IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Mu'ammar Gheddafi Γιατί το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη Λιβύη πριν από δέκα χρόνια  Manlio Dinucci./Reseau International Mετάφραση Μ.Στυλιανού  Πριν από δέκα χρόνια, στις 19 Μαρτίου 2011, οι δυνάμεις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ξεκίνησαν τον ναυτικό βομβαρδισμό της Λιβύης. Ο πόλεμος ηγήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα μέσω της Διοίκησης Αφρικής και στη συνέχεια από το ΝΑΤΟ υπό αμερικανική διοίκηση.    Σ ε επτά μήνες, η πολεμική αεροπορία ΗΠΑ/ΝΑΤΟ πραγματοποίησε 30 χιλιάδες αποστολές, συμπεριλαμβανομένων 10 χιλιάδων επιθέσεων, με περισσότερες από 40.000 βόμβες και πυραύλους. Η Ιταλία – με την πολυκομματική συναίνεση του κοινοβουλίου (Partito democratico στην πρώτη σειρά) – συμμετέχει στον πόλεμο με 7 αεροπορικές βάσεις (Trapani, Gioia deL Colle, Sigonella, Decimomannu, Aviano, Amendola και Pantelleria)· με μαχητικά βομβαρδιστικά Tornado, Eurofighter και άλλα, με το αεροπλανοφόρο Garibaldi και άλλα πολεμικά πλοία. Πριν ακόμη και από την αεροπορική-ναυτική επίθεση, είχαν χρηματοδοτηθεί και οπλιστεί στη Λ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Τι ρόλο παίζει η ισπανική τράπεζα που βάζει πλάτη στον Ερντογάν. Το γεωτρύπανο Saipem 12000 χρησιμοποιήθηκε για την γεώτρηση  στο τεμάχιο 6 της κυπριακής ΑΟΖ. Photo via ENI  Η ιταλική πετρελαϊκή ENI “προσκυνάει” την Τουρκία. Είχαμε αφήσει τον ιταλικό ενεργειακό όμιλο ΕΝΙ τον Φεβρουάριο του 2018 να αποσύρει το ερευνητικό του πλοίο Saipem από την κυπριακή ΑΟΖ, μπροστά στις απειλές των τουρκικών κανονιοφόρων. Το επόμενο έτος, στις 18 Οκτωβρίου 2019 (και ενώ η τότε ιταλική κυβέρνηση προσπαθούσε ακόμη να καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί), η οικονομική εφημερίδα Il Sole 24 Ore δημοσίευσε συνέντευξη του διευθύνοντος συμβούλου του Ομίλου ΕΝΙ Κλάουντιο Ντε Σκάλτσι. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου αναφορικά με τις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ντε Σκάλτσι είχε δώσει την εξής απάντηση: «Ανησυχούμε, όπως συμβαίνει πάντα όταν παίρνουν το λόγο τα πολεμικά πλοία. Έχουμε όμως κλείσει συμφωνία με την Κύπρο και θα τη σεβαστούμε. Η Ανατολική Μ

 Γιατί η Γαλλία άνοιξε πόλεμο με την Τουρκία  – Σε βαθιά κρίση οι σχέσεις των δύο χωρών. Η νέα ένταση ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γαλλία έρχεται να υπογραμμίσει τις ανακατατάξεις στην περιοχή αλλά και ανταγωνισμούς με σημαντικό ιστορικό βάθος.  Η Γαλλία δεν άφησε ποτέ ούτε την Αφρική ούτε τη Μεσόγειο. Μπορεί να μην είναι πια η αποικιακή δύναμη του παρελθόντος, όταν τόσο στο Μαχρέμπ όσο και στην υποσαχάρια Αφρική υπήρχαν μεγάλες γαλλικές αποικίες (ή στην περίπτωση τα Αλγερίας και προσαρτημένες περιοχές), όμως δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί ότι έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στην περιοχή. Το ίδιο ισχύει και για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι η διεκδίκηση των «εντολών» για τη διοίκηση της Συρίας και του Λιβάνου την επαύριον του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επίσης αντανακλούσε μια θεώρηση «σφαιρών επιρροής» που θα παραμείνει ένα μόνιμο στοιχείο της γαλλικής θεώρησης των πραγμάτων. Μάλιστα, δεν θα πρέπει κανείς να παραβλέψει ότι η Γαλλία ε

Η υποστήριξη προς τον αρχηγό των ανταρτών της Λιβύης, Στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ, έχει αυξηθεί ως αποτέλεσμα του ισχυρισμού του ότι ένας από τους βασικούς στόχους της στρατιωτικής του εκστρατείας είναι να εμποδίσει τη χώρα να πέσει στα χέρια των ισλαμικών πολιτοφυλακών που έχουν ευθυγραμμιστεί με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) που στηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Φωτογραφία: Ο Χάφταρ (δεξιά) συναντά τον Ιταλό πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε στις 12 Νοεμβρίου 2018 στο Παλέρμο της Ιταλίας. (Φωτό του Filippo Monteforte/AFP από Getty Images )  Το τολμηρό σχέδιο του Ερντογάν  για ένα νέο καθεστώς Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Λιβύη. Η ανησυχία τώρα είναι ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει την αποτυχία των διεθνών διαμεσολαβητών να τερματίσουν τις μάχες για να εντείνει την υποστήριξή του προς την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης, ενισχύοντας έτσι τη θέση των πολυάριθμων ισλαμικών πολιτοφυλακών που στηρίζουν το σώμα που υποστηρίζεται απ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η λιβυκή κρίση και η αδιάκοπη ιταλική κινητικότητα. LORENZOT81 VIA GETTY IMAGES Οι ισορροπίες της συνόδου του Βερολίνου για τη Λιβύη. Ποιοι είναι οι «παίκτες» και ποιους υποστηρίζουν. Ιδιαίτερα πολύπλοκο είναι το «ψηφιδωτό» της συνόδου για τη Λιβύη στο Βερολίνο την Κυριακή, με πολλαπλούς «παίκτες» να υποστηρίζουν τα δικά τους συμφέροντα και στον απόηχο της αιφνιδιαστικής ελληνικής διπλωματικής «ρελάνς» με την επίσκεψη του στρατάρχη Χαφτάρ στην Αθήνα, η οποία αποτέλεσε απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης στην άρνηση της Γερμανίας να καλέσει την Ελλάδα στη σύνοδο. Στη συνάντηση αναμένεται να συμμετέχουν απεσταλμένοι από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη ΕΕ και τα Ηνωμένα Έθνη, με τη Γερμανία να έχει καλέσει επίσης την Αφρικανική Ένωση, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τη Δημοκρατία του Κονγκό (ο πρόεδρος της χώρας, Ντένις Σάσου Νγκουέσο, είναι επικεφαλής της Υψηλής Επιτροπής για την Λιβύη στην Αφρικανική Ένωση), την Αλγ