IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το "δώρο" ΗΠΑ και Ισραήλ στον Πούτιν. Του Κώστα Ράπτη  Υπάρχουν δύο χάρτες που μοιάζουν ο ένας με αρνητικό του άλλου: πρόκειται για τους χάρτες αφενός των χωρών που αναγνωρίζουν Κράτος της Παλαιστίνης και αφετέρου αυτών που υιοθέτησαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι ελάχιστα τα κράτη (κυρίως ανατολικοευρωπαϊκά) που συμπίπτουν και στις δύο αυτές πολιτικές επιλογές. Ενδεχομένως η διαφορά που αποτυπώνουν αυτοί οι χάρτες να μην είναι καθόλου τυχαία.  Προφανώς υπήρξαν πολύ περισσότερα (ακριβέστερα: αποτέλεσαν διεθνή πλειοψηφία με 141 ψήφους) τα κράτη τα οποία στις 2 Μαρτίου 2022 αποδοκίμασαν στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Όμως το πραγματικό μέτρο της συμπόρευσης με τη Δύση, το δίνει, λόγω της υλικότητάς της, η προσχώρηση σε κυρώσεις και σε αυτό η πλανητική πλειοψηφία επέλεξε ουδέτερη θέση. Η υπεράσπιση βασικών αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών διόλου δεν ταυτίζετα

Οι νέες απειλές της Άγκυρας και η ατάραχη Δύση: Το θράσος των Τούρκων έχει ξεπεράσει προ πολλού τα εσκαμμένα, θέλουν φινλανδοποίηση. Κάποιοι δυτικοί θεωρούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία παρατράβηξε και σιγοψιθυρίζουν την ανάγκη ενός συμβιβασμού με τον Πούτιν, που θα εμπεριέχει και παραχώρηση εδαφών, από πλευράς Κιέβου, στην Μόσχα.Μια τέτοια δυσμενής εξέλιξη για την Ουκρανία, θα είχε πολύ πιθανόν και αντίστοιχες επιπτώσεις στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Η επιθετικότητα χωρίς όρια της ισλαμο-εθνικιστικής πολιτικής της Άγκυρας, είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, που αρχίζει από τις παραβιάσεις και παραβάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου και φτάνει στις απειλές πολέμου, ακόμη και για την Κρήτη, που βρίσκεται στην Μεσόγειο. ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΗΓΗ HELLAS JOURNAL Την ώρα που η Τουρκία έχει 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα στο νότιο τμήμα της, που βρίσκεται στη Μεσόγειο, απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα, αν διευρύνει τα χωρικά ύδατα της Κρήτης, που επίσης βρέχεται από την ίδια θάλασσα. Το θρ

   Πως το ΔΝΤ αντιμετώπισε την Ελλάδα και πως την Ουκρανία! Για να μην ξεχνιόμαστε.   Γράφουν Renaud Lambert Βασίλης Παπακριβόπουλος (μετάφραση) Η πόρτα του ανελκυστήρα ανοίγει. Δύο νεαρές γυναίκες βγαίνουν, συνεχίζοντας τη συζήτησή τους σε μια σλαβική γλώσσα. Τα διακριτικά τους δείχνουν ότι είναι οικονομολόγοι από τη Βουλγαρία. Η υπεύθυνη επικοινωνίας που μας συνοδεύει, παλαιστινιακής καταγωγής, μας συστήνει στον ιστορικό του οργανισμού, έναν Ινδό οικονομολόγο, ο οποίος μας υποδέχεται πριν μας οδηγήσει στο γραφείο της υπεύθυνης του τμήματος στρατηγικού σχεδιασμού: μιας οικονομολόγου με τουρκικό διαβατήριο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, θα συναντήσουμε έναν Ολλανδό υπήκοο, οικονομολόγο, έναν Γάλλο, επίσης οικονομολόγο, καθώς και έναν Ιάπωνα, ο οποίος θα μας ζητήσει να τον τραβήξουμε φωτογραφία με φόντο τον λογότυπο του οργανισμού. Ασκεί και αυτός το ίδιο επάγγελμα με τους προηγούμενους 1 . Για να φτάσουμε σε αυτόν τον μικρό παράδεισο για διεθνείς οικονομολόγους,

   Η Δύση επιτρέπει στον Ερντογάν να είναι «απρόβλεπτος» Η ετοιμότητα της Δύσης να υποκριθεί ότι όλα «βαίνουν καλώς», όταν αυτό εξυπηρετεί έστω και προσωρινά τα συμφέροντά της. Έλενα Μπουλετή , Ιστορικός, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου – Το κείμενο περιλαμβάνεται στο 7ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του Ινστιτούτου ΕΝΑ που δημοσιεύεται στο www . enainstitute . org Είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαμφοτερίζουσα στάση που εδώ και καιρό κρατάει ο Τούρκος Πρόεδρος μεταξύ «Δύσης και Ανατολής», σε μια προσπάθεια να αναβαθμίσει το ρόλο της Τουρκίας από απλό σύμμαχο των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ σε περιφερειακή δύναμη με δικό της λόγο, ατζέντα και αυτόνομη δράση στην ευρύτερη περιοχή της -που συμβαίνει να είναι και το θέατρο σημαντικών στρατιωτικών και διπλωματικών εξελίξεων ακόμη και πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- φαίνεται να τον ωφελεί μέχρι στιγμής. Εύλογα λοιπόν επιμένει σε αυτή και αποπειράται να την εξελίξει εκμεταλλευόμενος την εκάστοτε συγκυρία. Α

 Πόλεμος στην Ουκρανία: Όταν ο Νότος αρνείται να ευθυγραμμιστεί με τη Δύση – Le Monde Diplomatique. Γράφουν Alain Gresh Βασίλης Παπακριβόπουλος (μετάφραση) Παρατηρούμε άραγε στην Ουκρανία μια πλανητικών διαστάσεων σύγκρουση ανάμεσα στη « δημοκρατία και στον αυταρχισμό », όπως διακηρύσσει ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και επαναλαμβάνουν ασταμάτητα οι δυτικοί πολιτικοί και σχολιαστές; Όχι, απαντά η μοναχική φωνή του Αμερικανού δημοσιογράφου Ρόμπερτ Κάπλαν, « όσο κι αν κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται ενάντιο σε όσα υπαγορεύει η διαίσθησή μας ». Άλλωστε, « η ίδια η Ουκρανία υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια μια αδύναμη δημοκρατία, διεφθαρμένη και θεσμικά υπανάπτυκτη ». Στην παγκόσμια κατάταξη όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου, η έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για το 2021 την κατέτασσε στην 97 η θέση. Όπως προσθέτει ο Κάπλαν, « η μάχη αφορά κάτι πιο ευρύ και πιο θεμελιώδες: το δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν για το μέλλον τους και να ζουν απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε επίθε