IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

www.google.com/search:Μεγαλοοικονόμου+Οικονόμου Π​​ριν από τριάντα χρόνια, ο αείμνηστος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης είχε δώσει συνέντευξη Τύπου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Αιχμηρός ο λόγος του, ως συνήθως, καυτηρίασε την παθολογία της ελληνικής πολιτικής: «Η Ελλάδα», είπε, «δεν είναι μια πολιτική κοινωνία, αλλά ένα είδος τεράστιας οικογένειας, που μέσα της επικρατούν υστερικές κραυγές του τύπου: “Τι μου έκανες, εγώ που σου είχα δώσει τόσα” κ.λπ. […] Δεν υπάρχει πολιτική στην Ελλάδα, υπάρχει προσωπολογία, κουτσομπολιό […]». Αμφιβάλλω αν θα έλεγε κάτι διαφορετικό σήμερα – αυτό είναι το διαρκές δράμα μας. Στον τόπο που γεννήθηκε η πολιτική και η σκέψη, ζούμε, εδώ και δεκαετίες, τον εξευτελισμό της πολιτικής και την αποσάθρωση της σκέψης. Η οξεία οικονομική κρίση από το 2010 και μετά οδήγησε στον περαιτέρω εκφυλισμό του ήδη χαμηλής ποιότητας πολιτικού διαλόγου. Δ εν είναι μόνον η είσοδος της νεοναζιστικής αλητείας στο Κοινοβούλιο, αλλά και η αχαλίνωτη άνοδος της φαιδρότ

Το να εμπλέκεται πλέον κάποιος στην πολιτική είναι σαν να ασκεί κάποιο επάγγελμα. Στους δύσκολους, μάλιστα, καιρούς των Μνημονίων, όπου τα περιθώρια κέρδους και για τους ελεύθερους επαγγελματίες έχουν συρρικνωθεί σημαντικά, η βουλευτική αποζημίωση με τις παροχές και τα επιδόματα, έχουν πολύ μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον. Για τον λόγο αυτό, η εμπλοκή στην πολιτική συνήθως δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται σε μικροπολιτική. Δεν είναι μέρος μιας συνολικότερης προσπάθειας για τον επαναπροσανατολισμό και την αναδιοργάνωση της χώρας. Δεν είναι μία στράτευση υπέρ του λαού και του έθνους. Είναι απλά μια δουλειά! Ο “μάχιμος πολιτικός” δεν έχει μεγάλη διαφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα γεγονότα και τις συνθήκες από τον “μάχιμο δικηγόρο”. Πάνω και πέρα από όλα, το δίκιο του πελάτη του. Η μόνη διαφορά είναι ότι  πελάτης του πολιτικού δεν είναι κάποιος ιδιώτης, η κάποιος κακοποιός, αλλά το κόμμα και ο ψηφοφόρος του. Επίσης, μια σημαντική διαφορά είναι ότι

Η άρνηση και μάλιστα «επί της αρχής» να ψηφίσει η αξιωματική αντιπολίτευση, όποιο μέτρο και να φέρει στη βουλή ο Τσίπρας προκειμένου να κλείσει η περιβόητη αξιολόγηση και να μην πάει η χώρα στα βράχια, δεν λέγεται «τσάμπα μαγκιά» φίλτατε Βαγγέλη. Μικροκομματικός τακτικισμός λέγεται. Και πολιτικαντισμός περασμένων δεκαετιών που μυρίζει φράκο και ναφθαλίνη… Τσάμπα μαγκιά αντιθέτως είναι να τα λες χύμα, να αφήνεις τρίτους να ερμηνεύουν τα λεγόμενα σου και μετά να στρίβεις δια του αρραβώνος. Εντάξει, το καταλάβαμε. Βολικό για όλους είναι να παίρνει πάνω του την ολοκληρωτική αδιαλλαξία το αγωνιστικό δίδυμο των τηλε-κονφερασιέ του ΛΑΟΣ. Οι τύποι είναι επαγγελματίες. Πεθαίνουν για να υπερασπίζονται αντιδραστικές πολιτικές. Μόνο που την τυχοδιωκτική λογική του «εκλογές αύριο και χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση» δεν την εφηύρε ο «ψωνίστε Ελλάδα, τσάμπα πράμα» Αδωνις. Το καταστροφικό παιχνίδι αποτελεί κεντρική κομματική γραμμή που εκπορεύεται από πολύ ψηλά. Και παραπέμπει δυστυχώς

