IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, «στολίζει» τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί στο βιβλίο του My Way, την πρώτη επίσημη βιογραφία του που κυκλοφόρησε στην Ιταλία. Όπως γράφει για τον Σαρκοζί δεν είναι παρά ένας «κρετίνος», «αυτάρεσκος, επιθετικός» άνδρας, που «ζηλεύει» τους άλλους. Ο Σαρκοζί είναι «ένας παραφουσκωμένος πολιτικός, με υπερμέγεθες εγώ», ένα «ναπολεόντειο πρόσωπο με έντονο πνεύμα και ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία», αναφέρεται στο βιβλίο που έγραψε ο αμερικανός δημοσιογράφος Αλαν Φρίντμαν. «Ζήλευε, επειδή εγώ ήμουν πλούσιος κι εκείνος όχι» διαβεβαιώνει ο Μπερλουσκόνι αφηγούμενος, γελώντας, ότι μετά τον γάμο του με την Κάρλα Μπρούνι, την κληρονόμο μιας πάμπλουτης ιταλικής οικογένειας, ο Σαρκοζί του είπε: «Δες, Σίλβιο: Τώρα είμαι πλούσιος! Σαν εσένα!». Και συνεχίζοντας τις αναφορές στον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας γράφει: «Σε μια σύνοδο στις Βρυξέλλες, στα τέλη Οκτωβρίου 2011, λίγες εβδομάδες πριν από την αποχώρηση του Μπερλουσκόν

Η επένδυση της συστημικής σταθερότητας σε φθαρμένα και ανυπόληπτα πρόσωπα, όπως ο Σαρκοζί και ο Μπερλουσκόνι, κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ για τα τμήματα της οικονομικής ελίτ στη Γαλλία και την Ιταλία: αντί να ανακόψει την «αντισυστημική» δυναμική της Λεπέν και των Σαλβίνι - Γκρίλο, να την ενισχύσει και να την κλειδώσει σε μη αντιστρέψιμη δυναμική εξουσίας. Ο Σαρκοζί ολοκληρώνει τη μετατροπή της Δεξιάς σε προσωπικό εκλογικό του μηχανισμό με την επωνυμία «Ρεπουμπλικάνοι», ενώ την ίδια ώρα η ενίσχυση της Λέγκας του Σαλβίνι και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο στρώνει, από ό,τι φαίνεται, το σκηνικό για την επιστροφή του «Καβαλιέρε». Το ερώτημα είναι σαφές: αν η κατάρρευση Ολάντ δεν ανακοπεί και αν η φθορά του Ρέντσι ενισχυθεί, ποιος μπορεί να σταματήσει τον ευρωσκεπτικιστικό ακροδεξιό λαϊκισμό της Λεπέν και των Σαλβίνι - Γκρίλο; Αν απαντήσουμε θετικά με τα ονόματα Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι, τότε ομολογούμε ότι η συνταγή της γερμανικής δημοσιονομικής λιτότητας

(...) Το διακύβευμα δεν είναι αφηρημένα δεξιοί ή σοσιαλιστές. Η ουσία της αναμέτρησης έγκειται στο ότι το πλειοψηφικό τμήμα του γαλλικού κατεστημένου έχει διαπιστώσει ιδίοις εξόδοις ότι η γαλλογερμανική σχέση καθίσταται συνεχώς και πιο ετεροβαρής υπέρ του Βερολίνου και κατά της Γαλλίας από τότε που η Ευρωζώνη έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία. ... ο Γάλλος σοσιαλιστής υποψήφιος πρόεδρος στην πραγματικότητα θέτει το Βερολίνο ενώπιον του διλήμματος: ή η Γερμανία κάνει παραχωρήσεις προς τη Γαλλία ή το Παρίσι τινάζει την Ευρωζώνη στον αέρα! (...) Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Νέα εποχή.  Η νίκη του Ολάντ θα προκαλέσει κλυδωνισμό στην πολιτική της Μέρκελ Δεν παρουσίασαν καμία έκπληξη τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Ο πολιτικά ξεγραμμένος ήδη απερχόμενος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε καν μια «νίκη παρηγοριάς» επικρατώντας του σοσιαλιστή αντιπάλου του, έστω μόνο στον πρώτο γύρο, ώστε να μπορεί τουλάχιστον να ισχυρίζε

