IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

      Θουκυδίδης      Ο Θουκυδίδης και οι αναποδογυρισμένες λέξεις. Στην «Ιστορία» του Θουκυδίδη δεν είναι μόνο ο «Περικλέους επιτάφιος» συγκλονιστικός. Αμέτρητες οι παράγραφοι του κειμένου του που σε καθηλώνουν με την περιγραφική τους δεινότητα ή με την οξυδέρκεια και την ευθύτητα των παρατηρήσεων του Αθηναίου ιστορικού. Κυρίως σ’ αυτές τις αφοπλιστικές σκέψεις οφείλει το σύγγραμμά του τη διαχρονική του αίγλη, που έλκει και θα συνεχίσει να έλκει αναγνώστες, ειδικούς και μη, σε όποια γλώσσα κι αν έχει μεταφραστεί. Οι ανά τον κόσμο πολιτικοί και στρατιωτικοί που μελετούν Θουκυδίδη, πάντως, άλλα αναζητούν εκεί, για να «παραδειγματιστούν»: ιστορικά επεισόδια ωμότητας, που πιστοποιούν πως η ισχύς ή εκδηλώνεται αμοραλιστικά, εναντίον εχθρών αλλά και φίλων, ή δεν υπάρχει. Γεμάτη Μηλίους η ιστορία. Στις διασημότερες από τις στοχαστικές παρατηρήσεις που μας κληροδότησε ο ιστορικός – ανατόμος του συλλογικού νου και της ατομικής ψυχής συγκαταλέγονται όσες αφορούν το κατά το δοκούν (ή μάλλον κα

TARHEELSON VIA GETTY IMAGES  Η άνοδος και η πτώση της Ελένης Αντωνιάδου και οι ευθύνες των ΜΜΕ. Η απομυθοποίηση της γυναίκας που ενσάρκωνε την αριστεία της σύγχρονης Ελληνίδας. Η Ελένη Αντωνιάδου γεννήθηκε το 1988 στην Θεσσαλονίκη και 25 χρόνια αργότερα, είχε κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη με τον εαυτό της. To 2009 πήρε πτυχίο Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική από το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία (το οποίο καταργήθηκε το 2013). Ακολούθησε το μεταπτυχιακό της στη Νανοτεχνολογία και Αναγεννητική Ιατρική στο University College (UCL) του Λονδίνου, κατά την διάρκεια του οποίου, όπως η ίδια γράφει, ”δούλεψα με την συμφοιτήτριά μου, Κλαίρ Κρόουλι, για τον καθηγητή Αλεξάντερ Σεϊφάλιαν, στην δημιουργία μιας τεχνητής τραχείας από βλαστοκύταρα, που μιμείται τις ιδιότητες της πραγματικής. Το πρότζεκτ κέρδισε τον διαγωνισμό “Translation to Clinic and to Commercialization of Nanotechnology Products Competition” του UCL και λίγο αργότερα μεταμοσχεύτηκε σε

Η έννοια του πολίτη περιέχει την έννοια της συμμετοχής στα κοινά, ή τουλάχιστον της ενημέρωσης για τα κοινά, καθώς υποτίθεται ότι ο ενήμερος πολίτης είναι και ικανός να παίρνει αποφάσεις όποτε καλείται να το πράξει από την πολιτεία ή όποτε κρίνει ο ίδιος ότι πρέπει να το πράξει. Και για να αποφύγει κανείς το φιλτράρισμα και τη μεροληψία στην παρουσίαση των σχετικών ειδήσεων από τους δημοσιογράφους (μια που το επάγγελμα αυτό δεν διανύει και την καλύτερη περίοδό του τα τελευταία χρόνια), τι πιο λογικό από το να προστρέξει στην άμεση πληροφόρηση, δηλαδή στην παρακολούθηση των συνεδριάσεων στη Βουλή των Ελλήνων, σωστά; Εδώ όμως προκύπτει ένα μικρό πρόβλημα: η ποιότητα των ομιλιών στην αίθουσα της Βουλής είναι χαμηλή· πολύ χαμηλή. Πάντα ήταν χαμηλή, αλλά η ύπαρξη ζωντανής τηλεοπτικής κάλυψης των συνεδριάσεων το κατέστησε αυτό αντιληπτό σε όλους (και όχι μόνο στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες), και μάλιστα τα τελευταία χρόνια το κακό έχει παραγίνει, με αποτέλεσμα η κοινοβουλευτική