IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η ΜΑΚΡΥΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΟΘΩΜΑΝΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ.   Ο τελευταίος Οθωμανός αυτοκράτορας, Σουλτάνος Μωάμεθ ΣΤ’, το 1918. (ullstein bild μέσω Getty Images) Στις 17 Νοεμβρίου 1922, ο τελευταίος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Mehmed VI Vahideddin , έφυγε από την Κωνσταντινούπολη τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού έμαθε για απειλές για την ασφάλειά του, για να μην επιστρέψει ποτέ. Βρετανοί φρουροί, τον έκρυψαν σε ασθενοφόρο που οδηγούσαν, μαζί με τον 10χρονο γιο του, Πρίγκιπα Mehmed Ertuğrul, και τον συνόδευσε στο θωρηκτό HMS Malaya ο στρατηγός Τσαρλς Χάρινγκτον, αρχιστράτηγος των Συμμαχικών δυνάμεων. Οι αξιωματούχοι του οθωμανικού παλατιού επιβεβαίωσαν την αναχώρηση του ηγεμόνα τους λίγες μόνο ώρες αργότερα. Τις επόμενες εβδομάδες, ο Βαχιντεντίν είχε μια στοχαστική διάθεση. Έφτασε στη Μάλτα στις 9 Δεκεμβρίου και αργότερα επέλεξε την ιταλική Ριβιέρα ως τόπο εξορίας του. Στο θέρετρο του Σαν Ρέμο, ο νέος Ιταλός ηγεμόνας Μπενίτο Μουσολίνι ευχήθηκε στον «μεγαλοπρεπή Οθωμανό α

Mustafa Kemal  &  Lâtife Hanım - Ο αλκοολισμός κι ο θάνατος ενός άσωτου δικτάτορα  Το ήπαρ του Κεμάλ. Ο θάνατος του Κεμάλ Ατατούρκ κι όσα οι Τούρκοι δεν λένε και δεν θέλουν να ακούν. Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 1938 στην ηλικία των πενήντα επτά ετών από βαριάς μορφής κίρρωση του ήπατος, τη διαβόητη, απαίσια ασθένεια των τελειωμένων αλκοολικών, που επιφέρει αργό, επίπονο, αλλά και κωμικοτραγικό θάνατο. Η τουρκική κοινή γνώμη μπορεί να αιφνιδιάστηκε από την ξαφνική ασθένεια που έπληξε τον Γκρίζο Λύκο, «τον πατέρα των Τούρκων» και «σωτήρα της Τουρκίας», αλλά η κίρρωση είναι μια νόσος που σκοτώνει βασανιστικά αργά και όλα τα ιστορικά στοιχεία συνηγορούν στο γεγονός ότι ο υπέρτατος ηγέτης της γείτονος χώρας είχε πιάσει για δεκαετίες την μπουκάλα για τα καλά και ο πρόωρος θάνατός του μόνο αιφνιδιαστικός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.   Προφανώς, το ατιμωτικό του χαρακτήρα της αιτίας θανάτου του Ατατούρκ ανάγκασε τις τουρκικές αρχές να προβούν σε μια απίστευτη

 (Photo by Hulton-Deutsch/Hulton-Deutsch Collection/Corbis via Getty Images)  Μικρασιατική Καταστροφή: Αιτίες και ευθύνες. Ο διεθνής παράγοντας και η ελληνική στάση. Το τέλος του Ελληνοτουρκικού πολέμου τον Αύγουστο του 1922 υπήρξε το επιστέγασμα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που ξεκίνησε το 1908 στη Θεσσαλονίκη, με την κατάληψη της οθωμανικής εξουσίας από τη νεοτουρκική ακροδεξιά, και οδήγησε στην αιματηρή μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους της Αυτοκρατορίας σε τουρκικό έθνος-κράτος. Τα θύματα αυτής της διαδικασίας ήταν οι χριστιανικοί πληθυσμοί (Ελληνες, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι). Κύριος πρωταγωνιστής της τελευταίας φάσης της σύγκρουσης (1919-1922) ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ πασά. Ενας ευφυής εθνικιστής στρατιωτικός, μέλος της ακραίας οργάνωσης «Ενωση και Πρόοδος», που ευθυνόταν για τις Γενοκτονίες που είχαν διαπραχθεί την περίοδο του πολέμου. Μετά την ήττα του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κεμάλ αποφάσισε να αυτονομηθεί, για να ανατρέψει προς όφελος του τουρκικού εθνικ

ΑΝΑΤΟΜΙΑ  ΤΗΣ   ΤΟΥΡΚΙΑΣ  ΤΟΥ 20ού  ΑΙΩΝΑ. Α. Η ΚΕΜΑΛΙΚΉ ΤΟΥΡΚΙΑ. Η κληρονομιά του Κεμαλισμού (1923-1938). Τουρκία 1914 α) Εσωτερική  πολιτική .  Με τη συρρίκνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά  Ασία και την Ανατολική Θράκη άρχισε και η δυναμική  μετάβαση από τον Οθωμανισμό  στην τουρκικό  εθνικισμό  με την ταύτιση του κάθε Μουσουλμάνου με τον Τούρκο, όρος που ήταν υβριστικός στο Οθωμανικό Κράτος. Η πλειοψηφία των Οθωμανών στο Οθωμανικό Κράτος  ήταν Τουρκογενείς , αλλά δεν υπήρχε η αίσθηση της   Τουρκικότητας.  Είμαι Οθωμανός σήμαινε  είμαι αφοσιωμένος   στην οθωμανική δυναστεία,    ασπάζομαι το υψηλό σουνιτικό  Ισλάμ,  έχω την υψηλή  αραβική  και περσική  κουλτούρα, είμαι Τούρκος σήμαινε είμαι άξεστος χωρικός από την Ανατολία. Βέβαια είχαν προηγηθεί ψήγματα τουρκικού εθνικισμού με την ανάδυση της ομάδας των Νεοθωμανών κατά την περίοδο του Τανζινάτ ( Ναμίκ Κεμάλ, Λιουφτή Πασά)  που είχαν τονίσει την έννοια της πατρίδας ( Vatan )   και ως  συνέχει