IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια ύπουλη τάση αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Μια χώρα που βίωσε την ανάπτυξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει πλέον αρχίσει να αποδομείται τόσο πολύ που όταν η Μεγάλη Υφεση χτύπησε, το 2007, κανείς δεν μπορούσε πια να αγνοήσει τις διαιρέσεις που καθόρισαν το αμερικανικό οικονομικό τοπίο. Πώς έγιναν οι ΗΠΑ η ανεπτυγμένη χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες; Ενα ρεύμα αυτής της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συζήτησης που εμφανίζεται στο σημαντικό βιβλίο του Τόμας Πικετί «Capital in the Twenty - First Century» (Το Κεφάλαιο στον 21ο Αιώνα) βασίζεται στην ιδέα ότι τα άκρα στον πλούτο και στα εισοδήματα είναι εγγενή στον καπιταλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις δεκαετίες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όχι ως κανόνα, αλλά ως παρέκκλιση. Πρόκειται για μια επιφανειακή ανάγνωση του έργου του Πικετί, που προσφέρει ένα θεσμικό πλαίσιο για την κατανόηση της όξυνσης της ανισότητας χρόνο με τον χρόνο. Δυστυχώς αυτό το σημείο της ανάλυσης

Αντεστραμμένης πραγματικότητας συνέχεια... Κάποτε η ανακοίνωση θετικών στοιχείων για τις προοπτικές της πραγματικής οικονομίας, αποτελούσε καταλύτη για άνοδο των μετοχών: Οταν ένας σημαντικός κλάδος της οικονομίας αναπτύσσεται, η πίτα μεγαλώνει και οι εταιρείες στα χρηματιστήρια έχουν να προσδοκούν αυξημένα κέρδη, λέει η παραδοσιακή λογική. Οχι πια. Οι αυτοματισμοί έχουν αντιστραφεί. Τα θετικά στοιχεία για την αμερικανική μεταποίηση, για παράδειγμα, έτυχαν αρνητικής υποδοχής από τα χρηματιστήρια. Τα καλά νέα ταράζουν τις αγορές τελευταία. Σαν παιδιά που προσεύχονται να δείξει το θερμόμετρο «δέκατα» για να μην τα στείλουν σχολείο, οι διεθνείς επενδυτές στέκονται με αμηχανία απέναντι σε κάθε ένδειξη εξυγίανσης της οικονομίας. Αυτό συμβαίνει γιατί οι «θετικές προοπτικές» φέρνουν πιο κοντά το φάσμα της απόσυρσης της δωρεάν ρευστότητας από τη Fed, που λειτουργεί ως απαραίτητο δεκανίκι για τις αγορές. Καθώς κανείς δεν έχει την αυτοπεποίθηση ότι οι δείκτες θα συνεχίσουν την υψηλή τους

H αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα δημοσίευσε τα πρακτικά της τελευταίας της συνεδρίασης και οι επενδυτές έσπευσαν να αποκρυπτογραφήσουν τις προθέσεις της (η Fed έχει το ρόλο της «μάνας» στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική παρτίδα): Από τα πρακτικά προέκυψε ότι οι Αμερικανοί κεντρικοί τραπεζίτες συζήτησαν τρόπους μείωσης της ποσότητας νέου χρήματος που ρίχνουν κάθε μήνα στις διεθνείς αγορές. Συγκεκριμένα, συζήτησαν με ποιον τρόπο θα ελαχιστοποιήσουν το στερητικό σύνδρομο, πώς δηλαδή θα αποφύγουν μια νέα κρίση ανασφάλειας σαν αυτή που εκδηλώθηκε το καλοκαίρι, όταν είχαν υπαινιχθεί κάτι ανάλογο. Σκέφτηκαν πως αν ορκιστούν σε ό,τι πιο ιερό έχουν ότι θα κρατήσουν τα επιτόκια χαμηλά για αρκετό καιρό, ίσως να μπορέσουν να αρχίσουν να μειώνουν την «επιδότηση» των 85 δισ. δολαρίων τον μήνα χωρίς να δημιουργήσουν φόβους για έλλειψη ρευστότητας. Η δημοσίευση των πρακτικών της Fed κινητοποίησε αναμενόμενα αντανακλαστικά – έστω κι αν δεν υπήρχε αναφορά σε χρονοδιάγραμμα: Το δολάριο ενισχύθ

Janet L. Yellen at the Federal Reserve System(FED) Αν κάποιος χρηματιστής ξυπνούσε χθες, ύστερα από πενταετή μυστηριώδη ύπνο, θα δίσταζε να αποφανθεί για το αν ξύπνησε στη γνωστή του πραγματικότητα ή σε μια εναλλακτική, με αντεστραμμένους νόμους αίτιου-αποτελέσματος. Και αυτό γιατί θα έβλεπε τους ευρωπαϊκούς δείκτες να κάνουν άλλο ένα άλμα σε επικράτεια ρεκόρ, την ίδια ημέρα που τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. επιβεβαίωναν πως η εύθραυστη ανάκαμψη που είχε εντοπιστεί –και πολυδιαφημιστεί– το καλοκαίρι, ξεφουσκώνει. Υπήρχε όμως καλός λόγος για την αυτοπεποίθηση των επενδυτών στην Ευρώπη, και όχι μόνο. Είχε ήδη διαρρεύσει η εισαγωγική ομιλία της Τζάνετ Γέλεν στην «επιτροπή διορισμών» του Κογκρέσου για τη θέση του κεντρικού τραπεζίτη των ΗΠΑ. Αυτό που κράτησαν οι αγορές από τις διατυπώσεις της διαδόχου του Μπεν Μπερνάνκι είναι ότι οι ενέσεις χρήματος θα αποσυρθούν «κάποτε» – όχι τώρα, όχι κοντά, όχι αν γίνει «αυτό ή το άλλο». Αρα το πάρτι των αγορών μπορεί να συνεχιστεί χωρίς να ε

«I believe that banking institutions are more dangerous to our liberties than standing armies... If the American people ever allow private banks to control the issue of their currency, first by inflation, then by deflation, the banks and corporations that will grow up around the banks will deprive the people of all property until their children wake-up homeless on the continent their fathers conquered» . Thomas Jefferson, 1802 Την ιστορική αλήθεια των παραπάνω λέξεων του Αμερικανού προέδρου φαίνεται να την έχει πλήρως ενστερνιστεί ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Σάιμον Τζόνσον , πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και καθηγητής της πανίσχυρης Sloan School of Management του ΜΙΤ . Οι τραπεζίτες... της Wall Street είναι η νέα αμερικανική ολιγαρχία, λέει ο Τζόνσον, με μια ορολογία που συνήθως χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί μόνο για τις μπανανίες του Τρίτου Κόσμου. Για το « αθόρυβο πραξικόπημα » των τραπεζιτών έγραφε: « Η χρηματοπιστωτι