IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Είναι ευνόητο μια και όπως λέει ο λαός κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.   Ο δικαστής, όταν βρεθεί μπροστά σε πολιτικό πρόσωπο, που καλείται να διώξει, κατεβάζει τα μολύβια του και το στέλνει στη Βουλή προκειμένου να αποφανθεί, αν και κατά πόσο το αδίκημα του θα διωχθεί ή θα πάει στον κάλαθο των αχρήστων, μετά από απόφαση των εθνοπατέρων μας.  Δηλαδή πολύ απλά για το αξιόποινο μιας πράξης αποφασίζουν οι πολιτικοί και όχι οι δικαστές. Και εδώ υπεισέρχονται οι εκάστοτε πλειοψηφίες που αποφασίζουν αν ο γάιδαρος ή ο πετεινός είναι κεφάλας.  Αυτά τα ευτράπελα συμβαίνουν στην δημόσια ζωή του τόπου με αποτέλεσμα να βρίσκονται στο απυρόβλητο όσοι ασκούν εκτελεστική εξουσία, με τα γνωστά αποτελέσματα που δεν είναι άλλα από τα φαινόμενα της διαφθοράς, του χρηματισμού και τέλος της παρακμής με ότι αυτό συνεπάγεται στην λειτουργία μιας οργανωμένης κοινωνίας.  Σε αυτή την ακατάσχετη παρακμή, που δυστυχώς σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, το μέγα ερώτημα που συχνά πυκνά τίθεται είνα

Με την πρόταση νόμου μπορούν να ξεπεραστούν οι περιορισμοί του άρθρου 86 του Συντάγματος περί της ειδικής αποσβεστικής προθεσμίας η οποία έχει οδηγήσει στην παραγραφή πολλών αδικημάτων κυβερνητικών προσώπων. Κι αυτό διότι  το συγκεκριμένο άρθρο αφορά την ποινική δίωξη κι όχι την αστική ευθύνη.   Στο λεξικό των πολιτικών η λέξη "θυσία" σημαίνει ότι οι πολίτες θα πρέπει να  στέλνουν μεγαλύτερο μέρος από το εισόδημά τους στην κυβέρνηση, έτσι ώστε οι  πολιτικοί δεν θα χρειαστεί να θυσιάσουν την ευχαρίστηση να το ξοδεύουν. George Will,  γ. 1941, Αμερικανός Δημοσιογράφος Πρόταση νόμου, για αστική δίωξη μελών κυβέρνησης και υφυπουργών, κατέθεσαν την Τρίτη οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Με αυτή τους την πρόταση το κόμμα εισηγείται να θεσμοθετηθεί «μία ειδική, σύντομη, ασφαλής και δίκαιη διαδικασία διεκδίκησης και αναγκαστικής είσπραξης αστικών αποζημιώσεων από μέλη κυβέρνησης και υφυπουργούς όταν η ζημία του Δημοσίου προήλθε από δόλο». Οι προτεινόμενες διατ

H πρόταση για την αναστολή του άρθρου 86 του Συντάγματος δεν είναι εφικτή όχι διότι δεν προβλέπεται, αλλά επειδή αποτελεί ένα από τα ισχυρά θεμέλια της λεηλατικής κομματοκρατίας. Άλλωστε, η ίδια η πολιτική τάξη δεν συναινεί στην κατάργηση των συναφών διατάξεων του Κανονισμού της Βουλής και του νόμου περί (μη) ευθύνης των υπουργών. Αρνείται, μάλιστα, να παραιτηθεί και από την πασιφανή πρόκληση που συνεπάγεται η δικαστική αρμοδιότητα της Βουλής, η οποία θα ήταν απολύτως εφικτή, εάν συναινούσε να παραπέμπει στην δικαιοσύνη με συναινετικό στην εισαγγελική πρόταση διαβιβαστικό. Κατά την ίδια έννοια, εξακολουθεί να απαγορεύει την παραπομπή στη δικαιοσύνη βουλευτών για αδικοπραξίες που ανάγονται στον ιδιωτικό τους βίο. Με το άλλοθι της “πολιτικής ευθύνης” παρακάμπτουν το αυτονόητο της αντιπροσωπευτικής αρχής, το “ελέγχειν” και το “ευθύνειν”, προκειμένου να διασφαλίσουν την ατιμωρησία τους. Οι ίδιοι που οδύρονται για τη διατήρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, διέρχονται εν σι

