IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η Ιστορία του Ουκρανικού χώρου: γέννηση και διαμόρφωση του ουκρανικού εθνικισμού.   Εισαγωγικά … Η σημερινή Ουκρανία, παρότι παρουσιάζεται ως ένα ομοιογενές μόρφωμα, είναι ένα συνονθύλευμα ιστορικών εμπειριών, λαών και ανθρώπων διαφόρων περιοχών, με χαρακτηριστικά τα οποία δεν σχηματίζουν κάποια εμφανή πολιτισμική κοινότητα. Αυτό θα μπορούσε να συμπεράνει όποιος έψαχνε να βρει οποιουδήποτε είδους συγγένειες από τη «Μικρή Ρωσία» των Ουκρανών Κοζάκων, στις στέπες της Ταυρίδας, έως και το πιο «εξευρωπαϊσμένο» Λβοβ. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι και η Ουκρανία είναι μια περίπτωση «φαντασιακής κοινότητας», μιας κατασκευής στο πλαίσιο της κλασικής θεωρίας του Μπένεντικτ Αντερσον; Οχι ακριβώς. Η γέννηση του ουκρανικού έθνους και η ανάπτυξη του ουκρανικού εθνικισμού δεν μπορεί να ενσωματωθεί σε κάποιο συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο, μεταξύ αυτών που έχουν διαμορφωθεί έως σήμερα κι αφορούν τη μελέτη των ταυτοτήτων και του έθνους. Η εθνικιστική δραστηριότητα στη χώρα δεν ταυτίστηκε ποτέ με τ

Πάρτι στις ΗΠΑ: Σε ένα πικ-νικ για τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου στο Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 2018. Christopher Lee / The New York Times  Γιατί ο εθνικισμός λειτουργεί. Και γιατί δεν εξαφανίζεται. Ο εθνικισμός δεν είναι ένα παράλογο αίσθημα που μπορεί να εκδιωχθεί από την σύγχρονη πολιτική μέσω της διαφωτιστικής εκπαίδευσης˙ είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές του σύγχρονου κόσμου και είναι ευρύτερα αποδεκτός από όσο αναγνωρίζουν οι επικριτές του.  Με λίγες εξαιρέσεις, είμαστε σήμερα όλοι εθνικιστές. Ο εθνικισμός έχει κακή φήμη σήμερα. Στο μυαλό πολλών μορφωμένων Δυτικών, αποτελεί μια επικίνδυνη ιδεολογία [1]. Μερικοί αναγνωρίζουν τις αρετές του πατριωτισμού, που θεωρείται ως η καλοπροαίρετη αγάπη για την πατρίδα˙ την ίδια στιγμή, βλέπουν τον εθνικισμό ως στενόμυαλο [2] και ανήθικο, ως ότι προωθεί την τυφλή πίστη σε μια χώρα πάνω από τις βαθύτερες δεσμεύσεις της δικαιοσύνης και της ανθρωπότητας. Σε μια ομιλία τον Ιανουάριο του 2019 στο διπλωματικό σώμα

Ο εθνικισμός και η κατάρρευση  του σοβιετικού κομμουνισμού. Το γεγονός ότι ο εθνικισμός μπορεί να γίνει κατανοητός ως μια από τις αιτίες της κατάρρευσης του κομμουνισμού δεν είναι μια άποψη την οποία συμμερίζονται όλοι. Για παράδειγμα, σειρά επιστημονικών εργασιών που αφορούν το τέλος του κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση ισχυρίζονται πως ο εθνικισμός έπαιξε μικρό ρόλο. Πως τα κύρια γεγονότα έλαβαν χώρα εντός των επίσημων θεσμών της Μόσχας και είχαν λίγη συνάφεια με την κοινωνία ή πως ο εθνικισμός ήταν περίπου ένα περιθωριακό κίνητρο ή με οριακή επιρροή στις δράσεις όσων εμπλέκονταν στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων. Αποτυχημένες ιδεολογίες και θεσμοί, μια οικονομία σε παρακμή, το βάρος του στρατιωτικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και οι εργαλειακοί στόχοι πλουτισμού της νομεκλαντούρας έπαιξαν τον κύριο ρόλο. Σε πολλές αφηγήσεις για το τέλος του κομμουνισμού, ο εθνικισμός απεικονίζεται απλώς ως συνέπεια της πτώσης, ως φάση μετά την αποσύνθεση του κομμουνισμού, και όχι ως αυτόνομη

 Η Αλβανία τίμησε με κάθε επισημότητα τον συνεργάτη των ναζί    Midhat Frashëri  ( Μιντάτ Φράσερι. ) Η έκφραση «την ιστορία τη γράφουν οι νικητές» είναι τόσο αόριστη, ώστε να μπορεί ταυτόχρονα να ερμηνεύεται με διαμετρικά αντίθετο τρόπο. Ανάλογα με το τι σημαίνει η λέξη «ιστορία» και για ποια ιστορία μιλούμε, ανάλογα με το τι σημαίνει «νικητές» και για τι είδους νίκη μιλούμε. Διότι και πολλές ιστορίες για την ίδια εποχή υπάρχουν, αλλά έχουμε και νικητές που αργότερα ηττήθηκαν. Την ιστορία τη γράφουν συγγραφείς που, ανάλογα με τις πληροφορίες που διαθέτουν, τη μεθοδολογία άντλησης και διαχείρισης αυτών των πληροφοριών, αλλά κυρίως ανάλογα με το αν η προσπάθειά τους εντάσσεται ή όχι σε κάποιο πολιτικο-ιδεολογικό «συγκείμενο», παράγουν συγκεκριμένες ή αόριστες, ακριβείς ή ανακριβείς, ελλιπείς ή πλήρεις, πολιτικά επιθυμητές ή ρεαλιστικές, ιδεολογικά εξαρτημένες ή ανεξάρτητες απεικονίσεις της ιστορικής πραγματικότητας. Ορισμένες από αυτές τις «ιστορίες», λόγω της εργαλειακ