IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Κίνα, στην οποία βάσει του ορισμού του Pew Research Center κατοικεί το 1/3 της παγκόσμιας μεσαίας τάξης, φαίνεται να ανακάμπτει ταχύτατα, αλλά πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες βλέπουν την οικονομική τους προοπτική να επιδεινώνεται.    Η πανδημία συρρικνώνει τη μεσαία τάξη σε όλο τον κόσμο.    Περίπου 150 εκατ.. άνθρωποι βρέθηκαν χαμηλότερα στην κοινωνική και οικονομική κλίμακα στη διάρκεια του 2020 και είναι η πρώτη τόσο μεγάλη οπισθοχώρηση μετά σχεδόν τρεις δεκαετίες σε ό,τι αφορά το βιοτικό επίπεδο του παγκόσμιου πληθυσμού. Η επέκταση αλλά και η άνοδος της μεσαίας τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν μία από τις σημαντικότερες τάσεις που χαρακτήρισαν την παγκόσμια οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες. Η προσδοκία πως αυτή η δεξαμενή καταναλωτών θα εξακολουθούσε να αυξάνεται αδιάκοπα, παράλληλα με το εισόδημα των αναπτυσσόμενων χωρών, υπήρξε κεντρική υπόθεση πάνω στην οποία θεμελίωσαν τα επιχειρηματικά τους σχέδια οι πολυεθνικές και τη σύνθεση του χαρτοφυλακίου τους οι επαγγελματίες επενδ

Τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών… Λεπτομερής παρακολούθηση της ελληνοτουρκικής κρίσης οδηγεί σε απαισιόδοξα συμπεράσματα ως προς τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών του εθνικού κράτους όπως το γνωρίσαμε ως σήμερα. Μια πλειάδα υποστηρικτών της αντίληψης «να τα διαπραγματευθούμε όλα προκειμένου να αποφύγουμε τη σύγκρουση», αντίληψη που διαθέτει πρωθιέρεια αλλά και διαχέεται τεχνηέντως και από κυβερνητικά κέντρα για να διαμορφώσει κοινωνική συνείδηση, έχουν κατακλύσει το δημόσιο βίο και τα κέντρα πολιτικής εξουσίας. Άλλωστε στην Ελλάδα η κυρίαρχη ιδεολογική αντίληψη είναι η κατάκτηση, κατοχή και νομή της εξουσίας ακόμη και στο ρόλο του μεταπράτη των επιδιώξεων ισχυρών δυνάμεων. Η χώρα δεν κατάφερε να διαμορφώσει τους πυλώνες που κρατούν συνεκτική και δυναμική μια κοινωνία: αστική τάξη, πολιτική ηγεσία, πνευματική πρωτοπορία. Σε όλα υστερεί. Και οι κοινωνίες με αυτές τις ελλείψεις διαμορφώνουν αυτό που οι αγγλοσάξωνες ονομάζουν fail states.

   13/12/2019, West Bromwich - Βρετανία - Δύο άνδρες περνούν μπροστά από μια αφίσα όπου απεικονίζεται ένας εργάτης εργοστασίου και δίπλα αναγράφεται η φράση"Work conquers all". Και όμως  η νέα ελίτ ιδεολογικής απορρίπτει τον καθημερινό άνθρωπο’, ως φορέα πολιτισμικής οπισθοδρόμηση ( EMILY ROE / REUTERS) Οι βρετανικές εκλογές και το «No Society».  Με αφορμή ένα βιβλίο για την επίθεση κατά της Μεσαίας τάξης στη Δύση. Τα αποτελέσματα  των βρετανικών εκλογών υπό το πρίσμα ενός βιβλίου  που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά. Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Τζέρεμι Κόρμπιν εκλέγεται πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος έπειτα από την παραίτηση του μπλαιρικού Έντ Μίλιμπαντ, υποσχόμενος εγκατάλειψη του «τρίτου δρόμου» και στροφή του κόμματος προς τα αριστερά,για την ανάκτηση των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης, που το ψήφιζαν παραδοσιακά και που το έχουν πλέον εγκαταλείψει. Δυο μήνες μετά, ο ίδιος θα πανηγυρίζει στα βρετανικά ΜΜΕ ότι η εκλογή του στο κόμμα, διπλασίασε τον α

