IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιατί η Ουγγαρία αμφισβητεί το ευρώ.  Η νομισματική ένωση είναι μια μη αντιστρεπτή ιστορική εξέλιξη. Το ευρώ ήρθε για να μείνει. Αυτό απεφάνθη σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Il Foglio τον περασμένο μήνα ο ηγέτης της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι, επιχειρώντας να κλείσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη συζήτηση εντός του κόμματός του σχετικά με την πιθανή έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη. Και όμως, πρόκειται για το ίδιο πολιτικό μόρφωμα το οποίο στο πρόσφατο παρελθόν κατέβαινε στις κάλπες με το σύνθημα "Όχι στο ευρώ”. Στην Γαλλία, η αντίστοιχη μεταστροφή έχει ήδη συντελεστεί, με την Μαρίν Λεπέν να εγκαταλείπει αθόρυβα την αντίθεσή της στη νομισματική ένωση. Άλλωστε, γύρω από αυτό το ζήτημα παίχτηκε εν πολλοίς το πολιτικό της διαζύγιο με τον άλλοτε υπαρχηγό της Φλοριάν Φιλιπό. Η "νέα δεξιά” της "παλιάς Ευρώπης” υποστέλλει τους αντιευρωπαϊκούς τόνους. Και όμως σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή το σχέδιο της νομισματικής ενοποίησης αμφισβητείται ηχηρά από μία χώρ

ΣXETIKA KEIMENA: Τι είναι αυτό που ταλαιπωρεί  την ευρωπαϊκή οικονομία. Η ενοποίηση της ευρωπαϊκής αγοράς κεφαλαίων, η ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης και η επέκταση του ρόλου του ESM είναι τα κομβικά σημεία για να σταθεροποιηθεί ο ρόλος του Ευρώ τόσο στο εσωτερικό της Ευρωζώνης όσο και ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος.  Την κρίσιμη αυτή παρέμβαση έκανε σε ομιλία του στην Νέα Υόρκη την περασμένη Παρασκευή το απερχόμενο μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, σημειώνοντας την σχεδόν παράλληλη πορεία του δολαρίου την ίδια περίοδο. Πράγματι αν και το δολάριο παραμένει το νούμερο ένα διεθνές αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως με δεύτερο το ευρώ, εν τούτοις, το ευρώ διολισθαίνει τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008.  Και αν για το δολάριο τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ως εκκρεμότητες το ευρώ έχουν σχεδόν εξ αρχής λυθεί, για το ευρωπαϊκό ενιαίο νόμισμα, όπως υποστήριξε ο Μπενουά Κερέ, παραμένουν ως άμεσα ζητούμενο

Πρόκειται για ένα από τα τελευταία και κρισιμότερα "οχυρά" της εθνικής πολιτικής στην Ευρώπη, η φορολογική πολιτική ήταν και παραμένει εθνική αρμοδιότητα, με τις χώρες μέλη να έχουν το δικαίωμα άσκησης "βέτο" ενάντια σε κάθε απόφαση που δεν συμφωνεί έστω και μία χώρα.  Παρ' όλα αυτά δύο κινήσεις, φαινομενικά διαφορετικού σημείου αναφοράς, προσανατολίζονται προς τη σταδιακή κατάργηση του φορολογικού status της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Μετά από επτά χρόνια συνεχών προσπαθειών που δεν είχαν καταφέρει κανένα απτό αποτέλεσμα, οι κυβερνήσεις από το Βερολίνο και το Παρίσι, πρόκειται να ξεκινήσουν με δική τους πρωτοβουλία την προώθηση του περιβόητου φόρου επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Ο φόρος αυτός με την μορφή "τέλους" επί των συναλλαγών ύψους 0,2% είχε τεθεί από διάφορες πλευρές τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είχε "περπατήσει".  Τώρα επανέρχεται από τον διακρατικό γαλλο-γερμανικό άξονα και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές με προοπ

   Τρία σενάρια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη διάλυση της Ευρωζώνης αλλά και τρία σενάρια διάσωσης του ευρώ ενάντια στο κύμα λαϊκισμού σε πολλές χώρες της Ευρώπης παρουσιάζει το Bloomberg. Τα τρία σενάρια της διάλυσης του ευρώ  Σενάριο 1 (πιθανότητα 15%):  Η Marine Le Pen κερδίζει τις εκλογές στη Γαλλία Η Marine Le Pen κερδίζει τις προεδρικές εκλογές μετά τα σκάνδαλα που μείωσαν τα ποσοστά των αντιπάλων της και στη συνέχεια προκηρύσσει δημοψήφισμα για την έξοδο από το ευρώ. Ξεκινά μια τεράστια φυγή κεφαλαίων στη χώρα και επιβάλλονται capital controls. Χωρίς την παραμονή της Γαλλίας στο ευρώ, θα ακολουθήσουν το παράδειγμα και άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να μείνει μόνο ένας πυρήνας βορειοευρωπαϊκών κρατών.  Σενάριο 2 (πιθανότητα 30%):  Η Ιταλία στρέφεται προς τον ευρω-σκεπτικισμό Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται ήδη στα όρια της κατάρρευσης και δέχεται το τελειωτικό χτύπημα όταν οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ απορρίπτουν μια κυβερνητική βοήθεια (ενώ