Τα πυρά των γαλλικών ελίτ δέχεται ο Νικολά Σαρκοζί ότι έχει περιορίσει τη Γαλλία σε ρόλο ελάσσονος εταίρου της Αμερικής, σε παγκόσμια κλίμακα, και της Γερμανίας, σε ευρωπαϊκή, ακόμη και της Τουρκίας στη Βόρεια Αφρική. Του αποδίδουν μια εικόνα γενικής υποχώρησης της γαλλικής επιρροής και αυτονομίας: «Η Ευρώπη είναι αδύναμη, η Αφρική χάνεται για τη Γαλλία, η Μεσόγειος εξοργίζεται μαζί μας, η Κίνα μάς επιβάλλεται και η Ουάσιγκτον μάς αγνοεί… Η φωνή της Γαλλίας εξαφανίζεται διεθνώς. Η πολιτική ουράς που ακολουθούμε έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών εκτροχιάζει πολλούς εταίρους μας ». Η άνευ όρων προσχώρηση της Γαλλίας στη γερμανική στρατηγική «επανίδρυσης» της Ενωσης έχει ξεσηκώσει τις φωνές διαμαρτυρίας για την εξωτερική πολιτική του Νικολά Σαρκοζί. Οι επικρίσεις, προφανώς, έχουν πάρει διαστάσεις στη διχασμένη προεκλογικά Γαλλία. Επικρίνουν τον γκωλικό πρόεδρο ότι ακυρώνει κάθε στοιχείο του γκωλισμού και έχει γεωπολιτικά «μικρύνει» τη Γαλλία! Οι γαλλικές ελίτ ανησυχούν πω

Guardian: Τρεις απροσδόκητες απειλές για τον Φρανσουά Ολάντ Νέο ενδιαφέρον φαίνεται ν' αποκτά η γαλλική προεκλογική εκστρατεία   Για πολλές εβδομάδες, η γαλλική προεκλογική εκστρατεία έμοιαζε μάλλον βαρετή και προβλέψιμη. Ηταν επιπλέον γαλλοκεντρική: κανείς υποψήφιος δεν έμοιαζε να καταλαβαίνει ότι υπάρχει ο έξω κόσμος, η Ευρώπη και τα οικονομικά της προβλήματα. Αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι πλέον προβλέψιμο: ο Νικολά Σαρκοζί προπορεύεται στον πρώτο γύρο σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις και ο Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται αντιμέτωπος με απροσδόκητες απειλές. Στην αρχή, τα πράγματα ήταν απλά. Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτα άλλο από το να αξιοποιήσει τη δυσαρέσκεια όλων των κοινωνικών στρωμάτων από την πολιτική του Σαρκοζί. Ο τελευταίος δεν αποκόμισε μεγάλα κέρδη από την πενταετή θητεία του, που οδήγησε σε μια αδύνατη οικονομία, μια αυξανόμενη ανεργία και μια ακατανόητη φορολογική πολιτική. Επιπλέον, το πομπώδες στιλ του αποξένωσε πολλούς ψηφοφόρο

Ιταλογαλλικός άξονας εναντίον Βερολίνου Ξενια Kουναλακη Μετά τον διορισμό του Μάριο Μόντι στην ιταλική πρωθυπουργία, έχει αλλάξει δραματικά η ισορροπία δυνάμεων στην Ε. Ε.: εις βάρος της Γερμανίας. Ενας κραταιός ιταλογαλλικός άξονας, συνεπικουρούμενος από την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ , αντιτίθεται σθεναρά στην ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου και διεκδικεί διπλασιασμό των κονδυλίων του μόνιμου μηχανισμού στήριξης του ευρώ (ESM). « Ο διχασμός είναι δραματικός και η εξέλιξη αυτή υποβαθμίζεται» από τη Γερμανία, επισήμανε πρόσφατα στο Στρασβούργο η Δανέζα πρωθυπουργός, Χέλε Τόρνιγκ Σμιντ , σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel. H καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ βλέπει να τορπιλίζονται τα σχέδιά της για ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο φρένο χρέους και την επιβολή σκληρών ποινών κατά των συστηματικών παραβατών των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων. Υπό την πίεση Ρώμης και Παρισιού, η Μέρκελ καλείται αύριο να προσέλθει στη σύνοδο κορυφής με αποφασιστικές,

Μεταστροφή της γαλλικής στάσης απέναντι στο ελληνικό ζήτημα Του Κώστα Aλατζά «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία ». Το τρίπτυχο στο οποίο συνοψίζονται οι στενές ελληνογαλλικές σχέσεις τίθεται εν αμφιβόλω. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η Γαλλία μετατρέπεται σε έναν από τους δριμύτερους επικριτές της Ελλάδας, πραγματοποιώντας στροφή 180 μοιρών στην προσέγγισή της στο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Η απότομη μεταστροφή δεν οφείλεται μόνο στην ανησυχία της γαλλικής κυβέρνησης για το ενδεχόμενο οι ελληνικοί χειρισμοί στο θέμα της κρίσης να θέσουν σε περιπέτειες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τη Γαλλία ειδικότερα. Απορρέει και από την ανάγκη του Νικολά Σαρκοζί να «αξιοποιήσει» το ελληνικό πρόβλημα προς ίδιον πολιτικό όφελος, ενόψει των εκλογών. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τον φέρνουν να υστερεί, γεγονός το οποίο ίσως να εξηγεί και τη δριμύτητα με την οποία επιτίθεται στην Ελλάδα. Τέλος, μια αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί ενδεχομένως και στο ανεκπλήρωτο εξοπλιστικό πρόγραμμα, που είχε