Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Νεοφιλελευθερισμός

“Είναι πολλοί οι νεκροί για να προσποιούνται κάποιοι ότι όλα βαίνουν καλώς”.

Εικόνα
“Είναι πολλοί οι νεκροί  για να προσποιούνται κάποιοι ότι όλα βαίνουν καλώς”. «Εχουμε πάρα πολλούς νεκρούς από τον κορονοϊό ,για να προσποιούμαστε ότι όλα πάνε καλά»! Μια κραυγή απόγνωσης ,που δεν προέρχεται από την αντιπολίτευση ,αλλά από έναν άνθρωπο του Θεού: Τον Ιταλό αιδεσιμότατο Στέφανο Ρούσο, Γενικό Γραμματέα της Ιταλικής Επισκοπικής Διάσκεψης (CEI) της Καθολικής Εκκλησίας . « Μέσα στην πανδημία γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες διαμαρτυριών, κινητοποιήσεων ακόμη και συγκρούσεων ενάντια στα περιοριστικά μέτρα, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την πενιχρή στήριξη των ανθρώπων από το κράτος και την κακή διαχείριση της πανδημίας» λέει ο αιδεσιμότατος Ρούσο ,μιλώντας στην ιταλική La Presse. «Η Εκκλησία καταδικάζει τη βία ,αλλά οι όποιες βίαιες εκδηλώσεις των ημερών ,δείχνουν απλά μια κρίση στον κοινωνικό ιστό που χρήζει προσοχής και απαιτεί σκέψη και συζήτηση» λέει ο Γενικός Γραμματέας της Επισκοπικής Διάσκεψης. «Είναι σημαντικό να αφουγκραστούμε την ανησυχία που απλώνεται στην κοινωνία.

Η τέχνη της συμβίωσης.

Εικόνα
Η τέχνη της συμβίωσης. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Καγέ  ( Alain Caillé ) ,  ένας από τους πρωτεργάτες του διεθνούς κινήματος του «συμβιωτισμού» (convivialisme), έδωσε στο περιοδικό Marianne τη συνέντευξη που ακολουθεί.   Αλέν Καγέ  (  Alain Caillé )   ● Γιατί ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί το πρόβλημα; Υπάρχουν πολλές θεωρητικές και ιστορικές συζητήσεις για τον νεοφιλελευθερισμό. Σε τι έγκειται; Πότε εμφανίστηκε; Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η γενέθλια πράξη του νεοφιλελευθερισμού με την τωρινή μορφή του ανάγεται στο 1947. Εκείνη τη χρονιά, καμιά τριανταριά προσωπικότητες συγκεντρώθηκαν στην Ελβετία και δημιούργησαν αυτό που αποκλήθηκε Εταιρεία του Μοντ Πελερέν. Ανάμεσά τους οι οικονομολόγοι Φρίντριχ φον Χάγεκ και Μίλτον Φρίντμαν, ο φιλόσοφος των επιστημών Καρλ Πόπερ και πολλά άλλα γνωστά ονόματα. Πολύ σύντομα, υποστηριζόμενη από μεγάλες επιχειρήσεις και πλούσια ιδρύματα, η Εταιρεία του Μοντ Πελερέν θα κατορθώσει σιγά σιγά να υπονομεύσει τη μεταπολεμική, λί

Τσόμσκι για τον COVID-19: Η τελευταία, μεγαλειώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού.

Εικόνα
   Τσόμσκι για τον COVID-19: Η τελευταία,  μεγαλειώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού. Για τον Νόαμ Τσόμσκι, το κυριότερο μάθημα της πανδημίας κοροναϊού είναι ότι η κρίση αντιπροσωπεύει «μια άλλη κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού» και η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των χειρισμών από τους «κοινωνιοπαθητικούς παλιάτσους  που διοικούν την κυβέρνηση» στην Ουάσιγκτον. Noam Chomsky Ο Τσόμσκι, ένας από τους πιο σημαντικούς δημόσιους διανοούμενους στον κόσμο μίλησε με ένα συνεργάτη της EURACTIV,  από το σπίτι του στο Tucson. Ερωτηθείς για το τι μπορεί να μάθει κανείς από τον COVID-19, ο Τσόμσκι επεσήμανε τις αποτυχίες της υπάρχουσας οικονομικής τάξης. «Είναι μια άλλη κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού. Μαζική αποτυχία. Εάν δεν μάθουμε αυτό το μάθημα, θα επαναληφθεί χειρότερα την επόμενη φορά». «Είναι πολύ προφανές τι συνέβη. Μετά την επιδημία SARS το 2003, οι επιστήμ

«Ο τρόμος και η αθλιότητα του μπουρδο-φιλελευθερισμού»...

