IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Τζορτζ Φρήντμαν, ιδρυτής και Γενικός Διευθυντής του STRATFOR, της αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» που συχνά αποκαλείται «σκιώδης CIA», δημοσίευσε ένα καινούργιο βιβλίο γεωπολιτικών ανακατατάξεων, που καταθέτει μια πολύ τολμηρή άποψη για τα μέχρι τώρα δρώμενα αλλά και για τα επερχόμενα γεγονότα στην Ευρώπη και στην Ανατολή . Το έργο εξετάζει τα καίρια «σημεία ανάφλεξης» –τις περιοχές στις οποίες έχουν ξεσπάσει, τόσο κατά το παρελθόν, όσο και πρόσφατα, εντάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας– και αιτιολογεί γιατί είναι αναπόφευκτο να λάβει χώρα ξανά μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση μεγάλης έκτασης. Σήμερα λοιπόν σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αλλά άκρως ενδιαφέρον απόσπασμα που αναφέρεται στην οικονομική κρίση της ευρωζώνης, το μεταναστευτικό αλλά και στο συνεχώς αυξανόμενο χάσμα μέσα στην ΕΕ ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο. Από τις σελίδες 386-394: Αυτό εγείρει το σημαντικό ερώτημα γιατί η Κύπρος εν τάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας λόγος είναι ότι οι Ευρωπαίοι δέχοντο

H εγχείρηση πέτυχε μεν, αλλά ο ασθενής βρίσκεται σε κώμα, χωρίς να γνωρίζει κανείς εάν καταφέρει να επανέλθει στη ζωή – ενώ συμπεραίνεται πως οι πολίτες θυσιάστηκαν για το δημόσιο, αναλαμβάνοντας ένα μεγάλο μέρος των χρεών του. Σχεδόν όλα τα γερμανικά έντυπα από τις αρχές Μαρτίου, κάποια ελληνικά και ορισμένα κυπριακά, γράφουν θριαμβευτικά πως η  Κύπρος  κατάφερε να εφαρμόσει με επιτυχία τα μέτρα που της επέβαλλε η Τρόικα –  με αποτέλεσμα να είναι η τελευταία χώρα που δεν έχει ανάγκη πλέον το ευρωπαϊκό πρόγραμμα στήριξης , με μοναδική θλιβερή εξαίρεση την Ελλάδα. Ακόμη και το ΔΝΤ δήλωσε πως η μεγαλόνησος γύρισε σελίδα,  η οικονομία της άρχισε να αναπτύσσεται, ενώ ελέγχει πια τις δαπάνες και το δημόσιο χρέος της  – αν και από την επίσημη έκθεση του συμπεραίνονται εντελώς άλλα πράγματα ( πηγή ). Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς εάν κάνει λάθος, ερευνώντας προσεκτικά τα οικονομικά στοιχεία της Κύπρου – ειδικά όταν διαπιστώνει πως είχε ένα αρνητικό ποσοστό αποταμιεύσεων τη

'Οπου ακούς πολλά κεράσια  κράτα και μικρό καλάθι;    Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Χάρης Γεωργιάδης.  Φωτογραφία ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ MARCH 6, 2016    Η περίοδος που διανύει η Κυπριακή Δημοκρατία προς την έξοδο από το μνημόνιο είναι δυστυχώς η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που έχουν δημιουργήσει τα 3 χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, παρουσιάζοντας την διαγωγή του «καλού παιδιού» προς την Τρόικα και τους ξένους δανειστές.  Η τρόικα για τρία χρόνια ήταν το εξιλαστήριο θύμα και η βιτρίνα της κυβέρνησης, ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν σκληρές πολιτικές λιτότητας που -κάτω από διαφορετικές συνθήκες- δεν θα τολμούσαν να επιβάλουν στην κοινωνία αυτού του τόπου.  Η ιστορική αναδρομή της μνημονιακής μας πορείας, δείχνει ξεκάθαρα ότι τον Ιούλιο του 2012, η τρόικα πάτησε πόδι στο νησί μας για να μας βοηθήσει να «φτιάξουμε» τα δημοσιονομικά μας και το δημόσιο χρέος του τότε 85% του ΑΕΠ, να μεταρρυθμίσουμε τον δημόσιο τομέα, να εξυγιάνουμε τους ημικρατικούς οργανισμούς

Γυρνοβολούσε τα κανάλια χτες ο Χάρης Γεωργιάδης και μοίραζε τις γνωστές μαγκιές για την οικονομία, κι επαναλάμβανε το τροπάρι ότι μπορεί να βγούμε από το μνημόνιο, αλλά «δεν πρέπει να επιστρέψουμε στα παλιά» διότι θα ξαναπάθουμε τα ίδια.  Δεν καταλάβαμε ποια παλιά εννοούσε. Την αγορά λιμουζίνων για αξιωματούχους, που συνήθισαν να κάθονται σε μαλακές μαξιλάρες και δεν μπορούν να ξεσυνηθίσουν; Τις αυξήσεις στους υψηλόμισθους του δημοσίου για να δείξουμε ότι πάμε καλά; Μα, σε αυτά επέστρεψε ο ίδιος· γιατί νουθετεί τους υπόλοιπους;  Μόλις ένα εκατομμύριο, λέει, θα κοστίσουν οι αυξήσεις όσων παίρνουν προαγωγή. Και οι 20 λιμουζίνες μόλις μισό εκατομμύριο.  Καλά, αυτό το ενάμισι εκατομμύριο δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αξιοποιηθεί; Για να μην μιλήσω πάλι για τους άνεργους και τα κοινωνικά παντοπωλεία, θα επαναλάβω μόνο αυτό που έγραψε πριν από λίγες μέρες ο Ιορδάνης Κωνσταντινίδης: «Το κράτος, παρέχει σε 850.000 πολίτες 75 ασθενοφόρα, 85 οδηγούς ασθενοφόρων και 100 νοσηλευτ

