IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πριν από 25 χρόνια ξεκίνησαν τη λειτουργία τους τα γερμανικά συσσίτια. Σήμερα πολλοί επικριτές εκτιμούν ότι μπορεί προσωρινά να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, μακροπρόθεσμα όμως δεν καταπολεμούν τη φτώχεια. Φρούτα, λαχανικά, ψωμί, γιαούρτι, αλλαντικά… Οι εθελοντές που εργάζονται στα συσσίτια συγκεντρώνουν προϊόντα που δεν μπορούν πια να πουληθούν ή δεν χρειάζονται και τα μοιράζουν σε όσους έχουν ανάγκη. Ακόμη και σαμπουάν, αφρόλουτρα και αποσμητικά που δεν πέρασαν τον έλεγχο στο αεροδρόμιο του Βερολίνου μοιράζονται στους φτωχούς. Όταν πριν από 25 χρόνια η Σαμπίνε Βερτ ξεκίνησε το εγχείρημά της έχοντας ως πρότυπο μια ιδέα από τις ΗΠΑ πήγαινε στους φούρνους και έπαιρνε ψωμιά για να τα μοιράσει σε αστέγους. Αυτό που άρχισε σαν μια μικρή ιδιωτική πρωτοβουλία με λίγους μόνο συμμετέχοντες εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο φιλανθρωπικό κίνημα της Γερμανίας. Μόνο στο Βερολίνο εργάζονται περίπου 2000 εθελοντές, οι οποίοι κάθε μήνα μοιράζουν 660 τόνους τροφίμων σε 125.000 ανθρώπους. Σε ολόκ

Σκίτσο του Β. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κατανοώ ότι είναι οχληρές δηλώσεις σαν αυτές του (κυνικού και ανάγωγου) Γερούν Ντάισεμπλουμ: «Η ζωή μας έγινε ευκολότερη με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Τσακαλώτο». Αυτό σημαίνει ότι με τους προηγούμενους τα είχαν βρει κάπως μπαστούνια ή τελοσπάντων συναντούσαν μια κάποια αντίσταση. Τώρα όλα είναι εύκολα, εκνευριστικά εύκολα, ακόμη και για τα τζιμάνια των δανειστών· θα περίμεναν, υποθέτει κανείς, μια κάποια άρνηση στην απαίτησή τους να καταργηθεί (σχεδόν) το ιερό δικαίωμα στην απεργία όπως και η «θεσμοθέτηση» ηλεκτρονικών πλειστηριασμών χωρίς τη δυνατότητα αυτού που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του να παρευρίσκεται στη διαδικασία και με πάνοπλους ένστολους να προστατεύουν τους χώρους όπου εκτελούνται οι ανήθικοι αυτοί πλειστηριασμοί. Και δεν κουνιέται φύλλο! Η ελληνική κοινωνία απουσιάζει. Τη γδέρνουν, τη βιάζουν, την αφανίζουν και αυτή συνεχίζει αμέριμνη να ψωμοζεί με τα εναπομείναντα οικονομικά ψιχία της και τον κατασπαραγμένο ψυχισμό της. Κυβ

Από την Εκκλησία οργανώνονται καθημερινά 280 συσσίτια, από τα οποία σιτίζονται 499.091 άτομα. Λειτουργούν 150 κοινωνικά παντοπωλεία, από τα οποία εξυπηρετούνται 75.588 πρόσωπα, χορηγούνται 1.303 επιδόματα-υποτροφίες και βοηθούνται στο σπίτι 3.502 πρόσωπα. Η Εκκλησία έχει υπό την εποπτεία της 2.070 μονάδες κοινωνικής φροντίδας – γηροκομεία, οικοτροφεία, ορφανοτροφεία κ.ά. « Υπάρχει ακόμη πολύ κρυμμένο πρόβλημα» παρατήρησε με θλίψη ο πατέρας Βασίλειος Χαβάτζας, σχολιάζοντας χθες στην «Κ» το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας τα τελευταία χρόνια, δηλαδή κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. «Το έργο μας είναι μεγάλο, πάντα βέβαια προσπαθούμε το ακόμη καλύτερο. Αυτά τα χρόνια έχω δει ανθρώπους να τσακώνονται για ένα πιάτο φαγητού, έχω δει νέους να μπαίνουν στην ουρά αναμονής, έχω δει ρυτιδιασμένα πρόσωπα να με κοιτούν στα μάτια και να με ευχαριστούν » συμπληρώνει... Ουσιαστικά, τα αριθμητικά στοιχεία αποτυπώνουν το μέγεθος της προσφοράς και του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας τ

(...) Κι αυτό το τελευταίο είναι εκείνο που πονάει περισσότερο.  Το γεγονός ότι έχουν εγκαταλείψει τους αδύναμους στην τύχη τους. Ίσως επειδή πιστεύουν ότι δεν περιμένουν ψήφους από τους απόκληρους αυτής της ζωής. Ίσως επειδή φοβούνται να τους αντικρύσουν.  Όχι πάντως επειδή δεν υπάρχουν λεφτά. Λεφτά υπάρχουν.  Τουλάχιστον γι΄ αυτό, υπάρχουν.  Κι αν δεν υπάρχουν να τσακιστούν να τα βρουν... Πέντε χιλιάδες πεντακόσιοι άνθρωποι σιτίζονται καθημερινά στα δυτικά προάστια της Θεσσαλονίκης από τα συσσίτια της Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως Βαρνάβας έχει οργανώσει ένα ζηλευτό κοινωνικό δίκτυο αλληλοβοήθειας, δίχως ένα ευρώ βοήθειας από το κράτος. Αλήθεια! Ένα κράτος που βρίσκει κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια για τα ευγενή ταμεία ορισμένων συντεχνιών, δεν βρήκε, άραγε, μερικές χιλιάδες ευρώ για να μην πεθάνουν οι άνθρωποι στα πεζοδρόμια;  Είναι ανατριχιαστικό! Αν η Εκκλησία δεν είχε κινητοποιήσει τους μηχανισμούς της για να παρέχουν έργο βοήθειας στους σ