Πανεπιστημιακή Έρευνα και Άμυνα στην Ελλάδα.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι η συνεργασία των ανώτατων εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων μιας χώρας με την αμυντική της βιομηχανία και τις ένοπλες δυνάμεις της, είτε σε αμιγώς στρατιωτικές εφαρμογές είτε σε ευρύτερες δραστηριότητες και θεματολογία, μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επωφελής για όλους ανεξαιρέτως τους εμπλεκόμενους. Στην Ελλάδα, η συνεργασία των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΕΙ/ΤΕΙ) με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, δυστυχώς δεν απέκτησε ποτέ ουσιαστική δυναμική και ευρύτητα. Υπάρχουν βεβαίως κάποιες γνωστές (π.χ. σχεδίαση αρματαγωγών και περιπολικών ανοικτής θάλασσας) και μερικές άγνωστες (διαβαθμισμένες) επιτυχημένες περιπτώσεις, περισσότερο όμως ως αποσπασματικές και μεμονωμένες προσπάθειες παρά ως κομμάτι μιας οργανωμένης στρατηγικής. Εφόσον διευρύνουμε την χρονική περίοδο εξέτασης από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, η γενεσιουργός αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί κατά κύριο λόγο στην «δαιμονοποίηση» των Ενόπλων Δυ