IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τα τρία εμμονικά σχέδια του Ερντογάν  που έγιναν βήμα προς βήμα στην Κύπρο.     Χασάν Καχβετσίογλου Η Άγκυρα μέχρι την αρχή της «μονομανικής» περιόδου πρόσεχε να μην χρησιμοποιεί «επιτακτική» γλώσσα στις πολιτικές της για την Κύπρο… Θα προτιμούσε να κάνει ό,τι ήθελε στην (σ.τ.μ. κατεχόμενη) Κύπρο με μια «γλυκιά και σκληρή» μυστικότητα, χωρίς να το ανακοινώνει δημόσια… Όταν ξόδευε λεφτά σε δρόμους, γέφυρες, γιγάντια κτίρια, μόνιμα έργα, δεν το ανακοίνωνε φωνάζοντας σε όλο τον κόσμο … Πόσα χρήματα στάλθηκαν από την Άγκυρα στο υπουργείο Οικονομικών; Θα πληρωθούν οι μισθοί; Έχει υπογραφεί το πρωτόκολλο; Κανένα από αυτά δεν θα ήταν «άξιο ειδήσεων» στα μέσα ενημέρωσης… Γενικά; Οι Τούρκοι πολιτικοί πίστευαν ότι ο «βορράς» της Κύπρου ήταν το άνοιγμα της «βιτρίνας» της Τουρκίας στον κόσμο. Ήταν ευρέως αποδεκτό ότι αν σπάσει αυτή η «βιτρίνα», η φήμη της Τουρκίας στον κόσμο θα πληγεί. Επιδεικνυόταν μεγάλη ευαισθησία για να μην εμφανιστεί η Τουρκία ως «εισβολέας» στην Κύπρο… Ακόμη και όταν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Ο «στρατηγικός δεσμός» Γαλλίας-Κύπρου  και το τουρκικό τρυπάνι στην κυπριακή ΑΟΖ.   (2) Καμένο χαρτί η στρατηγική  για εξημέρωση της Τουρκίας μέσω ΕE.  Ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας Fuat Oktay (Κ) υποδέχεται τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα (Δ) στο Προεδρικό Μέγαρο, την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, Andrea Bonetti Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται ως σουλτάνος, επιχειρεί να επιβάλλει τις θέσεις και επιδιώξεις του, διά της ισχύος. Με αυτή την διαχρονική προσέγγιση υποδέχθηκε στην Άγκυρα τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στην Τουρκία. Πριν ακόμη ο κ. Τσίπρας φθάσει στο μεγαλοπρεπές παλάτι του Ερντογάν, δείγμα κι αυτό ολοκληρωτικού καθεστώτος και αλαζονικού ( το ελάχιστον) δικτάτορα, επιχειρήθηκε να «κλειδώσει» το πλαίσιο των συζητήσεων. Με ένα εκ των προτέρων καθορισμένο «σχέδιο δράσης», η Άγκυρα πέρασε από μια δυνατή ψυχρολουσία την ελλαδική πλευρά, με το γκριζάρισμα των περιοχών από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, τις αλλεπ

Τον Νοέμβριο του 2015, ο Ταγίπ Ερντογάν έδωσε μια κρίσιμη εκλογική μάχη. Και την κέρδισε εξασφαλίζοντας αυτοδυναμία στην τουρκική εθνοσυνέλευση και ισχυρή κυβέρνηση. Της νίκης του, βέβαια, προηγήθηκε ένα πογκρόμ, έκλεισαν δυο τουλάχιστον εφημερίδες, δολοφονήθηκαν αντιφρονούντες, κυρίως Κούρδοι, σκοτώθηκε κόσμος σε διαδηλώσεις, αλλά αυτά δεν είχαν τότε σημασία, ίσως επειδή δεν είχαν την έκταση που έχουν σήμερα και δεν επιτρέπουν σε κανένα να κλείνει τα μάτια. Τότε, λοιπόν, μια μεγάλη μερίδα Ελληνοκυπρίων πολιτικών, δημοσιογράφων κ.ά. θεωρούσε τη νίκη του ελπίδα για την Κύπρο. Εκφράστηκε, μάλιστα, αυτό και με κύριο τίτλο ελληνοκυπριακής εφημερίδας που έλεγε: «Σάρωσε το ΑΚΡ, ελπίζει η Κύπρος». Κι αυτό με τη λογική ότι ο Ερντογάν δεν θα είχε τα βαρίδια των εθνικιστών να τον εμποδίζουν και θα προχωρούσε σε κινήσεις υπέρ της λύσης. Αστείες αναλύσεις, όπως τις σχολιάζαμε και τότε, διότι ο Ερντογάν ουδέποτε έδωσε δείγματα γραφής ότι η στάση του στο Κυπριακό είναι προϊόν πιέσεων είτε από

