IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ στην Βαγδάτη ( ASSOCIATED PRESS)   Η νέα έξαρση της κρίσης στο Ιράκ και οι προοπτικές εξόδου. Ποιος ο ρόλος του Ιράν και ποιοι οι κίνδυνοι για την ευρύτερη περιοχή. Η έκρυθμη σημερινή κατάσταση: Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε με προσοχή την έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ. Οι αιματηρές διαδηλώσεις στην ιρακινή πρωτεύουσα και άλλες πόλεις της χώρας μετρούν ως τώρα άνω των 500 νεκρών και οδήγησαν σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Adil Abdul-Mahdi. Παρά την πτώση της κυβέρνησης, οι διαδηλωτές συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει. Το κίνημα, το οποίο σε έναν βαθμό θυμίζει τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, έχει δύο βασικά στοιχεία: αφενός την απαίτηση για τον τερματισμό της διαφθοράς και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής αφετέρου δε τον επανεμφανιζόμενο ιρακινό εθνικισμό. Ένα από τα κυριότερα αιτήματα των εξεγερμένων είναι ο τερματισμός της επιρροής του Ιράν στην χώρα . Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι δ

Το μεγάλο δίλημμα της Μέσης Ανατολής. Στην ευρύτερη Μέση Ανατολή αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα δύο αντίρροπες δυναμικές. Την πρώτη εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Ανουάρ Γκαργκάς, μιλώντας την Κυριακή στον Στρατηγικό Διάλογο του Άμπου Ντάμπι, όπου κάλεσε τα αραβικά κράτη να εκμεταλλευτούν το "κρίσιμο” 12μηνο που ακολουθεί, ώστε να οικοδομήσουν μια περισσότερο σταθερή περιφερειακή τάξη, θεμελιωμένη σε νέες αξίες και στον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας. Η ομιλία του Γκαργκάς ήταν επενδεδυμένη με την ρητορική ενός αραβικού εθνικισμού, εν μέσω καταγγελιών το ότι το Ιράν και η Τουρκία έχουν αποκτήσει την ελευθερία να επεμβαίνουν στις υποθέσεις των γειτόνων τους. Όμως πίσω από τις γραμμές γίνεται σαφές ότι το "άνοιγμα” των ΗΑΕ απευθύνεται και σε αυτές τις χώρες. "Η επιλογή που μας προσφέρεται παρουσιάζεται συχνά ως ένα ψευδές δίλημμα: σύγκρουση ή υποταγή", τόνισε ο Γκαργκάς, απορρίπτοντας λ.χ. σε ό,τι αφορά το Ιράν

Εκτοπισμένοι Ιρακινοί σε καταυλισμό νότια της Μοσούλης, τον Απρίλιο του 2017. Muhammad Hamed / Reuters Το επερχόμενο επείγον στο Ιράκ. Οι παραμελημένοι καταυλισμοί κλειστού τύπου  επωάζουν μια νέα εξτρεμιστική απειλή. Οι περισσότερες εκτοπισμένες «οικογένειες του ISIS» αποτελούν σήμερα μια ελάχιστη απειλή, αλλά η συνέχιση της απομόνωσής τους θα μπορούσε εύκολα να τις μετατρέψει σε μια τεράστια μελλοντική απειλή. Συνωστισμένοι από ανθρώπους και αποκομμένοι από την κοινωνία, οι καταυλισμοί είναι γόνιμο έδαφος για την κατήχηση από το ISIS. Ο θάνατος του Abu Bakr al-Baghdadi σημάδεψε το τέλος μιας καταστροφικής φάσης του Ισλαμικού Κράτους, της εξτρεμιστικής ομάδας γνωστής και ως ISIS. Ο Baghdadi ήταν ο αυτοαποκαλούμενος χαλίφης μιας εδαφικής έκτασης στο μέγεθος της Μεγάλης Βρετανίας στο Ιράκ και στην Συρία, τα τελευταία απομεινάρια της οποίας αφαίρεσε από τον έλεγχό του τον Μάρτιο ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ο ηγέτης του ISIS διέταξε την δολοφονία χιλιάδων

  Lebanese women take part in a demonstration in downtown Beirut on 21/10/2019  PATRICK BAZ/AFP/GETTY IMAGES  Το Ιράν χάνει τη Μέση Ανατολή,  διαδηλώσεις στο Λίβανο και στο Ιράκ. Σε λιγότερο από ένα μήνα, ξέσπασαν διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς και έλλειψης οικονομικής μεταρρύθμισης τόσο στο Ιράκ όσο και στον Λίβανο. Και στις δύο χώρες, οι διαδηλώσεις που έπληξαν τις σιιτικές πόλεις αποκάλυψαν ότι το σύστημα του Ιράν για άσκηση επιρροής στην περιοχή απέτυχε. Για τις σιιτικές κοινότητες του Ιράκ και του Λιβάνου, η Τεχεράνη και οι πληρεξούσιοι της δεν κατάφεραν να μετατρέψουν τις στρατιωτικές και πολιτικές νίκες σε ένα κοινωνικοοικονομικό όραμα. Aπλά, η αφήγηση του Ιράν δεν έβαλε φαγητό στο τραπέζι. Από την αρχή της Ισλαμικής Επανάστασης, η ιρανική κυβέρνηση και το Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς είχαν μια σαφή, μακροπρόθεσμη και λεπτομερή πολιτική σχετικά με τον τρόπο εξαγωγής της επανάστασης στην περιοχή, κυρίως σε χώρες με σημαντική σιιτική πλειοψηφία.

Ιράκ: Εξέγερση, αίμα  και αιτίες. Το Ιράκ φλέγεται. Αυτή τη φορά όχι από πόλεμο, αλλά από ένα μαζικό και μαχητικό κύμα διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση, οι οποίες έχουν ξεκινήσει από τις αρχές Οκτωβρίου και εξελίχθηκαν σε σφαγή: Τουλάχιστον 150 σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν, σε ένα κρεσέντο καταστολής που δεν βρήκε τη θέση που θα έπρεπε στη διεθνή ειδησεογραφία, λες και η ανθρώπινη ζωή στο Ιράκ είναι ακόμη πιο αναλώσιμη από οπουδήποτε αλλού. Όπως συνέβη και με τις άλλες μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις των ημερών, όπως στη Χιλή ή στον Λίβανο, η αφορμή φαντάζει μακράν υποδεέστερη σε σημασία σε σχέση με το χάος που προκάλεσε. Εν προκειμένω, οι Ιρακινοί βγήκαν στον δρόμο την 1η Οκτωβρίου, λόγω της απόλυσης ενός δημοφιλούς στρατηγού που διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και ο οποίος, όπως λένε, προσπάθησε να εναντιωθεί στη διαφθορά. Ήταν η σταγόνα της στιγμής που ξεχείλισε το ποτήρι συσσωρευμένης οργής, απογοήτευσης και απελπισίας, κυρίως των νέ