Εικόνα
«Ο τρόμος και η αθλιότητα  του μπουρδο-φιλελευθερισμού»... Τελικά, οφείλουμε κάτι σημαντικό σ’ αυτό το μικροσκοπικό κι αόρατο πραγματάκι που δεν ξέρουμε ακόμη πώς τρύπωσε μέσα μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι απειλεί να κατακλύσει –αλλά όχι απαραίτητα να καταλύσει– τα σώματα του 60-70% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οφείλουμε στον Covid-19 –που ίσως του αξίζει ένα καλύτερο όνομα, είναι κρίμα να προκαλείς τόσο παγκόσμιο σαματά και να σε βαφτίζουν με πέντε αρχικά και δύο νούμερα–, του οφείλουμε λοιπόν το ξεβράκωμα και τον εξευτελισμό οικονομικών δογματισμών που κυριάρχησαν στον κόσμο για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες, αλλάζοντας τα φώτα στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα. Οφείλουμε στον κορονοϊούλη μας την αποκάλυψη της γύμνιας του νεοφιλελευθερισμού και της απάτης του μονεταρισμού, που έπειτα από μισό αιώνα ιδεολογικού και πολιτικού μονοπωλίου σκάνε σαν τσιχλόφουσκα στα μούτρα των εμπνευστών τους (όσων ακόμη ζουν) και των ζηλωτών τους (που δυστυχώς ζουν και βασιλεύουν)

Η πίστη στην ελεύθερη αγορά είναι εντελώς λανθασμένη.

Εικόνα
Η πίστη στην ελεύθερη αγορά  είναι εντελώς λανθασμένη.  Τι συμβαίνει λοιπόν με την «ελεύθερη αγορά»; Η φράση αυτή καθαυτήν προκαλεί ρίγη συγκινήσεως σε ορισμένους ανθρώπους. Στο έργο του «Η ώρα των οικονομολόγων: άστοχοι προφήτες, ανοικτές αγορές και ο κατακερματισμός της κοινωνίας» , ο Μπένγιαμιν Απελμπάουμ περιγράφει τι συμβαίνει όταν αυτοί οι δογματικοί της σκέψης έχουν την εξουσία να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες τους. Δεν είναι ωραία ιστορία. Οπως συνήθως συμβαίνει με τις ανόητες αντιλήψεις για την κοινωνία, η πίστη στην ελεύθερη αγορά είναι απλή, ελκυστική και εντελώς λανθασμένη. Είναι απλό να σκεφθεί κανείς ότι όλοι θα είναι καλά εάν αφήσουν ήσυχες οι κυβερνήσεις τις αγορές να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Επίσης, η ιδέα αυτή είναι δελεαστική. Δεν χρειάζεται να κάνεις σχεδιασμό ή να σχηματίσεις άποψη, εφόσον όλες οι ενδείξεις για τις τιμές που σου δίνει η αυτορρυθμιζόμενη αγορά κάνουν τη δουλειά (των οικονομολόγων). Αλλά είναι και εσφαλμένη, εφόσον ούτε η ίδια η α

Ο τζίτζικας (της Μιράντας Ξαφά) και ο μέρμηγκας. Η τρίτη εκδοχή...