Το Κυπριακό δεν θα λυθεί με το να νιώσουμε ξαφνικά όλοι ότι δεν ανήκουμε σε κάποιο διαφορετικό έθνος με τους δικούς του εορτασμούς Αγαπητέ Μουσταφά, δεν είχα ποτέ αμφιβολία πως είσαι Τουρκοκύπριος και ως Τουρκοκύπριος θα στηρίζεις τις θέσεις της τ/κ κοινότητας. Υπάρχουν, όμως, κάποια ζητήματα στα οποία δεν είσαι εντάξει: Διαμαρτύρεσαι και φεύγεις από το τραπέζι των συνομιλιών, επειδή η κυπριακή Βουλή αποφάσισε την ανάγνωση ενός φυλλαδίου για το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950. Για χάρη της συζήτησης ας υποθέσουμε ότι δεν θα ήταν απλώς ανάγνωση του φυλλαδίου αλλά μεγαλοπρεπής εορτασμός. Το ερώτημα είναι γιατί σε ενοχλεί αυτό, όταν την ίδια στιγμή εορτάζεται με μεγαλοπρέπεια και πολλές εκδηλώσεις ο αγώνας της ΕΟΚΑ.  Κι αν χάρη πάλι της συζήτησης, δεχτώ ότι δίκαια σε ενοχλεί, γιατί τότε εγώ δεν διαμαρτυρήθηκα όταν εσύ πήγες στους «εορτασμούς» των βομβαρδισμών της Τυλληρίας ή στους «εορτασμούς» της τουρκικής εισβολής. Γιατί εγώ κατενόησα και θεωρούσα αυτονόητο το γεγον

Το γυαλί είχε ραγίσει από καιρό στο Κυπριακό, ήδη από τις δεύτερες συνομιλίες στο Μοντ Πελεράν, όταν φάνηκε καθαρά πως οι Ελληνοκύπριοι, αλλά και η Ελλάδα, δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ατάκτως και να υποκύψουν σε μια λύση κομμένη και ραμμένη μόνο στα μέτρα της Τουρκίας. Η πίεση την οποία δέχονταν τόσο η Λευκωσία όσο και η Αθήνα από τον αμερικανικό παράγοντα, που ήθελε μια οποιαδήποτε λύση πριν από το τέλος της προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα, δεν απέδωσε όσα θα έλπιζε η κ. Νούλαντ και τότε, όλοι οι παίκτες άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις άμυνας για να μη χρεωθούν τη μη λύση. Σε εκείνη τη φάση κορυφώθηκε, αλλά είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα, η προσπάθεια διάφορων κέντρων να στοχοποιήσουν τον Νίκο Κοτζιά (ο οποίος έναν χρόνο πριν είχε ενημερώσει τους πάντες για τη μοναδική κόκκινη γραμμή της Αθήνας, τις εγγυήσεις και τα στρατεύματα), αλλά ο έμπειρος υπουργός δεν έμεινε με τον μουτζούρη, γιατί τον στήριξε τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, όσο και η συντριπτική πλειοψηφία τ

Το μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψει να τον ταπεινώσουν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα έπρεπε να το απευθύνει και προς τους «δικούς του», όχι μόνο προς τον Ακιντζί. Προς αυτούς, που τον χειροκροτούν όταν ενεργεί όπως ο Αναστασιάδης του 2004, αλλά τον καθυβρίζουν και τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του μόλις διεκδικήσει ελάχιστη αξιοπρέπεια απέναντι στον εξευτελισμό, που επιχειρούν Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι, όχι μόνο προς τον ίδιο προσωπικά αλλά και προς όλους τους Ελληνοκύπριους. Η υπομονή έχει όρια, έλεγε προψές μετά τις νέες προκλητικές δηλώσεις Ακιντζί και Τσαβούσογλου, όταν «εγωιστικά κάποιοι εμμένουν να νομίζουν ότι μπορεί να ταπεινώσουν τους συνομιλητές τους». Σωστός. Και καλά κάνει που απαντά με αυτό τον τρόπο, γιατί αυτό ακριβώς είναι η ουσία όλης της ιστορίας. Η ταπείνωσή του. Και μάλιστα από έναν άνθρωπο, τον Μουσταφά Ακιντζί, στον οποίο πρόσφερε γην και ύδωρ, με τη βοήθεια του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, τον μετέτρεψαν σε σύμβολο ειρήνης και επανένωσης, όχι μόνο στα μάτια των Ελληνοκυ

   Ο εθνικιστικός πυρετός από την Τουρκία μετακόμισε και στα κατεχόμενα...  EPA, SEDAT SUNA Ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί είναι η μεγαλύτερη πολιτική απάτη, όχι μόνο στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, αλλά και στην Τουρκία, και σε όλο τον τουρκικό κόσμο. Ξεπέρασε και τον Ταγίπ Ερντογάν.  Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, διότι και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το γνώριζε. Άλλωστε γι’ αυτό είναι ανεξήγητη η επιμονή του να τον εμπιστεύεται. Ο κ. Αναστασιάδης είχε πληροφορηθεί από καιρό ότι ο κατοχικός ηγέτης ορκίστηκε να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία… Ούτε καν ο αρρωστημένος εθνικιστής Ραούφ Ντενκτάς δεν είχε παρόμοιες ιδέες.  Διαβάζοντας τη συνέντευξη του στην εφημερίδα Πολίτης είχα υποψιαστεί ότι οδηγούσε τα πράγματα σε σύγκρουση, στοχεύοντας στο αδιέξοδο το οποίο θα επιχειρούσε να φορτώσει στον Κύπριο Πρόεδρο.  Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε στην απόφαση της Κυπριακής Βουλής για τον εορτασμό του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, του 1950, έδειξε πως ήταν