IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Αντιγόνη vs Κρέων: Πολιτικές αναφορές και σκέψεις μετά το ”Κρέοντα Γ@....σαι ”. Απέναντι στην τραγωδία πρέπει να στεκόμαστε με έναν υψηλού επιπέδου θεωρητικό εξοπλισμό απαλλαγμένο από ερμηνευτικές απολυτότητες και μανιχαϊσμούς. «Ήδ’ εστίν η σώζουσα και ταύτης έπι/ πλέοντες ορθής τους φίλους ποιούμεθα»1 (Κρέων) Μία απρεπής ανάρτηση ”Κρέοντα Γ@....σαι ” γνωστού ηθο-ποιού με στόχο την καταγγελία της αυταρχικής εξουσίας που τείνει να εδραιωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο ανέδειξε περίτρανα τόσο τον τρόπο που ερμηνεύουμε τα πολιτικά μηνύματά των αρχαίων τραγωδιών, όσο και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζουμε την κριτική μας και ιδιαίτερα την διαφωνία μας. Κι αυτό γιατί ο τρόπος (λέξεις) που διατυπώνουν τις σκέψεις μας αποκαλύπτει και το εσώτερου εγώ μας. Είμαστε οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να σκεφτούμε και να εξωτερικεύσουμε την σκέψη μας. Η ” Αντιγόνη ” του Σοφοκλή-ως η κατεξοχήν πολιτική τραγωδία-δεν χωρά σε μανιχαιστικά ερμηνευτικό σχήματα του τύπου: ”Η επαναστάτρια Αντιγόνη και

 Η δικηγορία είναι λειτούργημα και ο δικηγόρος είναι συλλειτουργός της Δικαιοσύνης. Αυτά συνήθως αναφέρονται στο προοίμιο των νόμων που αφορούν την άσκηση της δικηγορίας και τους κανόνες δεοντολογίας της.  Εκτός από αυτά τα υψηλά ιδεώδη η δικηγορία είναι και το μέσον που παρέχει στον δικηγόρο τα ταπεινά pecunia για να ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ, να μεγαλώνει παιδιά, να πληρώνει γραφείο, Εφορίες και Ταμεία, να κάνει διακοπές, να μπεκρουλιάζει στα μπαρ και γενικώς να κάνει ό,τι περίπου κάνει και ο κάθε πολίτης της δύστηνης αυτής χώρας, εφόσον μπορεί τουλάχιστον ακόμη. Εν ολίγοις είναι και επάγγελμα, από το οποίο βιοπορίζεται ο συλλειτουργός, πράγμα που ασφαλώς όλοι ξέρατε. Να σημειώσω εδώ ότι ο δικηγόρος υποχρεούται να αναλαμβάνει «κάθε υπόθεση δεκτική υπερασπίσεως». Οφείλει δηλαδή να αναλαμβάνει γενικώς και υποθέσεις που δεν είναι πάντα σύμφωνες με την ιδεολογική-φιλοσοφική-πολιτική του θέση. Φυσικά πρέπει να προσπαθεί να μην ταυτίζεται ψυχικά με την υπόθεση που χειρίζεται, για

Ότι η «υπόθεση Κατρούγκαλου»  αξιοποιείται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, διάφορα μιντιακά συγκροτήματα και λοιπούς συγγενείς με τον τρόπο που αξιοποιείται και αναδεικνύεται, έχει μια απλή και καταφανή εξήγηση:      Είναι γνωστή  και πανθομολογούμενη η απέχθεια όλων αυτών απέναντι στη διαφθορά.  Απέναντι στη  διαπλοκή.  Απέναντι στον  καρεκλοκενταυρισμό. Απέναντι στην αξιοποίηση του κράτους για  ίδιον όφελος.  Απέναντι στο σύστημα των  « off   shore »  που κάποιοι (ακόμα και δίπλα σε πρωθυπουργούς) παρκάρουν και ξεπλένουν χρήμα. Απέναντι στην  κατάχρηση εξουσίας…      Το γνωρίζει  το πανελλήνιο: Ουδεμία σχέση έχουν οι καταγγέλλοντες με τη «Ζήμενς».  Ούτε με τους  Χριστοφοράκους  που έφευγαν ανενόχλητοι από την Ελλάδα. Ούτε με την  «λίστα Λαγκάρντ ». Ούτε με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου κατόπιν υπαγωγής της χώρας υπό το  αγγλικό δίκαιο.      Ουδεμία σχέση  έχουν με  μίζες , με  Μέγαρα , με  «εθνικούς» εργολάβους και  «εθνικούς» προμηθευτές  που σιτίζονται από το δημόσι