(...) Αυτό που επιχειρείται κατά της Κύπρου είναι πρωτάκουστα φασιστικό και απαράδεκτο. Και γίνεται για να “ικανοποιηθεί” η Νατοϊκή Τουρκία και μόνο, αυτό το κράτος “μοντέλο”, ο παράγοντας “ηθικής και αξιών”, ο “γεφυροποιός” πολιτισμών, που παράγει “ειρήνη” μέσα στην χώρα, στην γειτονιά και στον πλανήτη. Έχουμε στην περίπτωση της Κύπρου την λεγόμενη “Διεθνή Κοινότητα”, την “International Community” ή αλλιώς “ΙNTCOM”, να προσπαθεί και να ξαναπροσπαθεί να επιβάλει μια τιμωρητική λύση επί του κυπριακού λαού, ως εάν ο λαός αυτός υπήρξε ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου-σίγουρα χειρότερος από τους Ναζί και τους μιλιταριστές της Ιαπωνίας. Στην Κύπρο, εδώ και δεκαετίες, επιχειρούν να επιβάλουν δουλείες εσαεί . Θέλουν να θεσμοθετήσουν τον ρατσισμό, την ανελευθερία, να καταλύσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Επιχειρούν να επιβάλουν ένα καθεστώς χειρότερο από αυτό κατά της Γερμανίας και Ιαπωνίας, μεταπολεμικά. Εσαεί. Και όλα αυτά για να ικανοποιήσουν ένα Νατοϊκό κράτος, την φασίζουσ

(...) Ξέρετε τι πιστεύω για όλη αυτή την ιστορία των εκποιήσεων; Ότι οι πολιτικοί προσπαθούν να σώσουν τους καρχαρίες του νησιού, αυτούς τους μετρημένους στα δάκτυλα των δύο χεριών, οι οποίοι έλαβαν σε δανεικά το μισό χρέος της χώρας. Δεν κάνουν τα παλληκάρια για να σώσουν δήθεν τα ακίνητα όσων από εμάς έχουμε δάνεια. Θα το καταθέσω τόσο απλά… Δεν τους πιστεύω. (...) Έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου, εκφράζω την προσωπική γνώμη ότι οι αντιδράσεις των πολιτικών όλων των χώρων (και του ΔΗΣΥ, και ας μην κάνουν τα «θύματα» οι βουλευτές του), έχουν εξάρτηση από επιχειρηματίες, οι οποίοι ελέγχονται για εξασφάλιση δανείων πολλών εκατομμυρίων. Αυτοί μαζί με τους τραπεζίτες διέλυσαν τις δύο συστημικές τράπεζες… (...) Σκίτσο του Π. ΜΑΡΑΓΚΟΥ Είναι ευτυχής ο άνθρωπος που δεν έχει την ανάγκη των πολιτικών… Αυτό δεν μπορούν να το πουν πολλοί άνθρωποι στην Κύπρο, διότι δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα στο νησί που να ΜΗ χρειάζεται πολιτική παρέμβαση, με το αζημίωτο βέβαια. Και γι

Η “Κύπρος” του Σπύρου Βασιλείου  1965  Παραδοσιακά η γεωπολιτική ταυτίζεται με την επίδραση της γεωγραφίας στην πολιτική. Η Κύπρος και η γεωγραφική περιοχή στην οποία βρίσκεται, υπήρξε από την αρχαιότητα χώρος σημαντικών γεωπολιτικών εξελίξεων και ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων που κυριάρχησαν στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Ποια είναι τα γεωπολιτικά δεδομένα σήμερα και πώς αυτά επηρεάζουν το Κυπριακό και την πορεία των συνομιλιών; Με αυτό το ερώτημα ασχολείται το παρόν κείμενο. Από τα βάθη της ιστορίας η Κύπρος βρισκόταν συνήθως υπό τον έλεγχο της επικρατούσας δύναμης στην περιοχή, ενώ σε διάφορες φάσεις στο νησί υπήρχε καθεστώς συγκυριαρχίας μεταξύ ανταγωνιζομένων στρατοπέδων ( π.χ. Βυζαντινών και Αράβων) ανάλογα με το συσχετισμό ισχύος. Οι Κύπριοι βασικά δεν είχαν λόγο στη διαμόρφωση του μέλλοντος τους. Την τύχη του νησιού την καθόριζαν ως επί τo πλείστoν αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες και οι εκάστοτε κατακτητές. Πιο πρόσφατα, με τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης