IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η προκατάληψη του δέρματος στο Instagram.  Η Σάρα είναι επιχειρηματίας τροφίμων με έδρα το Βερολίνο (το όνομα και η πόλη άλλαξαν, θα καταλάβετε γιατί). Η εταιρεία που δημιούργησε βοηθά τις γυναίκες να νιώθουν άνετα με την πρόσληψη τροφής τους και υποστηρίζει το «διαισθητικό φαγητό». Όπως πολλοί ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, η Σάρα βασίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προσελκύσει πελάτες. Το  Instagram, το δεύτερο μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο στην Ευρώπη μετά το Facebook, είναι ένα κανάλι μάρκετινγκ που της είναι απαραίτητο. Όμως στο Instagram, το οποίο προσανατολίζεται σε μεγάλο βαθμό στις φωτογραφίες και τα βίντεο, κατάλαβε ότι οι φωτογραφίες της δεν έφταναν σε πολλούς από τους 53.000 οπαδούς της, εκτός αν πόζαρε με μαγιό. Πράγματι, τέσσερις από τις επτά δημοφιλέστερες δημοσιεύσεις της τους τελευταίους μήνες την έδειχναν με μπικίνι. Η Ely Killeuse, συγγραφέας βιβλίων με 132.000 οπαδούς στο Instagram που συμφώνησε να μιλήσεi on the record, δήλωσε ότι «σχεδόν

Νευρομάρκετινγκ ή διεισδύοντας στον εγκέφαλο  των καταναλωτών.  Πώς το νευρομάρκετινγκ, η πιο άμεση εφαρμογή της νευροοικονομίας, αμφισβητεί κάποιες βασικές παραδοχές της Οικονομίας. Και γιατί στις παραδοσιακές οικονομικές αναλύσεις με όρους ζημιάς-κέρδους θεωρείται πλέον αναγκαίο να προστεθούν οι συστηματικά παραγνωρισμένες βιοψυχολογικές μεταβλητές της ανθρώπινης ζωής. Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, και ειδικότερα μετά την τελευταία διεθνή οικονομική κρίση, δεν είναι πια δυνατόν να αφήσουμε τη διαχείριση του χρήματος στα χέρια των οικονομολόγων ή στις ανθρωποκτόνους στρατηγικές των αγορών. Εξάλλου, σχεδόν οι πάντες παραδέχονται πρόθυμα ότι η τελευταία πλανητική οικονομική κρίση προέκυψε αποκλειστικά από τα δικά τους «λάθη». Την εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της διαδικτυακής πληροφόρησης, αποστολή της πολιτικής αλλά και της επιστημονικής παιδείας θα έπρεπε να είναι η διαμόρφωση ελεύθερων και αυτόνομα σκεπτόμενων πολιτών, ικανών να επεξε

(...) Το πιο ανεξέλεγκτο από κάθε φορά χάος των πληροφοριών και των ερμηνειών, τερατωδώς διογκούμενων από τον τηλεοπτικό πολιτισμό της ταχύτητας και της εικόνας σε βάρος της απρόσκοπτης περισυλλογής, τελικά μπορεί να συνεπάγεται την απώλεια ισχύος των κυρίαρχων αφηγήσεων και κοσμοθεωρητικών συστημάτων και την αδυναμία θεμελίωσης νέων. Έτσι, ενδέχεται να αποτελεί σήμερα μια παραγνωρισμένη και εκ των έσω απειλή ριζικού κλονισμού της κατεστημένης τάξης πραγμάτων, σε αντίθεση με τους ιστορικά αναμενόμενους ηρωικούς ανθρωπιστές επαναστάτες, που υποτίθεται πως θα εμφανιστούν κάποτε ξανά στο κοινωνικό προσκήνιο ως χειραφετημένοι προγραμματικοί απόφοιτοι κάποιων εναλλακτικών ιδεολογικών οικοδομημάτων: αν όντως υπάρχουν σήμερα στον πλανήτη υπολογίσιμες τέτοιες δυνάμεις, αυτές δεν προέρχονται από τη Δύση και δεν είναι ανθρωπιστικές. Και αν το πληροφορικό χάος δεν είναι απλώς ενδιάμεσο στην παραπάνω ακολουθία, τότε είναι η τρανή απόδειξη ενός ήδη εγκατεστημένου σοβαρού τέτοιου κλονισμού. Προς