IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Οι ρίζες της χορτοφαγίας.  Oι χορτοφάγοι ανησυχούν, μεταξύ άλλων πολλών, σε μεγάλο βαθμό για τους τρόπους εκτροφής και εκμετάλλευσης των ζώων. Οι ρίζες ωστόσο, της χορτοφαγίας, ήδη από την αρχαιότητα, βρίσκονται στην εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για πνευματικότητα, μέσω της εγκράτειας, του ελέγχου και περιορισμού της ακόρεστης όρεξης.  Το θέμα της κρεατοφαγίας έθιξε ήδη από την αρχαιότητα -και πέραν του μαθηματικού και φιλόσοφου Πυθαγόρα, ο οποίος απείχε από το κρέας-  ο βιογράφος και φ ιλόσοφος Πλούταρχος (50-120 μ.Χ. περ.) . Στο έργο του «Περί σαρκοφαγίας» («Ηθικά», Λόγος Α ), αναφέρεται στην κρεοφαγία, είτε στο πλαίσιο του λιτού βίου, είτε σε σχέση με την υγιεινή διατροφή είτε, τέλος, σε σχέση με φιλοσοφικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Σύμφωνα με το historytoday.com , το έργο μεταφράστηκε στην αγγλική το 1603, από τον Philemon Holland με τίτλο «Πότε είναι νόμιμο να τρώμε σάρκα και πότε όχι». Στην εισαγωγή ο Holland φρόντισε να αρνηθεί ότι...

Το ότι ένα παμφάγο ζωικό είδος μπορεί, εξ ορισμού, να επιλέγει αν θα τρέφεται με έναν μόνο τύπο τροφής -αποκλειστικά φυτικής ή αποκλειστικά ζωικής προέλευσης- δεν σημαίνει ότι η επιλογή του αυτή δεν έχει σοβαρές συνέπειες για το ίδιο και ευρύτερα για το οικολογικό περιβάλλον του. Κάτι που ισχύει πολύ περισσότερο για εμάς τους ανθρώπους που, ως παμφάγα πρωτεύοντα, δεν έχουμε ανάγκη από μεγάλες ποσότητες κρέατος και είμαστε πολύ πιο υγιείς όταν καταναλώνουμε, δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, μικρές ποσότητες από πρωτεΐνες και λύπη ζωικής προέλευσης. Το οικολογικό και ηθικό πρόβλημα με τις διατροφικές επιλογές μας είναι ότι ως είδος έχουμε αυξηθεί υπερβολικά και άρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τις κρεοφαγικές πρακτικές μας, αδιαφορώντας για τα άλλα έμβια όντα που υποφέρουν και θυσιάζονται μαζικά στο όνομα των διατροφικών μας «αναγκών». Ως αντίλογο στην αλόγιστη κρεοφαγία μας θα παρουσιάσουμε τρία αξιόλογα βιβλία για την απελευθέρωση των ζώων από την ανθρώπινη εκμετά...