IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η δίκη του Αϊχμαν.     Ο συνταγματάρχης των Ες Ες Αντολφ Αϊχμαν (1906-1962) δεν ήταν βέβαια εκείνος που συνέλαβε την ιδέα της «Τελικής Λύσης του εβραϊκού ζητήματος», την οποία επιθυμούσε διακαώς ο Χίτλερ. Ηταν όμως ο πρόθυμος, επιμελής και ανηλεής εκτελεστής της. Διαδραμάτισε πράγματι κομβικό ρόλο στη μηχανή του θανάτου που τέθηκε γρήγορα σε εντατική λειτουργία. Σε αυτόν ανατέθηκε το καθήκον να οργανώσει την εκτόπιση και τη μεταφορά των Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. Ενα καθήκον που το διεκπεραίωσε με τόσο ζήλο ώστε να θεωρείται εύλογα ένας από τους κυριότερους υπεύθυνους του Ολοκαυτώματος. Στη σημασία της δίκης του Αϊχμαν αναφέρεται το ακόλουθο άρθρο της Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε , καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Πριν από 60 χρόνια, στις 11 Απριλίου 1961, άρχιζε στην Ιερουσαλήμ η δίκη του Αντολφ Αϊχμαν, μια πράξη δικαιοσύνης η οποία, αφού προβλήθηκε στην παγκόσμια δημόσια σκηνή, σηματοδότησε ένα πριν και ένα μετά, παράγοντας σημαντικά αποτελέσ

Η Ντονατέλα ντι Τσέζαρε είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης.  Το ακόλουθο κείμενό της δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο «Il Rasoio di Occam». Η έκρηξη της φτώχειας στην πλούσια Δύση μάς υποχρεώνει να ξανασκεφτούμε ένα φαινόμενο που έμοιαζε εκτοπισμένο στο παρελθόν και στις περιφέρειες του κόσμου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν κυριαρχήσει μέχρι τώρα η αναστάτωση, η αγανάκτηση και η παραίτηση. Και έχει ακουστεί ξανά το μήνυμα: «Η φτώχεια μάς απελευθερώνει» . Λες και στον φιλόσοφο δεν απομένει, μπροστά στη φτώχεια των άλλων, παρά μόνο να τη συμμεριστεί, αναγορεύοντάς την σε υπόδειγμα ζωής. Κατανοούμε βέβαια την ανάγκη η δημόσια ζωή να μην ταπεινώνει ακόμα περισσότερο εκείνον που είναι φτωχός.  Ο αναίσχυντος πλούτος έχει στους καιρούς μας μια θλιβερή όψη. Δεν πρέπει όμως να εξυψώνουμε ηθικά τη φτώχεια, για να απαλύνουμε τον πόνο του φτωχού. Οποιος είναι φτωχός υφίσταται μια στέρηση που δεν μπορεί κατά κανέναν τρόπο να δικαιολογηθεί –ούτε