IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς η Γερμανία ξανάγινε "ιστορικός αντίπαλος" της Ρωσίας. Του Κώστα Ράπτη   Η καλή εκδοχή είναι ότι πρόκειται για μιαν ιδιόμορφη τακτική κατάληψης θέσεων από τους ενδιαφερόμενους, ενόψει μελλοντικού συμβιβασμού. Η κακή (και περισσότερο πιθανή) εκδοχή είναι ότι το κενό στρατηγικής οδηγεί τους πρωταγωνιστές του ουκρανικού πολέμου σε μια διολίσθηση προς εφιαλτικά σενάρια κλιμάκωσης. Ο Ελβετός συνταγματάρχης ε.α. και έμπειρος αναλυτής Ζακ Μπο (Baud) εικονογραφεί αυτό το κενό στρατηγικής, τονίζοντας ότι αδυνατεί να εντοπίσει στη σκέψη των Δυτικών συμμάχων της Ουκρανίας κάποιον ρεαλιστικό "αντικειμενικό σκοπό”, όπως λέγεται στη στρατιωτική γλώσσα, πέρα από την ίδια τη συνέχιση του πολέμου, προκειμένου να φθείρεται η Ρωσία. Κάτι τέτοιο φαντάζει εύκολο, στον βαθμό που το κόστος του πολέμου σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφή των υποδομών το πληρώνει αποκλειστικά η Ουκρανία. Στον βαθμό, ωστόσο, που η ρωσική πλευρά έχει πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο μέτω

  Εργοστάσιο της Mercedes Benz με 1.000 εργαζόμενους κοντά στη Μόσχα Ρωσική εισβολή:  Σοκ για τις γερμανικές επιχειρήσεις Γερμανία και Ρωσία διατηρούν τις τελευταίες δεκαετίες εξαιρετικές σχέσεις στην οικονομία και το εμπόριο. Τι αλλάζουν οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία. Η Ρωσία παραμένει μία σημαντική αγορά για τις γερμανικές επιχειρήσεις, αν και τα τελευταία χρόνια οι γερμανικές εξαγωγές έχουν μειωθεί. Σύμφωνα με στοιχεία του έτους 2020 η αχανής Ρωσία είναι η 15η μεγαλύτερη αγορά για τις γερμανικές επιχειρήσεις. Η συνολική αξία των εξαγωγών προς τη Ρωσία δεν ξεπερνούσε πάντως τα 23 δισεκατομμύρια ευρώ, ήτοι περίπου 2% του συνόλου. Περιζήτητα παραμένουν τα γερμανικά αυτοκίνητα και εξαρτήματα αυτοκινήτων, τα προϊόντα μηχανικού και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, καθώς και τα χημικά προϊόντα. Από την πλευρά της η Ρωσία εξάγει στη Γερμανία κυρίως πρώτες ύλες, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και μη σιδηρούχα μέταλλα. Πρόκειται για ποσοστό 2% των συνολικών εισαγωγών της Γερμανίας από το εξωτερικό

  Η στάση της Γερμανίας στην κρίση της Ουκρανίας . Ο όρος-κλειδί για την κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας και κυρίως τη στάση της στην Ουκρανική κρίση είναι η “ Ostpolitik” (ανατολική πολιτική) . Ο όρος έχει τις ρίζες του στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και αφορά σε μια στρατηγική με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας και Ανατολικού Μπλοκ, υπό το σύνθημα “αλλαγή μέσω της προσέγγισης”. Επί Willy Brandt, η Δυτική Γερμανία ήταν μια δύναμη που αμφισβητούσε στο status-quo, επιδιώκοντας την επανένωσή της με την Ανατολική Γερμανία. Ωστόσο σήμερα παρατηρείται αλλαγή του γεωπολιτικού πλαισίου και κατ’ επέκταση των γερμανικών επιδιώξεων. Η σημερινή Γερμανία συνιστά μια δύναμη-υπέρμαχο της διατήρησης του status-quo, με τη Ρωσία να διαδραματίζει πλέον το ρόλο του αναθεωρητή. Κρίσιμη παράμετρος που διευκόλυνε την Ostpolitik είναι το λεγόμενο Osthandel (ανατολικό εμπόριο), το οποίο συνέβαλε στην εντατικοποίηση και συστηματικοποίηση των γερμανορωσικών οικονομικών -και κυρ

Οι σχέσεις Βερολίνου-Μόσχας αποτελούν πρώτιστο μέλημα της γερμανικής διπλωματίας. Οι λόγοι είναι γεωπολιτικοί και γεωοικονομικοί. Η Ανατολική Ευρώπη είναι ο χώρος, με την πορεία του οποίου η Γερμανία έχει συνδέσει εδώ και δέκα αιώνες την ιστορική της ύπαρξη. Στο χώρο αυτό δοκιμάστηκαν όλες οι γεωπολιτικές θεωρίες περί ζωτικού χώρου που εκπονήθηκαν από τους Γερμανούς διαμορφωτές στρατηγικής. Για την Γερμανία, εξ’ άλλου, οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αναγκαιότητες, αλλά και η μελέτη της Ιστορίας, μαρτυρούν ότι τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της υπαγορεύουν να διατηρεί σχέση καλής συνεργασίας με την Ρωσία. Με αυτήν την πυξίδα πορευθέντες, ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας, ο πρώτος Καγκελάριος της ενοποιημένης Γερμανίας Όθων φον Βίσμαρκ, οι Καγκελάριοι Βίλλυ Μπραντ και Χέλμουτ Σμίτ, αλλά και ο πρώτος Καγκελάριος της επανενωθείσης Γερμανίας Χέλμουτ Κόλ επέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα. Οσάκις εγκαταλείφθηκε η πορεία αυτή, η Δύναμη στο μέσον της Ευρώπης γνώρισε μεν πρόσκαι

  Σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν τη Δευτέρα ο Vladimir Putin και η Angela Μerkel, κατόπιν πρωτοβουλίας της γερμανικής πλευράς, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης στάθηκαν κυρίως στις διαφορετικές προσεγγίσεις Μόσχας και Βερολίνου ως προς την βορειοκορεατική κρίση, με την καγκελάριο να επιμένει στην υιοθέτηση περαιτέρω κυρώσεων εναντίον της Πιονγκγιανγκ και τον Ρώσο πρόεδρο να υπογραμμίζει κυρίως την ανάγκη διαλόγου με το καθεστώς των Kim. Όμως, πολύ πιο σημαντικές από αυτές τις αποκλίσεις ήταν οι συγκλίσεις των δύο συνομιλητών σε ένα άλλο κρίσιμο μέτωπο: την ουκρανική κρίση. H γερμανική πλευρά συμφώνησε με προηγούμενη πρόταση του ενοίκου του Κρεμλίνου για ανάπτυξη διεθνούς δύναμης στην Ουκρανία, με ορισμένες τροποποιήσεις, τις οποίες με τη σειρά του αποδέχθηκε ο Vladimir Putin. Πρόκειται για ένα σχέδιο, το οποίο θα κατατεθεί προς έγκριση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και προβλέπει την πλαισίωση των παρατηρητών του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία από κυανόκρανους, ώστε να

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Petro Poroshenko, έπρεπε από καιρό να καταλάβει πως η στήριξη της Δύσης στην κυβέρνησή του τελεί υπό αίρεση. Τώρα, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας τού το έχουν ξεκαθαρίσει: η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στην Ανατολική Ουκρανία έχει αναδιατυπωθεί ρίχνοντας το βάρος της ευθύνης στον Poroshenko και όχι στον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin. Μεταβαίνοντας την Παρασκευή στο Παρίσι για τις διαπραγματεύσεις με τον Γάλλο πρόεδρο, Francois Hollande, τη Γερμανίδα Καγκελάριο Angela Merkel και το Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin, ο Poroshenko έδειχνε εχθρικός. Είχε μόλις εκφωνήσει μια σκληρή ομιλία στις ΗΠΑ, αφιερωμένη εξ’ ολοκλήρου στην λεηλασία της χώρας του από τη Ρωσία. Ο υπουργός Εσωτερικών του, Arsen Avakov, καυχιόταν πως η Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας έλαβε "επιτέλους” τουφέκια ελεύθερων σκοπευτών και αντιαρματικές χειροβομβίδες από τις ΗΠΑ. Ο Γάλλος διπλωμάτης Pierre Morel, ο οποίος βρισκόταν σε στενή επαφή με τη Μόσχα και τους φιλορώσους

German Chancellor Angela Merkel, Ukrainian President Petro Poroshenko and French President Francois Hollande met in Berlin on August 24 | Η προσφυγική κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και το χρηματιστηριακό κραχ που την ίδια ώρα συγκέντρωνε όλη τη διεθνή προσοχή δεν αποτελούσαν τα μόνα θέματα στην ατζέντα της συνάντησης του Γάλλου προέδρου Francois Hollande με τη Γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel τη Δευτέρα στο Βερολίνο. Η βραδινή συνάντηση που είχαν οι δύο ηγέτες με τον Ουκρανό πρόεδρο Petro Poroshenko ήρθε να υπενθυμίσει τις αποσταθεροποιητικές εκκρεμότητες στα ανατολικά της Γηραιάς Ηπείρου –αλλά και την βαθύτερη αδυναμία των Ευρωπαίων ηγετών να τις χειρισθούν. Η τριμερής πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος του Poroshenko, ο οποίος νωρίτερα την ίδια μέρα είχε παραστεί σε στρατιωτική παρέλαση στο Κίεβο για την 24η επέτειο της ανεξαρτητοποίησης της Ουκρανίας από τη Σοβιετική Ένωση –όπου χαρακτηριστικά παρέβαλε την επικράτεια των "Λαϊκών Δημοκρατικών” που έχουν αυ

Η απώλεια της Ρωσίας και της Κίνας ως εξαγωγικών διεξόδων κυρίως για τη Γερμανία και την Ολλανδία και δευτερευόντως για τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία αποτελεί την ισχυρότερη πίεση για διόρθωση της άκαμπτης δημοσιονομικής λιτότητας και για μέτρα τόνωσης της ζήτησης. Από την άνοιξη του 2010, την έκρηξη δηλαδή της κρίσης στην Ευρωζώνη, μέχρι και τις αρχές του 2014 όταν ξέσπασε η σύγκρουση στην Ουκρανία, η Γερμανία ζούσε με τη βεβαιότητα ή καλύτερα την ψευδαίσθηση ότι διαθέτει μια εναλλακτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης επιλογή, το διμερές εμπόριο και τη στενή διμερή συνεργασία με τη Ρωσία και την Κίνα. Για να είμαστε ακριβής, οι εξαγωγές της Γερμανίας προς τη Ρωσία και την Κίνα δεν πρόβαλαν τόσο πολύ ως εναλλακτική της ευρωπαϊκής εμβάθυνσης, λύση, όσο ως η παράμετρος που έδινε στο Βερολίνο το περιθώριο να θέτει αυστηρούς όρους για μια μη αντιστρέψιμη και χωρίς επιφυλάξεις γερμανική συμμετοχή προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της ημιτελούς ΟΝΕ με δημοσιονομι