IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Υπάρχουν σοβαρά ερωτηματικά για τις ξένες επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα... με 6 παραδείγματα… Μέχρι τώρα έχουμε δει στις ιδιωτικοποιήσεις να πριμοδοτούνται ορισμένα συμφέροντα…  το εθνικό συμφέρον ακόμη είναι στα αζήτητα. Η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα αγώνα δρόμου για να ιδιωτικοποιήσει ή να φέρει ξένες επενδύσεις. Η ιδέα της ιδιωτικοποίησης και των ξένων επενδύσεων είναι θετικός και καλοδεχούμενος σχεδιασμός και κάθε πολίτης που δραστηριοποιείται στην αγορά και πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία…. τουλάχιστον πρέπει να στηρίξει αυτούς τους σχεδιασμούς. Μια ιδιωτικοποίηση για να είναι επιτυχής θα πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια, να βελτιστοποιεί την αξία της ιδιωτικοποιούμενης εταιρίας και να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον. Το ίδιο ισχύει και για τις ξένες επενδύσεις, κάθε φορά που πωλείται ένα assets θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι θα έχει προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία. Πιστεύουμε ότι κάθε πολίτης που είναι οπαδός της ελεύθερης αγοράς πρεσ

 O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής. Όταν το 1997 το ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) αποκτούσε το 34% των μετοχών της Τραπέζης Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο έκανε πάρτι. Οι πανηγυρισμοί, συνοδεύτηκαν με δηλώσεις όπως, «επιτέλους ο μηχανικοί θα έχουν την τράπεζα τους», «θα παίρνουμε χαμηλότοκα δάνεια», «έφτασε η στιγμή να παρέμβουμε στην οικονομία» και άλλες. Με αυτήν την υπερφίαλη φιλοσοφία, πορεύθηκε η τράπεζα τα τελευταία είκοσι χρόνια, προσφέροντας απλόχερα χρηματοδοτήσεις σε κατασκευαστές και εργολάβους, που δεν τηρούσαν τους αυστηρούς τραπεζικούς κανόνες ακόμα και μετά το ξέσπασμα της κρίσης του παγκόσμιου και εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και με αυτήν την φιλοσοφία, η τράπεζα έγινε «φύλλο – φτερό» και η επένδυση του ΤΣΜΕΔΕ εξαϋλώθηκε. Κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήτα

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη   EINAI προφανές ότι κάτι βρόμικο συμβαίνει με την Τράπεζα Αττικής —βρόμικο τόσο στο πολιτικό όσο και φυσικά στο οικονομικό πεδίο. Γιατί, άραγε, επιχειρείται να αποδοθούν στο ΣΥΡΙΖΑ οι ευθύνες της πολιτικής που άσκησαν μέσω της Τράπεζας Αττικής —της Attica Bank, όπως τη βλέπουμε γραμμένη πλέον— οι κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και των Σαμαρά–Βενιζέλου, συμπεριλαμβανόμενης βεβαίως και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα τον τελευταίο ενάμιση και πλέον χρόνο; Yπάρχει ένα καθοριστικό στοιχείο που είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ο Γιάννης Γαμβρίλης υπήρξε πρόεδρος της Τράπεζας Αττικής από το Μάρτιο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2016. Υπήρξε, δηλαδή, πρόεδρος και επί κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, οπότε και τοποθετήθηκε στη θέση αυτή, και επί κυβέρνησης Σαμαρά–Βενιζέλου και επί κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, τον τελευταίο σχεδόν ενάμιση χρόνο, αφού η διοίκηση Γαμβρίλη παραιτήθηκε μόλις προ τριμήνου. Η Τράπεζα Αττικής χαρακτ