IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Κυβερνώντας την ιταλική "κινούμενη άμμο". Από την κυβέρνηση ευρείας βάσης του Μάριο Ντράγκι (που συνάσπιζε από το Δημοκρατικό Κόμμα και τους Πέντε Αστέρες μέχρι την Φόρτσα Ιτάλια και τη Λέγκα) σε μιαν αμιγώς δεξιά κυβέρνηση, υπό την ηγεσία μάλιστα της ακροδεξιάς. Και από τον "Νέστορα” πρωθυπουργό με τη μεγάλη τεχνοκρατική εμπειρία και τη διεθνή αποδοχή, στην 45χρονη Τζόρτζια Μελόνι με την ελάχιστη κυβερνητική προϋπηρεσία και τις μεταφασιστικές πολιτικές ρίζες. Οι "Αδελφοί της Ιταλίας” κατέκτησαν την πρώτη θέση στις ιταλικές βουλευτικές εκλογές με κυριότερο "προσόν” απλώς το ότι κρατήθηκαν εκτός της κυβέρνησης Ντράγκι (αντιδημοφιλούς μεταξύ άλλων και λόγω των σκληρότατων μέτρων της για την πανδημία) και έτσι κέρδισαν στον ενδοπαραταξιακό ανταγωνισμό με τη Λέγκα του ταπεινωμένου πλέον Σαλβίνι. Επωφελήθηκαν του γεγονότος ότι το εκλογικό σώμα της γείτονος συμπεριφέρεται ως "κινούμενη άμμος”, στρεφόμενο κάθε φορά σε καινοφανείς πολιτικές δυνάμεις, με την προσ

  Πού αφήνει την Ιταλία η επανεκλογή Ματαρέλα. Οι αγορές επιβράβευσαν την Ιταλία για την επανεκλογή του Σέρτζιο Ματαρέλα στην προεδρία της Δημοκρατίας με μια μείωση της απόδοσης του δεκαετούς ιταλικού ομολόγου κατά 5 μονάδες βάσης στο 1,3% και του spread με τους αντίστοιχους γερμανικούς τίτλους κατά 6,5 μονάδες βάσης. Όμως οι αγορές κοιτούν βραχυπρόθεσμα – το μεσομακροπρόθεσμο στοίχημα της Ιταλίας δεν έχει κριθεί. Ο 80χρονος νυν πρόεδρος, που είχε ήδη νοικιάσει ιδιωτική κατοικία στη Ρώμη για να εγκαταλείψει το Κυρηνάλιο Μέγαρο, υπέκυψε με τα πολλά στις πιέσεις κομμάτων και περιφερειαρχών και τέθηκε "στη διάθεση της Ιταλίας” για άλλη μία επταετή θητεία, με αποτέλεσμα να αποσπάσει στην όγδοη κατά σειρά ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου 759 ψήφους επί συνόλου 1.005 εκλεκτόρων. Υπενθυμίζεται ότι το εκλεκτορικό σώμα περιλαμβάνει τόσο τα μέλη των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου όσο και αυτοδιοικητικούς, οι δε αλλεπάλληλες μυστικές ψηφοφορίες αποτελούν... πεδίο δόξης λαμπρόν για κάθε είδους

Ιταλία: Ο πολιτικός χάρτης της χώρας αλλάζει χρώμα.  Μέσα σε μόλις δύο χρόνια η συμμαχία της ιταλικής Δεξιάς υπό την ηγεσία της Λέγκας έχει καταλήξει, από το να διοικεί αρχικά τρεις Περιφέρειες (Λιγουρία, Λομβαρδία και Βένετο), να έχει πλέον υπό τον έλεγχό της δώδεκα. Το παραδοσιακό προπύργιο της Αριστεράς, η Ούμπρια, είναι η τελευταία επιτυχία της συμμαχίας με πρωθηγέτη της τον Ματέο Σαλβίνι, αποδεικνύοντας ότι δεν επλήγη στο παραμικρό από την εκπαραθύρωσή του από την εξουσία μετά τον σχηματισμό της κεντροαριστερής κυβέρνησης Δημοκρατικού Κόμματος-Κινήματος 5 Αστέρων (PD/ M5S). Πλέον, ο χάρτης της Ιταλίας έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα και η διαίρεσή του είναι εμφανής. Ωστόσο, όπως τονίζει σε χθεσινή έκθεσή του το Ινστιτούτο Cattaneo , δεν πρόκειται απλώς για μία αλλαγή του εκλογικού αποτελέσματος. Εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί στις νέες πλειοψηφίες είναι η ριζική μεταστροφή του εκλογικού Σώματος, με χρονικό όριο τη νίκη της Κεντροδεξιάς στη Σικελία το 2017 και την &q

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Ρωμαϊκή νίκη ή ευρωπαϊκή αναδίπλωση. (2)  Οι Ιταλοί απέναντι στην Ευρωζώνη και στις Αγορές… (3)  Φοβού τον γερμανικό αυταρχισμό. (4)  Η νέα ιταλική κυβέρνηση σε πέντε ερωτήσεις-απαντήσεις.   (5)  Δεν συναινεί σε ελάφρυνση του ιταλικού χρέους η Μέρκελ.   (6)  Reuters: Σε κρίσιμα πόστα οι ευρωσκεπτικιστές στην Ιταλία.  Στον βραχύ ορίζοντα, οι εξελίξεις του τελευταίου 24ώρου τείνουν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να εκτονώσουν την κυβερνητική (και κατά πολλούς και συνταγματική) κρίση στην Ιταλία και να απομακρύνουν το ενδεχόμενο, τόσο αποσταθεροποιητικό για το σύνολο της Eυρωζώνης, νέων εκλογών εντός του θέρους. Μεσομακροπρόθεσμα, ωστόσο, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η νομισματική ένωση εξακολουθεί, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, να είναι εξαιρετικά ευάλωτη και η Ιταλία αποτελεί πάντοτε τον κατεξοχήν αδύναμο κρίκο της Άλλωστε, προκειμένου να "διαπαιδαγωγηθούν" και μάλιστα προληπτικά οι λαϊκιστές της Ρώμης στον σεβ

Η ευρωζώνη διόγκωσε τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ιταλικής οικονομίας. Τι δείχνει η απόκλιση γερμανικού και ιταλικού ΑΕΠ και η επίμονα χαμηλή ζήτηση. Η άκαμπτη στάση των Βρυξελλών και το παράλληλο νόμισμα.   Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία είναι ένα μάθημα για την Ευρώπη. Οι Ιταλοί ήταν κάποτε μεταξύ των πιο ένθερμων υποστηρικτών του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Αυτό δεν είναι πια αλήθεια. Ο συνδυασμός οικονομικής εξασθένησης και πολιτικής ανικανότητας έχει απαξιώσει όχι μόνο την πολιτική και διοικητική ελίτ της Ιταλίας, αλλά και τη σχέση της χώρας με την Ε.Ε. Αυτό δεν σημαίνει πως η Ιταλία θα αποχωρήσει. Το κόστος θα ήταν πολύ μεγάλο. Σημαίνει αντίθετα πως είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη η απειλή μιας σύγκρουσης της Ιταλίας με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και περαιτέρω οικονομικών και χρηματοπιστωτικών αναταραχών. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τόσο συγκλονιστικό όσο και το δημοψήφισμα του Brexit και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Το 55% των ψηφοφόρων επέλεξε