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης βιώνονται καθημερινά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από το σύνολο των Ελλήνων. Η εκτεταμένη ανεργία, η επαπειλούμενη και ευτελισμένη εργασία, η δραματική μείωση του συνόλου των εισοδημάτων και η ευρεία αποασφάλιση συνθέτουν το ψηφιδωτό φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού. Προφανώς, οι επιπτώσεις κατανέμονται με διαφορετικό βάρος στη κοινωνική κλιμάκωση και με αυξημένη δριμύτητα στα μη ευνοημένα κοινωνικά στρώματα, όπως καταμαρτυρούν τα εμπειρικά δεδομένα. Εν τούτοις, τα φαινόμενα αυτά ακόμη δεν έχουν προσλάβει τα γενικά χαρακτηριστικά στο σύνολο του πληθυσμού, ώστε η κρίση να χαρακτηρισθεί ως γενική κρίση «ανθρωπιστικού χαρακτήρα». Μάλλον πρόκειται για κρίση με «ταξικά» χαρακτηριστικά. Η απουσία ενός κοινωνικού δικτύου ασφαλείας ωθεί αναγκαστικά σε επιμέρους και αποσπασματικές πολιτικές, οι οποίες εμφανίζονται συνήθως ως ανεπαρκείς και ατελέσφορες. Συχνά δε εμπεριέχουν στοιχεία κοινωνικών διακρίσεων

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Από την αρχή της κρίσης η οποία ξεκίνησε με τη φούσκα (πτώση των τιμών) των ακινήτων και τα στεγαστικά δάνεια υψηλού επιχειρηματικού ρίσκου στις Η.Π.Α. το 2008[1], την απορρύθμιση και το ανεπαρκή έλεγχο της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, ακολούθησε η κατάρρευση της Lehman Brothers και η μετάδοση της κρίσης στην Ευρωπαϊκή και στη συνέχεια στην Ελληνική οικονομία. Η λύση που επέλεξαν οι οικονομικές ελίτ, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν να  φορτώσουν το κόστος της κρίσης προς τα κάτω, δηλαδή στα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα, για δύο κυρίως λόγους: α) διότι εκείνοι που συμμετέχουν στη  χάραξη της οικονομικής πολιτικής δεν θα έπλητταν ποτέ τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, β) είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι οι απώλειες για τους πολλούς αποτελούν τα κέρδη για τους λίγους, άρα κάποιοι θα έβγαιναν χαμένοι. Υπήρξε επομένως μια σημαντική συρρίκνωση της μεσαίας τάξης στο βαθμό που να μιλάμε για καταστροφή. Στην ελληνική πραγματικότητα η επιλ

 Γιατί η αύξηση των φόρων φέρνει μείωση εσόδων.  Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί ότι το 2017 επιβλήθηκαν νέα φορολογικά μέτρα ύψους πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ;   Μπορεί να ξεχάσει την αύξηση των φορολογικών συντελεστών  για τα εισοδήματα από ενοίκια;   Μπορεί να του διαφύγει ότι τα κέρδη των ελεύθερων επαγγελματιών φορολογήθηκαν με την ενιαία κλίμακα, με αποτέλεσμα κέρδη που μέχρι και πέρυσι επιβαρύνθηκαν με συντελεστές έως και 35% να φτάσουν να φορολογηθούν φέτος με 45%; Προφανώς θυμόμαστε όλοι τις συνέπειες από τη νέα κλίμακα υπολογισμού της εισφοράς αλληλεγγύης, όπως επίσης την επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στον καφέ και στο τηλέφωνο, την αύξηση των επιβαρύνσεων στα τσιγάρα και στα καύσιμα, όπως επίσης και στο πετρέλαιο θέρμανσης, που από «καύσιμο του λαού» έγινε σε λίγα χρόνια είδος πολυτελείας των εχόντων και κατεχόντων.  Την περασμένη εβδομάδα κατατέθηκαν στη Βουλή τα αναλυτικά στοιχεία για την πορεία των φορολογικών εσόδων ανά

Μετά από ένα παιχνίδι καθυστερήσεων εκ μέρους όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η εξαρχής απαίτηση των δανειστών για δραστική εκκαθάριση των κόκκινων στεγαστικών δανείων μέσω πλειστηριασμών έχει τεθεί στο τραπέζι κατά τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια υπεκφυγής. Τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια έχουν ήδη πάρει τον δικό τους αντίστοιχο δρόμο. Ακόμα και αν σε πρώτη φάση οι πλειστηριασμοί εστιασθούν κυρίως σε δεύτερες κατοικίες και σε πρώτες κατοικίες με αντικειμενική αξία ανώτερη των 300.000 ευρώ, είναι κοινό μυστικό ότι θα ακολουθήσουν γρήγορα και οι άλλες. Τα Μνημόνια δεν ήταν απλώς ένας οδηγός δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως τα παρουσιάζουν οι απολογητές τους. Από την πρώτη στιγμή υποστήριζα ότι η κρίση «χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για τον βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σύμφωνα με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Το Μνημόνιο περιέχει επιβεβλημένες διατάξεις, αλλά συνολικά λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη. Γι’ αυτό και εγκλωβίζει την οικον