IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η Ιστορία του Ουκρανικού χώρου: γέννηση και διαμόρφωση του ουκρανικού εθνικισμού.   Εισαγωγικά … Η σημερινή Ουκρανία, παρότι παρουσιάζεται ως ένα ομοιογενές μόρφωμα, είναι ένα συνονθύλευμα ιστορικών εμπειριών, λαών και ανθρώπων διαφόρων περιοχών, με χαρακτηριστικά τα οποία δεν σχηματίζουν κάποια εμφανή πολιτισμική κοινότητα. Αυτό θα μπορούσε να συμπεράνει όποιος έψαχνε να βρει οποιουδήποτε είδους συγγένειες από τη «Μικρή Ρωσία» των Ουκρανών Κοζάκων, στις στέπες της Ταυρίδας, έως και το πιο «εξευρωπαϊσμένο» Λβοβ. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι και η Ουκρανία είναι μια περίπτωση «φαντασιακής κοινότητας», μιας κατασκευής στο πλαίσιο της κλασικής θεωρίας του Μπένεντικτ Αντερσον; Οχι ακριβώς. Η γέννηση του ουκρανικού έθνους και η ανάπτυξη του ουκρανικού εθνικισμού δεν μπορεί να ενσωματωθεί σε κάποιο συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο, μεταξύ αυτών που έχουν διαμορφωθεί έως σήμερα κι αφορούν τη μελέτη των ταυτοτήτων και του έθνους. Η εθνικιστική δραστηριότητα στη χώρα δεν ταυτίστηκε ποτέ με τ

Τσετσένος ιμάμης παραδίδεται στους Ρώσους, 1859  Έπιασα φευγαλέα δυο κυρίες από την Ουκρανία που υποστήριζαν τηλεοπτικώς :«δεν έχουμε ακροδεξιά στην Ουκρανία». Πειστικές, μελαγχολικές, βέβαιες.  Ανέτρεξα στα καθ΄ημάς παραδείγματα: η ακροδεξιά ήταν υποτίθεται κάτι σταγονίδια που καμιά φορά, ειδικά εάν υπήρχε κάποια φιλοβασιλική νοσταλγία, πλησίαζαν να έχουν ένα καλό ποσοστό, όπως  το 1977. Η ακροδεξιά, οι νεοναζιστές ,επισήμως είναι αμελητέοι ως ποσότητα και χαζοί ως χαρακτήρες.Παρ΄όλα αυτά, βρέθηκαν δικαστές που τους προφυλακίζουν και τους έχουν για σχόλασμα. Βλέπετε, κυριαρχεί ως γενική πεποίθηση στον πληθυσμό πως δεν υπάρχουν.Αυτοί που τους ψηφίζουν πάλι, υποτίθεται πως είναι υπερκομματικοί βιτζιλάντες.Οπως ο Τσάρλς Μπρόνσον σε μία ταινιοσειρά. Φυσικά, η πραγματικότητα αλλού τεντώνει το άρμενο και ταξιδεύει: η νεοελληνική κοινωνία, βαθέως κολακευμένη που μας προτιμούσαν οι Ναζί ως αρχαίο πρότυπο αμέσως μετά τις Βαλχάλες τους, γενικώς αντίθετη στον κομμουνισμό «επειδή

Πολεμική προσωπίδα των Τατάρων (18ος αιώνας) Μιλάω γιά μιά λοξή γραμμή στον χάρτη.  Αυτήν: To κόκκινο χρώμα είναι μιά λοξή γραμμή. Αυτη που χωρίζει την Ρωσοφωνία, τις ισλαμικές περιοχές του παλαιού Χανάτου. Είναι ο κάτω ρους του ποταμού Δνειπέρου. Αυτος που περιγράφεται απο τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο τον 10ο αιώνα. Απο εκεί που έρχονταν στη Σαλονίκη οι γούνες, οι σκλάβοι και φοβεροί πολεμιστές. Διαχρονικώς.Αυτους πρέπει να τους θυμόμαστε ακόμη: Αριστερά , οι μάσκες των πολεμιστών της στέππας. Δεξιά οι Μπούλες της Νιάγοστας. Δ εν είναι μόνον αυτοι που μιλούν ρώσικα και οι άλλοι με τα ουκρανικά.Υπάρχει μια κληρονομιά σε αυτήν την περιοχή, που δεν είναι και παμπάλαια. Είναι ένας χρήσιμος χάρτης .Δείτε τον. Το κόκκινο είναι η επικράτεια των Οθωμανών του 18 ου  αιώνα και βλέπετε πως δεν υπάρχει καμία άλλη επίδραση στη Μαύρη θάλασσα πάρεξ η μουσουλμανική.  Ο Μεγάλος Πέτρος έφτιαχνε την Αγία Πετρούπολη και μάζευε τεχνογνωσία από την βόρεια Ευρώπ