IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Βερολίνο εξετάζει κρατικοποιήσεις μεγάλων επιχειρήσεων.    (2) Η Γερμανία ενόψει ύφεσης της οικονομίας. Αμηχανία στο Βερολίνο. Οταν το φθινόπωρο του 2008 ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ο Σαρκοζί πρότεινε κοινή θωράκιση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης για να εισπράξει ένα απερίφραστο «όχι» από τη Μέρκελ, η οποία μέχρι την τελευταία στιγμή απειλούσε να μην παραστεί στην πρώτη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης που είχε συγκαλέσει ο Γάλλος πρόεδρος. Σήμερα απέναντι στην πρόκληση της πανδημίας η Γαλλία του Μακρόν υιοθετεί παρόμοιο βολονταρισμό με αυτόν που επέδειξε ο Σαρκοζί πριν από δώδεκα χρόνια, με τη Μέρκελ να εμφανίζεται αμήχανη και σιωπηλή απέναντι στις προτάσεις του Γάλλου προέδρου. Είναι δεδομένο ότι το Βερολίνο είναι πρόθυμο να αποδεχτεί την απόκλιση από τη δημοσιονομική πειθαρχία για την αντιμετώπιση της πανδημίας στην ευρωζώνη ως μέτρο έκτακτης ανάγκης, καθώς δεν φαίνεται να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και οι προϋποθέσ

Η χρυσή ευκαιρία για επενδύσεις που έχει ανάγκη η Ευρώπη και γιατί το Βερολίνο… δεν θα την αδράξει. Τι δεν είπαν οι πολιτικοί στους γερμανούς ψηφοφόρους και γιατί δεν αρκεί η ΕΚΤ για να αλλάξει πορεία η Ευρ. Ενωση. Η πικρή αλήθεια για τη Γερμανία και το ευρώ. Την περασμένη εβδομάδα ευρωπαίοι πολιτικοί συγκεντρώθηκαν στις ακτές της λίμνης Κόμο για το φόρουμ Ambrosetti. Ακουσα τρία πράγματα. Η κάμψη στην οικονομία της ευρωζώνης δείχνει ως πρελούδιο ύφεσης. Η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ θα λειτουργήσει ως ζωτικής σημασίας, αλλά ανεπαρκές διορθωτικό μέτρο. Και η Γερμανία θα περιμένει μέχρι να είναι πολύ αργά πριν προσφέρει μετρήσιμη δημοσιονομική τόνωση. Το Brexit είναι δευτερεύον θέμα, παρ’ όλα αυτά ανεπιθύμητο δεδομένων των σύννεφων πάνω από την οικονομία. Ο Μάριο Ντράγκι, ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ, έχει ήδη κερδίσει τη θέση του στο Πάνθεον των μεγάλων ευρωπαίων. Η πρόθεσή του να επαναδιατυπώσει τους νομισματικούς κανόνες έσωσε το ευρώ μετά τ

Η συνάντηση των ηγετών της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας στις Βερσαλλίες ήταν μια προσπάθεια να δοθεί η εικόνα ότι στις δύσκολες αυτές ώρες για την Ε.Ε. υφίσταται "ηγετικός πυρήνας". Ήταν επίσης μία συντονισμένη απάντηση στη δημοσιοποίηση της Λευκής Βίβλου της Κομισιόν με τα πέντε σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης των "27" μετά το Brexit. Το γιατί ο "ηγετικός πυρήνας" έπρεπε να έχει τη συγκεκριμένη τετραμερή σύνθεση, απαντήθηκε από Ευρωπαίο αξιωματούχο με γνώση των σχετικών ζυμώσεων. "Διότι δόθηκε η ευκαιρία", ήταν η χαρακτηριστική του αποστροφή προς το Politico "και αν ξαναδοθεί η ευκαιρία στο μέλλον, η συνάντηση θα επαναληφθεί". Προφανώς, και μετά από τόσα χρόνια υποβάθμισής του, το γαλλογερμανικό δίδυμο είναι "λίγο" - και συμβολικά και ουσιαστικά. Ωστόσο, η τετραμερής, που επιδιώκει μάλιστα να ορθώσει ανάχωμα στον ευρωσκεπτικιστικό "λαϊκισμό" που τόσο ενθάρρυναν οι εξελίξε

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Από το αδύναμο ευρώ και την πολιτική μηδενικών επιτοκίων της ΕΚΤ ωφελούνται εκείνες μόνον οι χώρες των οποίων η οικονομία ανθεί. Οι χρεωμένες χώρες αντίθετα μένουν απ΄έξω και το χάσμα μεταξύ του ευημερούντος Βορρά και του υπερχρεωμένου Νότου μεγαλώνει, γράφει η εφημερίδα "Die Welt". Ενόσω η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία κάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου δεν καταφέρνουν να μετατρέψουν το αδύναμο ευρώ σε οικονομικές επιτυχίες στο εξωτερικό τους εμπόριο. Έτσι το ελληνικό ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών συνεχίζει να παραμένει σε αρνητικό έδαφος. Και η Ιταλία όμως συνεχίζει να χάνει μερίδια αγοράς. Ακόμα και η Γαλλία, η δεύτερη μεγάλη χώρα της ευρωζώνης, δεν παίζει κανέναν μεγάλο ρόλο στο παγκόσμιο εμπόριο. Το μερίδιό της στην παγκόσμια αγορά ανέρχεται μόνο σε 3,1%, τρομακτικά λίγο σε σύγκριση με το γερμανικό ποσοστό το οποίο ανέρχεται σε 8,1%. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, οι Γάλλοι, οι Έλληνες και οι Ιταλοί

Σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι φίλοι μου είδαν πως η συμμετοχή της Βρετανίας στην Ε.Ε. δεν ήταν βιώσιμη. Πώς είναι δυνατόν, ρωτούσαν, να αρνηθεί να είναι μέρος της Ευρωζώνης και της τραπεζικής ένωσης, αλλά να είναι πλήρες μέλος της ενιαίας αγοράς χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών; Λίγοι είναι οι Βρετανοί που γνωρίζω που κατάλαβαν το ερώτημα: είπαν πως ήταν λογικό να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που προσφέρει η ενιαία αγορά σε όλα τα μέλη. Φάνηκε να μην εντυπωσιάζονται από το γεγονός ότι το Λονδίνο ενεργούσε ως το χρηματοπιστωτικό κέντρο μιας άλλης νομισματικής ζώνης. Παρατηρώ παρόμοια κενά και στις αντιλήψεις της Ευρωζώνης. Πολλοί Βρετανοί φίλοι μου από καιρό έβλεπαν καθαρά πως η Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμη με βάση τις τωρινές πολιτικές και τους θεσμούς. Όμως αυτή την άποψη δεν τη συμμερίζονται πολιτικοί και οικονομολόγοι της ηπειρωτικής Ευρώπης. Οι επικριτές από τη Βρετανία σωστά υποστηρίζουν πως η νομισματική ένωση αποτυγχάνει, λόγω της απόκλισης των οικονομικών επιδόσεων. Πλέον υπά

Κοιτάζοντας το ημερολόγιο, μένουν ακόμη λίγες ημέρες μέχρι τις 2 Μαΐου –όταν λήγει η συνταγματική προθεσμία για τους Ισπανούς βουλευτές να ψηφίσουν το νέο πρωθυπουργό. Ωστόσο, μετά από έναν τελευταίο γύρο συνομιλιών μεταξύ του Βασιλιά Φιλίππου VI και τους πολιτικούς ηγέτες που δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, είναι τώρα βέβαιο πως οι Ισπανοί θα πρέπει να ψηφίσουν εκ νέου στο τέλος Ιουνίου (στην πραγματικότητα, λίγες μόνο ημέρες μετά από το δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου για την ΕΕ. Πώς ανασυντάσσονται τα κύρια κόμματα για τη νέα προεκλογική εκστρατεία; Το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Mariano Rajoy δεν είχε εμπλοκή στο μεγαλύτερο μέρος των εξαντλητικών συζητήσεων που ακολούθησαν μετά από το ασαφές αποτέλεσμα των εκλογών του Δεκεμβρίου. Ο Rajoy είδε την προσφορά του για έναν ευρύ συνασπισμό να απορρίπτεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) και ως εκ τούτου ουσιαστικά αποφάσισε να μείνει εκτός από τις διαδικασίες τριβής και να παρακολουθεί τον

Η συμφωνία ήταν του απερχόμενου υπουργού Οικονο­μικών της Ισπανίας Ντε Γκίντος με τον αρμόδιο επίτροπο Μοσκο­βισί για την πορεία μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Σύμφωνα με την έγκυρη «El Pais», η Ισπανία θα έχει ακόμη έναν χρόνο περιθώριο -μέχρι το 2017- για να συμμορφωθεί με το πλαφόν του 3% του Συμφώνου Σταθερότητας, χωρίς να αποκλείεται παράταση μέχρι το 2018. Με άλλα λόγια, στην Ισπανία επιβεβαιώνεται η ίδια ρεαλπολιτίκ που έχει υιοθετήσει η Κομισιόν απέναντι στη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίες είναι παραβατικές με διαφορετικό προφίλ και μεγέθη ως προς το Σύμφωνο Σταθερότητας: Παραβλέπει στην ουσία την αδυναμία προσαρμογής στον «ζουρλομανδύα» του 3% και δίνει προθεσμίες προσαρμογής, τις οποίες γνωρίζει ότι δεν μπορούν και δεν πρόκειται να τηρηθούν. Προφανώς στην Κομισιόν συνυπολογίζουν και την κοινωνική και πολιτική συγκυρία στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία και διαπιστώνουν ότι το κόστος και οι παρενέργειες της ενεργοποίησης της διαδικ

Έξι ειδικοί και εμπειρογνώμονες της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής σκηνής, προσπαθούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Θα επιστρέψει η κρίση της ευρωζώνης; ( Πότε έφυγε;) Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Noah Barkin,ειδικός ανταποκριτής για την Ευρώπη του Reuters Ναι και όχι (ή jein, όπως το λένε οι Γερμανοί). Η Ευρώπη δεν οδηγείται πίσω στις ημέρες του 2011-2012 όταν μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θεωρούνταν μια υπαρξιακή απειλή για το ενιαίο νόμισμα και οι επενδυτές παρακολουθούσαν νευρικά την άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη. Αλλά η ΕΕ μπορεί να εισέρχεται σε ένα διαφορετικό είδος κρίσης –ένα που είναι περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό και στο οποίο ο ευρωσκεπτικισμός εξαπλώνεται στην καρδιά της ευρωζώνης. Τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία έχουν εκλογές το 2017. Και σε κάθε χώρα, το πολιτικό κατεστημένο αντιμετωπίζει μια απειλή από ένα κόμμα που αμφισβητεί ανοιχτά τα οφέλη του ευρώ κα