Εικόνα
Σε ... εμπνευσμένο της άρθρο της στην Καθημερινή η γνωστή σπόνσορας της νεο-φιλελεύθερης «ηθικής» κυρία Μιράντα Ξαφά χρησιμοποίησε μια δική της παραλλαγή του μύθου του Αισώπου με το εργατικό μυρμήγκι που προνοεί και ευημερεί και το επιπόλαιο τζιτζίκι που τελικά πεθαίνει της πείνας. Στην εκδοχή της κυρίας Ξαφά, τελικά, το επιπόλαιο τζιτζίκι την βγάζει ζάχαρη καθώς παρεμβαίνει το κοινωνικό κράτος και οι μικροπολιτικές /συνδικαλιστικές σκοπιμότητες Κουκουέδων, Συριζομαδούρων, τσακαλώτων και σκουρλέτηδων. Το αποτέλεσμα της εκδοχής του μύθου της κυρίας Ξαφά είναι τελικά η καταστροφή: Το κράτος που τρέφει τζιτζίκια καταρρέει, τα μυρμήγκια μεταναστεύουν και τελικά ακόμη και τα τεμπέλικα τζιτζίκια σαπίζουν ηθικά και βιολογικά στο περιθώριο μιας κατεστραμμένης κοινωνίας. Αυτή είναι η εκδοχή της κυρίας Ξαφά. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή η οποία έχουμε την εντύπωση ότι αποτυπώνει καλύτερα και πιο πιστά την πραγματικότητα. Ας δούμε κι αυτήν την εκδοχή του μύθου... 'Ηταν λοιπ

«Ελεύθερη αγορά» με κρατικό χρήμα.

Εικόνα
Σύμφωνα με τους υπέρμαχους του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, εντός και εκτός Ελλάδας, το "αόρατο χέρι της αγοράς" ρυθμίζει αυτόματα τους όρους και κάθε κρατική παρέμβαση ισοδυναμεί σχεδόν με έγκλημα. Η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη και η διακίνηση των κεφαλαίων ελεύθερη, όροι που συνιστούν τη νομοτέλεια με την οποία κινείται η γη. Όπως συμβαίνει συχνά όμως , με κάθε είδους καθεστώς, όπως είναι ο νεοφιλελεθερισμός που έχει επιβληθεί στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η υποκρισία είναι αυτή που κυριαρχεί και οι όροι ισχύουν για τους άλλους αλλά όχι για αυτούς που τους επιβάλουν ή τους εφευρίσκουν. Αυτό δείχνει εμφατικά η δημιουργία ενός κρατικού fund στη Γερμανία, το οποίο θα αναλαμβάνει να αποκρούσει την κινεζική οικονομική διείσδυση στη γερμανική Οικονομία και, κυρίως, να αποτρέπει εξαγορές γερμανικών εταιριών σε τομείς αιχμής για τη Γερμανία. Τελικά, καλή η οικονομία της αγοράς αλλά όταν οι Κινέζοι απειλούν την κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών δυν

Είμαστε… ελεύθεροι να συμφωνούμε με εντολές και υποδείξεις.

Εικόνα
Καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου και υπό το βάρος της πραγματικότητας η κυρίαρχη (νεο) φιλελεύθερη σοφιστεία περί της ύπαρξης ενός παγκοσμιοποιημένου πεδίου όπου τα δρώντα υποκείμενα ξεδιπλώνουν τις αρετές τους διεκδικώντας ελευθέρα και με ίσους όρους τα μερίδια που τους αναλογούν σε όλα (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό) τα επίπεδα. Παρά το νεοφιλελεύθερο λούστρο ο κόσμος παραμένει όπως ακριβώς ήταν χιλιετίες τώρα: αρένα συγκρούσεων. Η πραγματικότητα άλλωστε είναι προφανής και αμείλικτη: η υδρόγειος αποτελεί όντως ένα ενιαίο πεδίο δράσης με κανόνες που έχουν ορίσει οι ισχυροί με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετούνται και να διαιωνίζονται τα συμφέροντά τους. Κάτω από τους ισχυρούς, οι οποίοι σφάζονται μεταξύ τους ή δια αντιπροσώπων τους για την επέκταση της ισχύος τους, στοιχίζονται ως πιόνια οι αδύναμοι, οι οποίοι είτε συμμορφώνονται στις υποδείξεις και εντολές είτε συνθλίβονται. Ελευθερία υπάρχει όπου οι πιάτσες στην οικονομία και την πολιτική είναι «πιασμένες» από τις κυ