Κάτι συμβαίνει με τους Ολλανδούς. Ως ένα από τα έξι ιδρυτικά μέλη αυτού που στη συνέχεια έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ολλανδία έχει μια ειδική θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ορισμένοι φθάνουν ακόμη να πουν ότι μέσω της Benelux -ενός συστήματος πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας μεταξύ του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, που ξεκίνησε με μια τελωνειακή συμφωνία το 1944- οι Ολλανδοί βοήθησαν στην έμπνευση του ευρωπαϊκού έργου ολοκλήρωσης. Αλλά όλο και περισσότερο, γκρινιάζουν και είναι απογοητευμένοι με την ΕΕ. Μεταξύ των ευρωπαϊκών ομολόγων, η Ολλανδία είναι μια δύναμη μεσαίου μεγέθους με πολιτική αντίστοιχη. Η πίστη στην ευρωπαϊκή συνεργασία είναι ισχυρή, αν και διαδοχικές ολλανδικές κυβερνήσεις έχουν οδηγηθεί μακριά από το να προάγουν μια ομόσπονδη Ευρώπη. Το πολιτικό κατεστημένο είναι υπέρ της ΕΕ, αλλά επίσης πιστά ατλαντιστικό. Η επικρατούσα άποψη για το εμπόριο είναι η αγγλo-σαξονική, η προσέγγιση στα χρηματοοικονομικά και τη νομισματική πολιτική είναι γε

Ανατομία  μελέτης του ΟΟΣΑ, από το ευρωπαϊκό επιτελείο  οικονομικής ανάλυσης GEFIRA , που προβάλλεται από το αμερικανικό οικονομικό δελτίο ''Zero Hedge'', κατακρημνίζει τον τερατώδη προπαγανδιστικό μύθο υπέρ του Ευρώ. Αποδεικνύει, με παραστατικά διαγράμματα, ότι η επιβολή του κοινού νομίσματος υπήρξε καταστροφική για την βιομηχανία και την ανάπτυξη όλων των χωρών της Νοτίου Ευρώπης. Και ευεργετική για τη Γερμανία. Με τίτλο « Η υιοθέτηση του Ευρώ υπήρξε κατηγορηματικά επιζήμια για τις οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης», το άρθρο του οργάνου GEFIRA, στο  Zero Hedge, καταθέτει τα εξής: «Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το κοινό νόμισμα εμποδίζει τις λιγότερο παραγωγικές οικονομίες να εξαπατούν, αδυνατίζοντας το  εθνικό τους νόμισμα και τις  ενισχύει να γίνουν αποτελεσματικότερες και πιο ανταγωνιστικές. Τα  στοιχεία βιομηχανικής παραγωγής αποδεικνύουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η Ιταλία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία, όχι μόνο σταμάτησαν να παράγουν περισσό

Με το πρόγραμμα της τρόικας επιβλήθηκαν στις χώρες της κρίσης διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις απλώς αναφέρονται σε αλλαγές στη διάρθρωση της οικονομίας και των επιμέρους αγορών που τη συνθέτουν - λόγου χάρη, τις αγορές εργασίας και τις χρηματοπιστωτικές αγορές.  Όλες οι χώρες έχουν διαρκώς ανάγκη από διαρθρωτική μεταρρύθμιση και μετασχηματισμό, καθώς μεταβάλλονται οι οικονομικές συγκυρίες που αντιμετωπίζουν . Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 επικράτησε ευρεία συναίνεση ότι ήταν απαραίτητο να γίνουν βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές όλων των προηγμένων χωρών. Στις χώρες της κρίσης η τρόικα έθεσε ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας ένα μείγμα μεταρρυθμίσεων,  οι οποίες κυμαίνονταν από το ασήμαντο μέχρι το αντιπαραγωγικό , με ελάχιστη επικέντρωση της προσοχής στο πραγματικά σημαντικό.  Οι μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα ήταν οι πιο απαιτητικές και ήταν αξιοσημείωτ