IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το Έπος του ΄40, αυτοί που το έγραψαν  κι εκείνοι που το εκμεταλλεύτηκαν! Η 28 η Οκτωβρίου 1940. Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ΄21 , κραύγασε ο Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς για να ενθαρρύνει τους μαχητές. Οι Έλληνες, πράγματι, μέθυσαν και έγραψαν το Έπος της Αλβανίας και το δεύτερο Έπος της Εθνικής Αντίστασης. Όχι όλοι. Η πολιτική και κοινωνική ελίτ την «κοπάνισε» στην Αίγυπτο ένθα σχημάτισε Κυβέρνηση της πλάκας και περνούσε ζωή χαρισάμενη. Μια μικρή μερίδα, παραμένουσα, συνεργάσθηκε με τον κατακτητή ή δια της μαύρης αγοράς συνέτεινε στην δυστυχία του Λαού. Αμέσως μετά την απελευθέρωση το τσούρμο της Αιγύπτου επέστρεψε για να Κυβερνήσει. Είπαν «Ωραία, συγχαρητήρια σε σας που κάνατε αντίσταση, σκοτωθήκατε, τραυματισθήκατε, υποφέρατε αλλά εμείς είμαστε κατάλληλοι για την Εξουσία… » Ποιοι ήσαν αυτοί; Μας τους περιγράφει ο έτερος Εθνικός ποιητής, σπουδαίος πατριώτης Γιώργος Σεφέρης… Τι βλακεία, τι εγωπάθεια… Η ανικανότητα της Ηγέτιδος τάξεως της Ελλάδος σε κάνει να ξεράσεις.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   H 28η Οκτωβρίου 1940 όπως καταγράφεται στο ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά.   Το έπος του 1940 Το Έπος του ’40:  Τι απέμεινε από τη μεγάλη στιγμή; Λένε ότι η ιστορία είναι συχνά άδικη προς ορισμένα ιστορικά γεγονότα. Τρανταχτό παράδειγμα το Έπος του ’40. Αρκούντως συναισθηματικά, έως και συγκινητικά, τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω, υπηρετούν ακριβώς αυτό το ιστορικό αναπάντητο: Πώς, δηλαδή, ένα δημιούργημα μιας στιγμής ανεπανάληπτης, ένα φαινόμενο, ψυχολογικά και ιστορικά απροσδόκητο, ξεχάστηκε, σχεδόν σα να μην υπήρξε ποτέ. Τι απέμεινε από τη λάμψη του μεγάλου συμβάντος; Πόσοι από τους παλιότερους και πόσοι νεότεροι, ενήμεροι αυτοί από τις διηγήσεις των μεγαλύτερων, θυμούνται σήμερα τους περήφανους μαχητές, που ταπεινωμένοι στη συνέχεια, με την κατάρρευση του μετώπου, έφταναν ο ένας μετά τον άλλον στα χωριά τους και τις γειτονιές τους, σέρνοντας τα πληγιασμένα από τα κρυοπαγήματα πόδια τους; Πώς μπόρεσαν, οι ίδιοι, να βγάλουν από τη θύμησή τους το σηματάκι με την ένδε

 Ανώδυνα έρχεται η μεγάλη οδύνη.  Τι νέο και τρομερό κάποιοι νέοι μας να αμφισβητούν τα δεδομένα; Γιατί όχι στο πλαίσιο της διαφορετικότητας των σύγχρονων κοινωνιών ένα δρώμενο όπως αυτό που έκαναν οι νέες στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου; Μια συνήθης κίνηση ακτιβισμού που συμβαίνει σε κάθε ελεύθερη κοινωνία πολιτών σε αντίθεση με τις καταπιεστικές του υπολοίπου κόσμου. Θα μπορούσε αυτό να γίνει σε μια παρέλαση στο Ιράν ή στην Ρωσία; Όχι βέβαια. Αυτό όμως είναι που διαχωρίζει τις δημοκρατικές κοινωνίες από τις ανελεύθερες, θα έλεγε κάποιος άλλος. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε ακόμα και εάν δεν μας αρέσει θα έλεγε κάποιος άλλος. Έτσι είναι οι ελεύθερες κοινωνίες. Έχουν διαφορετικότητα. Και η διαφορετικότητα κρύβει εκπλήξεις. Ενίοτε δυσάρεστες. Αλλά αυτή είναι η δύναμη των ελεύθερων κοινωνιών. Και θα έτεινα να συμφωνήσω. Αν όντως έτσι ήταν τα πράγματα. Ας δώσω ένα παράδειγμα. Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου είναι φόρος τιμής στους νεκρούς και αγ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  (1)  Έπος του ’40: … Οι Κρητικοί πήραν την Τρεμπεσίνα!    (2) Αναζητώντας τα «ιερά κόκαλα» των Ελλήνων. (3) «Ελληνες, ευλογημένος ο αγώνας σας!»:  Πως είδε ο τουρκικός Τύπος την 28η Οκτωβρίου του '40.  Έπος του ‘40: Απόπειρα ψυχογραφήματος   μιας μεγάλης στιγμής.   Αρχίζοντας, θέλω να πω δυο λόγια για το πως η Ιστορία, μερικές φορές, αδικεί κάποια γεγονότα, όπως αυτό του έπους του ‘40. Πόσο δηλαδή ένα φαινόμενο, ψυχολογικό και ιστορικό  απροσδόκητο, δημιούργημα μιας στιγμής ανεπανάληπτης, αδικήθηκε από τις μετέπειτα ιστορικές επιχωματώσεις. Η κατοχή, η αντίσταση, το κίνημα του Δεκέμβρη, ο εμφύλιος, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, το ξύπνημα ενός νέου κόσμου ήρθαν να εκτοπίσουν τη στιγμή της Αλβανίας. Δυστυχώς, ό,τι απέμεινε από τη λάμψη του μεγάλου συμβάντος είναι μια κενή ρητορεία, οι παρελάσεις των μαθητών  και των φαντάρων, ένα γεγονός που πολλές φορές συγχέεται με την 25η Μαρτίου. Ένα γεγονός που απλώς προηγήθηκε και προϋ