(...) Το όργιο της διαφθοράς, που εξαχρείωσε πλήρως το πολιτικό σύστημα, απλώθηκε σαν πανώλη στην κοινωνία και καταβαράθρωσε την οικονομία, έμεινε παντελώς ατιμώρητο από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Για άθλια πλεκτάνη αλληλοσυγκάλυψης πρόκειται. Με αποτελεσματικό όπλο το διαβόητο άρθρο 86 του Συντάγματος, που παρέχει προκλητικά και... αντισυνταγματικά ποινική ασυλία στους υπουργούς (και τους πρώην!) οι οποίοι διώκονται μόνον από τη... Βουλή (και τη ζήσαμε να ευτελίζεται τραγελαφικά σε ανακριτικά και εισαγγελικά καθήκοντα...). Ποιος ο αρχιτέκτονας; Μα ο Ευ. Βενιζέλος! Πρωτεργάτης της συνταγματικής αναθεώρησης του 2001, τροποποίησε και το άρθρο 86 επί τα χείρω, ώστε (μαζί με τον δικό του, επίσης, νόμο περί ευθύνης υπουργών του 2003) να συντομευθούν ο χρόνος και η διαδικασία παραγραφής. (...)    Πρωταθλήτρια Ευρώπης στη διαφθορά παραμένει σταθερά η Ελλάδα, κατά τη σχετική έκθεση της Κομισιόν που δημοσιεύθηκε την περασμένη Τρίτη. Την ίδια μέρα, για το απολύτως

(...) Με συνταγματικές διατάξεις πρέπει να οριστούν επακριβώς η νομική μορφή και η λειτουργία κομμάτων αρχών, η διαφάνεια στα οικονομικά τους και η υποχρέωση των στελεχών τους να δημοσιεύουν πλήρες «πόθεν έσχες» στο διαδίκτυο πριν από τις εκλογές. Και χωρίς αναθεώρηση του Συντάγματος αυτά μπορούν να τα κάνουν τα κόμματα, ανοίγοντας τον δρόμο για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Δυστυχώς, δεν θα το τολμήσουν. Για να αντιμετωπιστεί η κοινωνική κρίση, που είναι σοβαρότερη της οικονομικής, είναι απολύτως αναγκαίο να γίνει εξυγίανση του πολιτικού συστήματος της χώρας με μια σε βάθος κάθαρση και παράλληλη αυτοκάθαρση. Η κάθαρση είναι έργο της Δικαιοσύνης, που ήδη το επιτελεί με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Πολλοί αναγνώστες μού έθεσαν το ερώτημα: Πώς θα γίνει η αυτοκάθαρση και από ποιους; Ο φίλος μου ο Παναγιώτης, απογοητευμένος από την εικόνα του πολιτικού σκηνικού, μου είπε ότι ματαιοπονώ και μου ζήτησε να απαντήσω στην ερώτηση: «Για ποιον τα γράφεις όλα αυτά για κάθαρση κα

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΥΣ ΒΑΡΩΝΟΥΣ. Η δικαιοσύνη με την ιστορική της απόφαση χθες για την μη παραγραφή των αδικημάτων του εγκληματία Παπακωνσταντίνου, έκανε την υπέρβαση που περίμενε ο Ελληνικός λαός. Στην απόφαση της αποφαίνεται αμετάκλητα ότι για να παραγραφούν τα εγκλήματα πολιτικών προσώπων απαιτούνται δύο πλήρεις σύνοδοι της βουλής ! Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι μέχρι και τον Οκτώβριο του 2015, ακόμα και αν γίνουν πρόωρες εκλογές, δεν παραγράφεται κανένα από τα εγκλήματα των κυβερνήσεων Παπανδρέου – Παπαδήμου! Η δικαιοσύνη μάλιστα αφήνει και ορθάνοιχτο παράθυρο της ερμηνείας της “πλήρους συνόδου” για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, επ’ ουδενί για μικρότερο. Συμπερασματικά, όλοι οι βουλευτές τίθενται προ των ευθυνών τους για να ανασύρουν την δίωξη Πεπόνη κατά κυβέρνησης Παπανδρέου μετά τις καταγγελίες Ρουμελιώτη, διότι απλούστατα δεν πρόκειται να παραγραφεί. Είτε με αυτή, είτε με την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Ό