Οι ελληνικές φαβέλες και οι νεκροί της Μάνδρας.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός αποτελεί, από την εποχή της κλασικής Ελλάδας, τον τρόπο με τον οποίο δομείται ορθολογικά η πόλη, ο φορέας της κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας. Μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κάτοικοι των παραδοσιακών χωριών και πόλεων της Ελλάδας ήταν «μάστορες» στη χωροθέτηση των οικισμών τους, εξασφαλίζοντας τη μέγιστη προστασία από τα καιρικά φαινόμενα (για παράδειγμα, από πλημμύρες) και τη διατήρηση του δημόσιου χώρου. Είναι η νεότερη οικιστική «ανάπτυξη» της οικονομικής υπερεκμετάλλευσης ή της βίαιας μετακίνησης πληθυσμών που δημιούργησε τις ευρωπαϊκές φαβέλες ελληνικού τύπου. Ο Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, στην ακμή της κλασικής εποχής, εκπόνησε σχέδια ελληνικών αποικιών που είχαν τάξη και κανονικότητα, σε αντίθεση με τον συγκεχυμένο τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονταν οι πόλεις. Στην αρχή της δεκαετίας του ’80, ο Αντώνης Τρίτσης, προσπαθώντας να κινητοποιήσει κοινωνικές δυνάμεις για την καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (νέφος), εκστόμισε την περίφημη φράσ...