπάθειες για την πλήρη ένταξή μας στο Ευρώ (άσχετα αν αυτό από λάθος επιλογές μας οδήγησε σε παρακμή) και την επιτυχή είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην ιδανική περίπτωση, οι Έλληνες υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα επιδίωκαν μόνο επιτυχημένες πολιτικές και θα απόφευγαν

Η ατολμία ως αυτοκαταδίκη. Αν σκεπτόμαστε συνετά και ρεαλιστικά, ξέρουμε ότι η αξιοκρατία μόνο στόχος μιας κοινωνίας μπορεί να είναι, όχι ηθική προστακτική. Οι ηθικές προστακτικές, τα αναρίθμητα «πρέπει» που αραδιάζουμε για να ξορκίσουμε λάθη ή την ασφυκτική παρακμή μας, είναι η πιο α-νόητη, σίγουρα περιττή λεκτική εκτόνωση απερισκεψίας και προχειρότητας. Ποιος, με ποιες πρακτικές πειθούς θα επιβάλει τα «πρέπει» και τις προστακτικές μας; (Γι’ αυτό και όταν ακούμε πρωθυπουργό ή αρχιεπίσκοπο ή δήμαρχο ή πρύτανη να εκστομίζουν κάποιο «πρέπει», ξέρουμε ότι είναι ή παραλυτικά άτολμος ή απλώς ολιγόνους.) Η λέξη «αξιοκρατία», σε μια οργανωμένη κοινωνία, σημαίνει: Μοναδικό κριτήριο για την ανάθεση ευθυνών δημόσιου λειτουργού είναι οι πιστοποιημένες ικανότητές του. Από τον κλητήρα ώς τον Γενικό Διευθυντή, από την καθαρίστρια ώς τον επιτελικό σχεδιαστή πολιτικής, το προαπαιτούμενο και συνεχώς επανελεγχόμενο είναι η ευφυΐα, η δημιουργικότητα, η ευπρέπεια. «Προσόντα» που δεν