IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας από τους Τούρκους έχει πάμπολλες αναγνώσεις και, βέβαια, πολύ περισσότερη ουσία από αυτήν που φέρει μια συμβολική κίνηση η οποία –ούτως ή άλλως– όφειλε να λάβει χώρα και οφείλει να λάβει χώρα και σε άλλες χώρες προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια αλλά και να αλλάξει το «φόντο» πάνω στο οποίο κοιτά η Δύση την Τουρκία. Γύρω από αυτήν την αναγνώριση γενοκτονίας από το ισχυρότερο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, υπάρχουν πτυχές που αφορούν το συνολικό μέλλον των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Δύσης. Μήνυμα σε... βιαστικούς Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγοι μήνες ύστερα από την περιβόητη «Συμφωνία» μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια «Συμφωνία» η οποία ήταν τόσο «άτσαλα» δομημένη, όσο ήταν άλλωστε και οι διαπραγματεύσεις. Τι δουλειά έχει άραγε το «άνοιγμα» κεφαλαίων που αφορούν την Κοινοτική προοπτική της Άγκυρας και την «απελευθέρωση» βίζας για Τούρκους πολίτες με το αν η Τουρκία οφείλει να συμπεριφέρεται ως πολιτισμένο

FILE PHOTO: Σκάφος της FRONTEX συνοδεύει πρόσφυγες και μετανάστες που φθάνουν με φουσκωτή βάρκα σε παραλία της Μυτιλήνης, Λέσβος.  ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ  Στις αρχές της χρονιάς, η Ε.Ε. ήταν παραλυμένη από την προοπτική τριών ταυτόχρονων, πιθανώς καταστροφικών απειλών: Grexit, Brexit και προσφυγική κρίση. Από τότε, η μια υποχώρησε, αλλά δεν εξαφανίστηκε. Μία μένει να κριθεί. Και η άλλη υπάρχει κίνδυνος να εκραγεί. Η κρίση που υποχώρησε είναι η Ελλάδα. Η συμφωνία της προηγούμενης εβδομάδας απομάκρυνε το άμεσο ρίσκο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη. Η συμφωνία με χαρακτηριστικό τρόπο αφήνει μια σειρά εκκρεμοτήτων οι οποίες προβληματίζουν, αλλά δεν είναι απαραίτητα καταστροφικές. Με μια σημαντική παραχώρηση, το ΔΝΤ αποδέχτηκε η συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους να αναβληθεί για ακόμα δύο χρόνια. Αυτό βολεύει τον Β. Σόιμπλε, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, γιατί το κόμμα του διαφωνεί με την ελάφρυνση χρέους. Ωστόσο η συμφωνία απαιτεί αυτός και οι άλλ

Τις τέσσερις τελευταίες εβδομάδες, ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει μετακινηθεί πιο κοντά σε μια εκτελεστική προεδρία και η αρχιτεκτονική του κράτους δικαίου της Τουρκίας έχει μετακινηθεί ακόμη πιο μακριά από τα δεδομένα τη ΕΕ. Ταυτόχρονα, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel έχει εκφράσει κριτική για τις πολιτικές της Τουρκίας και οι Τούρκοι ηγέτες έχουν απαντήσει με απειλές για την ακύρωση της προσφυγικής συμφωνίας που υπέγραψε η Άγκυρα με την ΕΕ τον Μάρτιο του 2016. Επειδή ο Τούρκος πρόεδρος ακολουθεί τον αυταρχικό δρόμο με νέες εξουσίες για τον ίδιο και περισσότερους περιορισμούς στο κράτος δικαίου, η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει στις προϋποθέσεις της ΕΕ, είτε αφορούν την απελευθέρωση της βίζας είτε την ένταξη. Η προσποίηση πίσω από την προσφυγική συμφωνία ίσως σύντομα να λάβει τέλος. Πώς θα κάνουν business η ΕΕ με την Τουρκία; Στη "Νέα Τουρκία”, υπάρχει μόνο ένας ηγέτης -ο Recep Tayyip Erdogan- και όποιος προσπαθήσει να ι

