IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Οι Ρωμιοί στην οθωμανική κοινωνία. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα διαμόρφωσε νέες συνθήκες στην οθωμανική κοινωνία. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ επισφραγίστηκαν το 1856 με το αυτοκρατορικό διάταγμα Ισλαχάτ Φερμανί, το οποίο ολοκλήρωνε τις προηγούμενες μεταρρυθμιστικές πράξεις που είχαν ξεκινήσει με το διάταγμα Χατ-ι-Σερίφ το 1839. Ο στόχος του Ισλαχάτ Φερμανί ήταν η θεσμοθέτηση ισότητας μεταξύ όλων των υπηκόων της Αυτοκρατορίας. Η διαμόρφωση κοινής πολιτικής συνείδησης έγινε ο κύριος στόχος της οθωμανικής πολιτικής. Οι εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές έμπαιναν στο περιθώριο. Διαβάστε επίσης: Ξαναδιαβάζοντας τη Μικρασιατική Καταστροφή Μικρασιατική Καταστροφή και δεξιός αναθεωρητισμός Με τον τρόπο αυτό η οθωμανική ηγεσία επεδίωκε την ενσωμάτωση των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων και τη μετατροπή τους σε πολίτες με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις προς τον σουλτάνο. Έως τότε οι κοινότητες αυτές αντιμετωπίζονταν με τον παραδοσιακό ισλαμικό τρόπο, σύμφωνα με

Το άρωμα της Ανατολής και η.... γλύκα των λέξεων.    Η ελληνική γλώσσα έχει δεχθεί επιδράσεις από την γλώσσα των λαών με τους οποίους ήλθε σε επαφή ανά τους αιώνες. Ένας από αυτούς ήταν οι Τούρκοι κάτω από τον ζυγό των οποίων ζήσαμε τουλάχιστον τετρακόσια χρόνια. Οι μικρασιατικοί πληθυσμοί, όμως, ή οι Ρωμιοί της Πόλης έφεραν μαζί τους το άρωμα της ανατολής και την ομορφιά των λέξεών της.  Πολλές τουρκικές λέξεις προέρχονται από την αραβική και την περσική, προσαρμόστηκαν στο κλιτικό μας σύστημα και έδωσαν μάλιστα και παράγωγες. Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όσο μπορούμε περισσότερες από αυτές, αλλά για να μην σας κουράζουμε δεν θα αναφέρουμε κάθε φορά την αραβική ή την περσική τους προέλευση.  Είχαμε, λοιπόν, αλισβερίσια με τους Τούρκους για χρόνια πολλά (alişveriş = δοσοληψία, το δούναι και λαβείν, αφού το ρήμα almak σημαίνει παίρνω, αγοράζω και το vermek ισοδυναμεί με το δίνω) και εξακολουθούμε να έχουμε, γιατί είναι γείτονές μας. Ας έλθουμε, ωστόσο, στην επικα

Οι  Έλληνες  ήταν γνωστοί με πολλά διαφορετικά ονόματα στην ιστορία. Οι πολεμιστές που έπεσαν στις  Θερμοπύλες  έπεσαν ως Έλληνες, ενώ αιώνες αργότερα όταν κήρυττε ο  Ιησούς  οποιοδήποτε πρόσωπο μη-εβραϊκής πίστης αποκαλείτο Έλληνας. Επί αυτοκράτορα  Μεγάλου Κωνσταντίνου  ήταν γνωστοί ως  Ρωμαίοι , και πάντα οι γείτονές τους στη Δύση θα τους έλεγαν  Γραικούς , ενώ στην Ανατολή Αλ Ρουμ  ( Ρωμαίοι ). Η αρχή κάθε ιστορικής εποχής συνοδευόταν από νέο όνομα, είτε απολύτως καινούριο, είτε παλαιό και ξεχασμένο, όνομα από την παράδοση ή δανεισμένο από τους ξένους. Κάθε ένα από αυτά ήταν σημαντικό στην εποχή του και όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με αλλαγές, και πιθανότατα γι` αυτό οι  Έλληνες  είναι πολυώνυμος λαός. Στην  Ιλιάδα  του  Ομήρου , οι ελληνικές συμμαχικές δυνάμεις περιγράφονται με τρία διαφορετικά ονόματα: Αργείοι, Δαναοί και Αχαιοί, και όλα με την ίδια έννοια. Από τα παραπάνω ο πρώτος τύπος χρησιμοποιείται 170 τουλάχιστον φορές, ο δεύτερος 148 και ο τρίτος 598 φορές. Οι