Στην πολιτική το πιο αποκρουστικό είδος είναι οι επαγγελματίες γυρολόγοι. Οι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ιδεολογικό έρεισμα, καμία πολιτική ταυτότητα, που υποδύονται ρόλους για να βρίσκονται στην επικαιρότητα και δεν διστάζουν να μεταπηδήσουν από το ένα κόμμα στο άλλο για να επιβιώσουν. Μισθοφόροι παντός καιρού.  EUROKINISSI/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΔ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ Σκαρταδούρες που επιπλέουν. Στομφώδεις μασκαράδες. Γι’ αυτούς η λέξη παραίτηση είναι άγνωστη, η διαδικασία της αυτοκριτικής και η επιστροφή στον ιδιωτικό βίο θεωρούνται πράξεις μη επιτρεπτές. Η διαδρομή τους μπορεί να είναι μακρά και δαιδαλώδης, τόσο δαιδαλώδης που προκαλεί μερικές φορές και στους ίδιους ζαλάδα. Την ξεπερνούν όμως «τρουπώνοντας» στους εξουσιαστικούς μηχανισμούς μεγάλους και μικρούς. Ξεχνάνε ό,τι έλεγαν, αποθεώνουν εκείνο που έβριζαν και γλείφουν εκεί όπου έφτυναν. Δεν τους εμποδίζει τίποτε. Ούτε η κριτική των άλλων γιατί την απαξιώνουν ως υποβολιμαία ούτε η συνείδησή τους γιατί έχουν φρ

Γιατί ο Άδωνις δε «μπερδεύτηκε» με την είδηση από το Κουλούρι Όπως πηγαίνουν τα πράγματα στη χώρα, τα τελευταία χρόνια, λίγες απολαύσεις έχουν απομείνει.  Ένας καφές στο χέρι και περπάτημα, δίχως συγκεκριμένο προορισμό, στις γειτονιές του κέντρου. Φτηνό σινεμά κάποιο βράδυ της εβδομάδας. Φτηνότατα βιβλία και απολαυστική αργοσχολία στα δύο αγαπημένα βιβλιοπωλεία, που το όνομα τους αρχίζει από Π. Ένα απρόβλεπτο μεθύσι με φίλους παιδικούς, με γέλια και τσακωμούς, με θύμησες και εκφράσεις αγανάκτησης, όλα στην υπερβολή μέχρι να φύγετε από το μαγαζί- τελευταίοι. Μέσα σε αυτές, και κάποιες ακόμη, τη δική της ξεχωριστή θέση κατέχει ωστόσο μία ακόμη, μια ιδιαίτερη απόλαυση:  η ευχαρίστηση του να βλέπεις κόσμο να πιστεύει τις ειδήσεις από τις σατιρικές ιστοσελίδες και, κυρίως, να αντιδράει αναλόγως. Δεν είναι τυχαίο που οι εν λόγω ιστοσελίδες, τόσο καιρό μετά το πρώτο τους «μπαμ», εξακολουθούν να διευρύνουν ολοένα την απήχησή τους.  Αν εξετάσει κάποιος, για παράδειγμα, την παρουσία τ

  Η Ολομέλεια της Βουλής. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ  To φαινόμενο της πολιτικής πανούκλας εξαπλώνεται ταχύτατα χωρίς να γνωρίζει εθνικά σύνορα και ιδιαίτερες αντιστάσεις. Παρουσιάζεται σε περιόδους κρίσης. Κρίσης οικονομικής-κοινωνικής-πολιτικής-πολιτισμικής. Δεν είναι σημερινό μόνον φαινόμενο. Το βρήκαμε παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης, το συναντήσαμε και στο μεσοπόλεμο, η παγκόσμια πολιτική ιστορία βρίθει τέτοιων εμφανίσεων.  Ο νεοπαγής αυτός όρος στην πολιτική επιστήμη εξετάζει τον ρόλο του ατόμου, άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενο, ως υποκειμένου στα ζητήματα της πολιτικής συμπεριφοράς-της άσκησης της πολιτικής και όχι μόνον εξουσίας. Είναι αποδεκτό, ότι κάθε πράξη-κάθε ενέργεια μας έχει ως αίτιο εμφάνισης της, την οικονομία. Είναι, όμως, εμποτισμένη από πολιτική δυνητικότητα, δηλαδή μπορεί να επιφέρει άμεσα ή έμμεσα πολιτικά αποτελέσματα. Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, να εξετάσουμε όχι μόνον τη συμπεριφορά των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, αλλά και των ατόμων σε αυτές τις περιό