IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο καγκελάριος Κουρτς και ο αντικαγκελάριος ακροδεξιός συνεταίρος του ανακοίνωσαν τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος και του Κόμματος της Ελευθερίας σε τοποθεσία κοντά στη Βιέννη, εκεί όπου οι οθωμανικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να διασπάσουν την άμυνα των Αυστριακών στη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης το 1683. Ιστορικές μνήμες Η πολιτισμένη επιστροφή της ακροδεξιάς στην εξουσία –υπήρξε και πάλι κυβερνητικός εταίρος του Λαϊκού Κόμματος την περίοδο 2000-2005– ξυπνά μια άλλη ιστορική μνήμη, τον Απρίλιο του 1945, όταν ο ναζί διοικητής της επαρχίας της Καρινθίας παρέδιδε πολιτισμένα και για το καλό της πατρίδας την εξουσία σε στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Πρώτος μεταπολεμικός καγκελάριος της Αυστρίας, τον Μάιο του 1945, ο σοσιαλδημοκράτης Καρλ Ρένερ, ο οποίος τον Μάρτιο του 1938 είχε χαιρετίσει την προσάρτηση της χώρας στη Γερμανία ως ολοκλήρωση της εθνικής ενότητας. Ο Τσόρτσιλ, που στη Γιάλτα πρότεινε τον Ρένερ για το αξίωμα του καγκε

Η Αυστρία , με τη νέα  δεξιά - ακροδεξιά  κυβέρνηση ( σύστημα συν αντισύστημα ), ανακοίνωσε ότι είναι διατεθειμένη να παραχωρεί την αυστριακή υπηκοότητα στους κατοίκους του Νοτίου Τυρόλου, το οποίον ανήκει στην Ιταλία (μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και κατοικείται κατά το 70% από γερμανόφωνους.    Ως φαίνεται , η αποδόμηση των εθνών - κρατών στην οποία επιδίδεται η (εκπνεύσασα) παγκοσμιοποίηση και ο (κραταιός) νεοφιλελευθερισμός δεν πρόκειται να σταματήσει έως ότου η υποκατάσταση των κρατών από περιφέρειες, περιοχές, ζώνες και προτεκτοράτα    διαμορφώσει  έναν  νεομεσαιωνικό χάρτη  της Γηραιάς Ηπείρου (και γεωπολιτικόν και ταξικόν). Ζήτω ο αυτοπροσδιορισμός της Βουργουνδίας (και η – κάθε – Τουρκική Ένωση Θράκης), ζήτω η Βρετάνη και κάτω τα χέρια οι Φλαμανδοί από τους Βαλώνους. Η υπόθεση έχει  πλάκα  (μην έχει και  αίμα ).   Η αποενοχοποίηση  αυτών των (ταξικών) διεργασιών που φέρνουν στον αφρό τον εθνικισμό (καμία σχέση με τον πατριωτισμό) και την ακροδεξιά, βρήκε την έκφρα

Το αφήγημα που κυριάρχησε διεθνώς στη δημόσια συζήτηση κατά το πρώτο εξάμηνο του 2017 ήταν αυτό της πολιτικής επανασταθεροποίησης των δυτικών χωρών και της απόκρουσης του δεξιού λαϊκισμού, ο οποίος το προηγούμενο έτος είχε εισβάλει ορμητικά στο προσκήνιο. Η ήττα του ακροδεξιού υποψήφιου στις (επαναληπτικές) προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, η νίκη του απερχόμενου πρωθυπουργού της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε επί του Χεερτ Βίλντερς στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου και κυρίως οι πενιχρές επιδόσεις της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας αποτέλεσαν εξελίξεις που έμοιαζαν να αντιστρέφουν το ρεύμα που προηγουμένως είχε φέρει την Βρετανία να επιλέγει την έξοδο από την Ε.Ε., είχε οδηγήσει τον Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο και είχε βυθίσει την Ιταλία στην πολιτική κρίση, μετά την απόρριψη των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων Ρέντσι στο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου. Και όμως: η αποδυνάμωση των άκρων δεν έμελλε να διαρκέσει πολύ. Η Ευρώπη

Norbert Hofer Η Βιέννη δεν είναι μόνον η μελωδία του Ωραίου Γαλάζιου Δούναβη ή η ξενοιασιά της Εύθυμης Χήρας, δεν είναι μόνον η πόλη του Φρόιντ, ο παλιός καλός καιρός των Αψβούργων, όπως τον εξιδανίκευσαν στις σελίδες τους συγγραφείς σαν τον Τσβάιχ, τον Ροτ και τον Μούζιλ. Δεν είναι μόνον η πατρίδα του Αυστρομαρξισμού που σφράγισε την ταυτότητα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας για δεκαετίες. Στο γύρισμα του 19ου αιώνα προς τον 20ό στη Βιέννη, πρωτεύουσα της Αυστροουγγαρίας πολυεθνική, κοσμοπολίτικη και ανεκτική, γεννήθηκαν τα ρεύματα πολιτικά και ιδεολογικά που μισό αιώνα αργότερα θα κατέστρεφαν τη Γηραιά Ηπειρο, που για να θυμηθούμε τον ιστορικό Μαζάουερ είχε γίνει σκοτεινή: Ο Παγγερμανισμός και ο αντισημιτισμός γεννήθηκαν κάτω από τις γέφυρες του ωραίου Γαλάζιου Δούναβη και γιγαντώθηκαν την επαύριο της διάλυσης της Διπλής Μοναρχίας των Αψβούργων το 1918, με την Αυστρία να παραμένει ακρωτηριασμένη, το γερμανικό υπόλοιπο μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, που οι νικητές

  Η Αυστρία το 1945 θεωρήθηκε κατεχόμενη χώρα που προσαρτήθηκε βίαια στη Γερμανία το 1938, παρά το γεγονός ότι ήταν Δικτατορία της Δεξιάς από το 1933, είχε ένα ισχυρό ναζιστικό κόμμα από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 και την πλειοψηφία του πληθυσμού σε όλο το πολιτικό φάσμα να δηλώνουν Γερμανοί και να επιθυμούν Ένωση με το Ράιχ.   Cheering crowds greet the Nazis in Vienna. Hitler - Vienna   Εκτός συνόρων η δύναμη της Ακροδεξιάς στην Αυστρία εκπλήττει και αιφνιδιάζει: Το 2000 όταν η Δεξιά (Λαϊκό Κόμμα) του Καγκελαρίου Σούσελ επέλεξε το Ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Χάιντερ για ήσσονα κυβερνητικό εταίρο και τους τελευταίους πέντε μήνες όταν οι δημοσκοπήσεις έφεραν στην πρώτη θέση την Ακροδεξιά και παρ’ ολίγον τον υποψήφιο Πρόεδρό της Χόφερ στο Ανάκτορο του Χόφμπουργκ. Η Αυστρία από το 1955 που έληξε το Μεταπολεμικό Κατοχικό Καθεστώς (από ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και ΕΣΣΔ ήταν το υπόδειγμα της πολιτικής ορθότητας: Ουδέτερη με βάση τη Συνθήκη που υπέγραψε