Κάποτε κινδύνευες να μιλήσεις για τον Μουσταφά Κεμάλ μέσα στην Τουρκία. Σήμερα κινδυνεύεις να μιλήσεις για τον Ταγίπ Ερντογάν όχι μόνο μέσα, αλλά και έξω από την Τουρκία. Στην Τουρκία ανέκαθεν ο Μουσταφά Κεμάλ (1881-1938), ο ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας (29/10/1928), θεωρείτο «πατέρας των Τούρκων» («Ατατούρκ»). Επί ενενήντα ολόκληρα χρόνια αν κάποιος τολμούσε να εκστομίσει κάτι εναντίον του, ακόμα και την πιο απλή αρνητική κρίση, τα είχε πολύ σκούρα. Αντιμετώπιζε άμεσο κίνδυνο να τον φάει μαύρο σκοτάδι. Το Βαθύ Κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με την επίσημη κρατική εξουσία φρόντιζαν να διατηρούν το όνομα του Μουσταφά Κεμάλ σε σιδηρόφρακτη προστασία, με κανονικούς νόμους ή με πρακτικά «έργα» έξω από αυτούς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 2006 όταν πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο των εκπατρισθέντων Κωνσταντινουπολιτών με την συμμετοχή δεκάδων Συλλόγων και Σωματείων από ολόκληρο τον κόσμο. Την εποχή εκείν

    Από τη συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με την Ανγκελα Μέρκελ τον Φεβρουάριο στο Βερολίνο | AP Photo/Axel Schmidt,file Ο μονίμως θυμωμένος Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν θα έπρεπε ίσως να αναλογισθεί γιατί είναι ο πλέον «προσβεβλημένος» πρόεδρος στον κόσμο.  Από τον Αύγουστο του 2014 που εξελέγη έχουν ασκηθεί διώξεις σε τουλάχιστον 1.845 ανθρώπους για προσβολή προς το πρόσωπό του. Τώρα όμως ο Ερντογάν «εξάγει» το σύστημά του και στην Ευρώπη.  Ένας παλαιός γερμανικός νόμος του 1871, που χρησιμοποιήθηκε για να πάψει η κριτική κατά του σάχη του Ιράν και του δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ, στις δεκαετίες του 1960 και ’70 αξιοποιείται τώρα και από τον Ερντογάν, όταν Γερμανός κωμικός τον σατίρισε.  Ο νόμος αυτός επιτρέπει την άσκηση δίωξης στη Γερμανία για προσβολή ενός ξένου ηγέτη. Η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ έδωσε την έγκρισή της για την άσκηση δίωξης κατά του κωμικού Γιάν Μπέμερμαν, υποσχόμενη, παράλληλα πως ο νόμος θα αλλάξει μέχρι το 2018.  Όλα αυτά δεν έχουν σημασία στην

Η απόφαση της καγκελαρίου της Γερμανίας να δώσει εντολή σε εισαγγελείς να ασκήσουν δίωξη εναντίον ενός κωμικού που προσέβαλε, λέγοντας εκ προοιμίου πως θα παραβίαζε τον νόμο, τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πυροδότησε επικρίσεις εναντίον της, οι οποίες επικεντρώνονται κυρίως στο ότι δεν προστάτευσε την ελευθερία του λόγου στη χώρα της, ενώ προκαλεί νέο ρήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό την Άγκελα Μέρκελ. Ο Ερντογάν είχε απαιτήσει η γερμανική δικαιοσύνη να ασκήσει δίωξη σε βάρος του Γιαν Μπέμερμαν, ο οποίος κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ZDF την 31η Μαρτίου είχε απαγγείλει ένα ποίημα οι στίχοι του οποίου ανέφεραν πως ο Τούρκος πρόεδρος δέρνει μικρά κορίτσια, παρακολουθεί παιδική πορνογραφία κι επιδίδεται σε κτηνοβασία. Ένα άρθρο του γερμανικού ποινικού κώδικα απαγορεύει τις προσβολές σε βάρος ξένων ηγετών, αλλά αφήνει στη διακριτική ευχέρεια της γερμανικής κυβέρνησης να αποφασίζει εάν θα δώσει στους εισαγγελικούς