IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Erro, Venus, 1975 Η απώλεια της ντροπής.   Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας ή μιας ενέργειάς μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, φαίνεται ότι έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή, αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων. Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται και με ένα άλλο μοναδικό φαινόμενο: την εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου. Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία αλλά σε ανθρώπους μέτριους, ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου ή με τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τ

Οπως είδαμε στα δύο προηγούμενα άρθρα η επινόηση των νέων επικοινωνιακών μηχανών και, πιο πρόσφατα, η μαζική χρήση του Διαδικτύου επέφεραν ριζικές αλλαγές στον τρόπο που ζουν, σκέφτονται και συνδέονται μεταξύ τους οι ανθρώποι σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το σημερινό άρθρο εστιάζει στα νέα «κοινωνικά δίκτυα» που προκύπτουν απ’ αυτές τις τεχνολογικές-κοινωνικές εξελίξεις, οι οποίες τείνουν να αλλάξουν τους καθιερωμένους τρόπους που επικοινωνούμε και συνδεόμαστε μεταξύ μας ως κοινωνικά όντα. Η μέχρι πρότινος απραγματοποίητη νεωτερική ουτοπία για ελεύθερη και ισότιμη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων -ανεξαρτήτως απόστασης, φύλου, φυλής και κοινωνικής τάξης- φαίνεται να υλοποιείται σήμερα μέσω του Ιντερνετ. Πράγματι μέσα σε μόλις δύο δεκαετίες οι τεχνολογικές εξελίξεις επέφεραν πρωτοφανείς αλλαγές στους τρόπους οπτικοακουστικής επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης των ανθρώπων. Διαφορετικές πτυχές αυτών των τεχνολογικών-κοινωνικών εξελίξεων αναλύονται σε δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλ