IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Όταν η ιστορία μας ειρωνεύεται. Τρία ομόκεντρα σχόλια. «Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες», διαβάζω, «7.822.309 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και ένα 33% είναι εσωτερικά εκτοπισμένο. Από αυτούς 4.969.914 έχουν καταφύγει στη Δύση και 2.852.395 έχουν καταφύγει στη Ρωσία». Ό,τι ο ΟΗΕ αποκαλεί προσφυγιά είναι στην πραγματικότητα εκατέρωθεν εθνοκάθαρση. Οι Ρώσσοι ή (ρωσσόφρονες) της Ουκρανίας μετοικούν στα κατεχόμενα ἠ στην ίδια τη Ρωσσία, όσοι μένουν στο υπόλοιπο της χώρας, ανάμεσά τους και πάμπολλοι ρωσσόφωνοι με το καλό ή με το ζόρι γίνονται πλέον και με τη βούλα Ουκρανοί. Μια μεγάλη μερίδα εγκαταλείπει εντελώς τη χώρα, τραγική συνέπεια των μετασοβιετικών συνθηκών: από τα 52 εκατομμύρια κατοίκους το 1992, τριάντα χρόνια αργότερα είχαν απομείνει 44, την επαύριο του πολέμου το νούμερο θα είναι πολύ πολύ μικρότερο. Η Ουκρανία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε διαρροή και μείωση πληθυσμού. Στην Ουκρανία βλέπ

 Tο “λυκόφως” της μεταψυχροπολεμικής ειρήνης. Σχεδόν σε όλο τον πλανήτη η ειρήνη βρίσκεται επί ξυρού ακμής… Τελευταίοι «κρίκοι» στην «αλυσίδα» της έντασης είναι το Κόσσοβο, η μεθόριος Αφγανιστάν-Ιράν και ο μεγάλος κίνδυνος, τα στενά της Ταιβάν. Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ PhD© Διεθνολόγος-Πολιτικός Επιστήμονας Η έκρηξη των διεθνών επενδύσεων, το υποσχεθέν από τους απολογητές της κεφαλαιοκρατίας «ελιξίριο» της διεθνούς ύφεσης και ειρήνης, δε φαίνεται στον ορίζοντα. Η παγκόσμια οικονομική-καπιταλιστική ανάπτυξη παραμένει ασταθής και αναιμική… Ήταν όμως ισχυρή και σταθερή τα προηγούμενα χρόνια -ως το 2008 στη Δύση και ως το 2020 στις αναδυόμενες οικονομίες… Γι’ αυτό και οδηγηθήκαμε εδώ. Αφενός γιατί υπερσυσσώρευσε το κεφάλαιο διεθνώς σε βαθμό που να μη «χωράει» στις υπάρχουσες αγορές, μειώνοντας την απόδοση και αυξάνοντας το ρίσκο των επενδύσεων… Αφετέρου γιατί εξελίσσεται ανισόμετρα από κράτος σε κράτος (και στο εσωτερικό τους) και άρα οδηγεί σε μεταβολές στη διεθνή κατανομή ισχύος, οι οπ

  Η επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν ανατρέπει τα πάντα στις σινο-αμερικανικές σχέσεις. Η πραγματοποίηση της επίσκεψης της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν αποτελεί μια ταπείνωση για την Κίνα, στο βαθμό ιδίως που η ηγεσία της είχε επιλέξει να ανεβάσει προκαταβολικά τους τόνους, με ηχηρές προειδοποιήσεις προς την αμερικανική πλευρά ότι ο κινεζικός στρατός (που την προηγουμένη εόρταζε την επέτειο ίδρυσής του) "δεν θα μείνει απαθής” απέναντι σε μια τέτοια "πρόκληση”. Είναι μια ταπείνωση προσωπικά και για τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπινγκ (ο οποίος στο ανά πενταετία κομματικό συνέδριο το φθινόπωρο θα διεκδικήσει μια δίχως προηγούμενο τρίτη κατά σειρά θητεία), καθώς δεν επέφερε εκτόνωση της κρίσης η μακρά τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Τζο Μπάιντεν την προηγούμενη εβδομάδα. Στο chicken game που απειλούνταν να εξελιχθεί ακόμη και σε θερμή σύγκρουση η Κίνα υποχώρησε πρώτη. Διότι η δική της στρατηγική είναι αυτή της "ειρηνικής ανάδυσης” και οποιαδή

   Πλανήτης δίχως ισορροπία. Ο φετινός Αύγουστος είναι ίσως ο πιο δυσοίωνος μήνας των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποσταθεροποιεί τον πλανήτη ποικιλοτρόπως, ανατρέποντας ισορροπίες δεκαετιών. Φέρνει ξανά το φάσμα της φτώχειας πάνω από την Ευρώπη, απειλεί να μετατρέψει την Αφρική σε πεδίο αντιπαράθεσης, ξυπνάει αναθεωρητισμούς που αδρανούσαν μέχρι πρότινος, φέρνει ξανά τον πόλεμο στην ημερήσια διάταξη. Την ίδια στιγμή στον Ειρηνικό Ωκεανό, ένα ασταθές πλέγμα ισορροπιών φαίνεται ότι κρέμεται από μια κλωστή. Η πανδημία φανέρωσε πολλά από τα εγγενή μειονεκτήματα και τις αποτυχίες της οργάνωσης των ανθρώπινων κοινωνιών στη Δύση, αλλά έδειξε και τον βαθμό αλληλεξάρτησης των οικονομιών της Ασίας, της Αμερικής και της Ευρώπης. Κυρίως, έδειξε τη σημαντικότερη, ίσως, πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Που δεν είναι άλλη από την απειλή κατάρρευσης των ποικίλων οικοσυστημάτων που κατέστησαν μεγάλα τμήματα του πλανήτη Γη κατοικήσιμα και κατάλληλα για την

  «Η γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών»! Για τα κέντρα γεωπολιτικής ισχύος,   η περίοδος της πανδημίας που καθηλώνει τον πλανήτη, φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε  – μεταξύ όλων των άλλων – και  για τον δραστικό αναπροσανατολισμό των κυρίαρχων στρατηγικών με επίκεντρο την Γεωοικονομία… Πρόκειται στην ουσία για μια  προσπάθεια κατεπείγουσας στρατηγικής προσαρμογής στα δεδομένα ενός νέου κόσμου  των χαμένων  ευκαιριών , των σύνθετων ανταγωνιστικών  προκλήσεων  αλλά και μιας πλειάδας νέων  δυνατοτήτων .  Μιας προσαρμογής κατά την διάρκεια της οποίας,  τα παραδοσιακά κέντρα δυτικής ισχύος  (ΗΠΑ και ΕΕ)  επιδιώκουν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος  και να παραμείνουν στην αναβαθμισμένη γεωπολιτική εξίσωση και σε ρόλο πρωταγωνιστικό,  ενώ την ίδια στιγμή, οι πάντες προσβλέπουν σε μια περαιτέρω ισχυροποίηση της διεθνούς τους θέσης μέσα από… Μια καλά σχεδιασμένη και περιφερειακά οργανωμένη διεύρυνση του κύκλου των εξαρτημένων χωρών,  με όρους που προσιδιάζουν σε καθεστ

  Ένας αλυσοδεμένος κόσμος. AUKUS και ένας κόσμος σε συνεχή διακινδύνευση των εύθραυστων ισορροπιών. Δύο σχετικά νέοι πολιτικοί επιστήμονες, καθηγητές σε  αμερικάνικα πανεπιστήμια, ο Henry Farrell και ο  Abraham Newman έχουν εισάγει πρόσφατα τον όρο «αλυσοδεμένη παγκοσμιοποίηση» ( Chained to Globalization: Why It’s Too Late to Decouple ). Αναφέρονται σε μια δυναμική κατάσταση όπου πολλές χώρες αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται δεμένες αναμεταξύ τους με κρίκους αλυσίδων πληροφορίας, χρήματος και εφοδιασμού, που τους προσφέρουν, ταυτόχρονα, οικονομικό όφελος αλλά και ευαλωτότητα κρίσιμων για τη συνολική τους ασφάλεια τομέων, οδηγώντας πλέον σε κύρια επιδίωξη της κρατικής πολιτικής τη διατήρηση της επισφαλούς ισορροπίας ανάμεσα σε αυτές τις αντιτιθέμενες συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο συγγραφείς με δυσκολία κρύβουν την προτίμησή τους στη φιλελεύθερη αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις, που προκρίνει την αλληλεξάρτηση και τη συνεργασί

Ο σημερινός κόσμος έχει μπει σε μια συγκρουσιακή περιδίνηση με ανεξέλεγκτα και καταστροφικά αποτελέσματα. Οι συνεχιζόμενες πολιτικές της προηγούμενης δεκαετίας οδήγησαν στην άνοδο του εξτρεμισμού, του φόβου για το αντίθετο, στη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Τα μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα ανέτρεψαν ισορροπίες δεκαετιών στο όνομα του κέρδους και έφεραν χώρες στο χείλος της καταστροφής. Οι πολιτικοί των περισσότερων ισχυρών κρατών έχουν αποδειχθεί πολιτικοί νάνοι χωρίς όραμα αλλά πρωτίστως, να έχουν με τις ευλογίες τους επιτρέψει ο έλεγχος του παγκόσμιου γίγνεσθαι να γίνεται από τις τράπεζες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Στη Δύση, οι πολίτες ψάχνουν σωτηρία και δικαίωση πράγμα που εκμεταλλεύονται επικίνδυνοι λαϊκιστές πολιτικοί και προσφέρουν αυτό που θέλει να ακούσει ο μέσος αγανακτισμένος ψηφοφόρος, με σκοπό να πάρουν τα ηνία της εξουσίας και να επιβάλουν τη δική τους μισαλλόδοξη και εθνικιστική ατζέντα. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος, με τη συ