IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η εγκατάλειψη του κτιριακού πλούτου της Αθήνας έγινε οξύ κοινωνικό πρόβλημα στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και επανέρχεται ως ζήτημα άμεσης προτεραιότητας.   Το στοίχημα για τις παλιές πολυκατοικίες της Αθήνας. Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα .   Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα. Διαμερίσματα και χώροι γραφείων σε κτίρια που χτίστηκαν ήδη από τον Μεσοπόλεμο, κυρίως όμως στις μεταπολεμικές δεκαετίες, χρήζουν άμεσης συντήρησης, πλήρους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης που θα συνοδεύεται από στατική ενίσχυση, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να «κρυφτούν» οι βλάβες που ένα κτίριο μπορεί να έχει υποστεί ή να υποστεί, λ.χ., σε ένα σεισμό.. Η αθηναϊκή πολυκατοικία στον 21ο αιώνα Του Νίκου Βατόπουλου Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αν όχι η μεγαλύτερη, που καλείται να αντιμετωπίσει η Αθήνα τα προσεχή χρόνια είναι η συντήρηση και ανανέωσ

 Για να αλλάξει η Αθήνα. Το μεγάλο πολιτικό θέμα για την πόλη της Αθήνας είναι οι ταράτσες της. Αυτός ο αχανής, σκληρός, ανεκμετάλλευτος χώρος που πνίγει την ελληνική πρωτεύουσα, που την πυρώνει το καλοκαίρι, που την ασχημαίνει από κάθε σημείο. Ακούγεται ίσως παράδοξο πώς ένα θέμα κατεξοχήν λειτουργικό και αισθητικό μπορεί να είναι μοχλός πολιτικής πρωτοβουλίας και να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα της πόλης, που το θυμόμαστε κάθε φορά που οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν. Η αλλαγή της Αθήνας μέσα από ένα συντονισμένο, ευρύ και πολύπτυχο πρόγραμμα για τη διευθέτηση του θέματος των ταρατσών συνδέεται άμεσα με το μέλλον της πόλης. Η αλλαγή μπορεί να γίνει σε διάστημα λίγων ετών από τη στιγμή που θα οριστεί το πλαίσιο διυπουργικά και η όλη διαδικασία μπορεί να μεταμορφώσει την πόλη και να ανοίξει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Φανταστείτε όλες αυτές τις επιφάνειες από γηρασμένο τσιμέντο και πλάκες να γίνουν όμορφες στέγες, από χίλια δυο φιλικά στο περιβάλλον υλικά που παρέχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική

Σκίτσο του Η. ΜΑΚΡΗ  Πώς θέλει την Αθήνα ο κ. Μπακογιάννης;  Την ίδια μέρα κατά την οποία ο Δήμος Αθηναίων παρέδιδε 900 ολόκληρα μέτρα –ούτε χιλιόμετρο– της οδού Πανεπιστημίου σε πεζούς και ποδηλάτες, την ίδια μέρα, 900 περίπου μέτρα παρακάτω, στην πλατεία Βικτωρίας, η αστυνομία προσπαθούσε να «πείσει» τους πρόσφυγες να μην εγκαταστήσουν εκεί τον υπαίθριο καταυλισμό τους. Σύμπτωμα της κατάστασης μιας πρωτεύουσας που θέλει να παραστήσει πως είναι κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Από τη μια οραματίζεται ποδηλατόδρομους σαν το Αμστερνταμ, από την άλλη δεν είναι σε θέση να προφυλάξει τον πληθυσμό της από την κατάρρευση της καθημερινότητάς του. Μαζί με τους πρόσφυγες είναι και οι χρήστες και οι προμηθευτές τους που σέρνονται στους γύρω δρόμους, τους διώχνει η αστυνομία και αυτοί ξανάρχονται. Πόσοι δήμαρχοι πρέπει να εκλεγούν ώστε να μπορέσει επιτέλους να οργανωθεί ένας χώρος για την περίθαλψη των χρηστών, στο έλεος του θανατηφόρου σίσα; Και πόσα δημαρχιακά μ

Η Αθήνα των πολυκατοικιών. Στις μέρες μας μια νέα ανάγκη προβάλλει επιτακτική. Η ανακαίνιση των παλαιών πολυκατοικιών, καθώς τα γερασμένα κελύφη χρειάζονται επισκευές, εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων ή ενίσχυση του φέροντος οργανισμού τους. Την ίδια στιγμή, καλούνται πλέον να στεγάσουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής απ’ αυτόν που εγκαθίδρυσε το στερεότυπο της αντιπαροχής. Η Αθήνα είναι ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα πόλης στον διεθνή χώρο, της οποίας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα άλλαξε τόσο δραματικά η μορφή της. Η εξάπλωσή της ήταν εκρηκτική και σαν πλημμυρίδα σάρωσε όλο το Λεκανοπέδιο, σκαρφαλώνοντας απειλητικά στα βουνά που την περιβάλλουν. Η Αθήνα έχει χτιστεί πολύ περισσότερο απ’ όσο άντεχε ο τόπος. Ξεχείλισε καλύπτοντας ποτάμια, ρέματα, λόφους, ενώ προεκτάθηκε ακόμη και μέσα στη θάλασσα. Μια συνεχής πυκνοδομημένη αστική μάζα σκέπασε μια για πάντα την άλλοτε πανέμορφη αττική γη. Η μικρή πόλη με τα νεοκλασικά σπίτια και τα περίτεχνα δημόσια κτίρια του 1

  Αποψη των Αθηνών από την Ιερά Οδό. Στο κέντρο διακρίνεται η Ακρόπολη  και στο βάθος ο Υμηττός. Μια άγνωστη πόλη ανά τους αιώνες. «Το σκότος όσον αφορά τη γνώση μας για την Αθήνα τους περασμένους αιώνες είναι πυκνό και δεν περιορίζεται μόνο στα μνημεία, στα τεκμήρια, στα ίχνη, αλλά στην κατανόηση της ίδιας της ιδέας της πόλης», γράφει ο καλός συνάδελφος Νίκος Βατόπουλος στο προλογικό του σημείωμα που περιλαμβάνεται στην ιστορική μελέτη ''Αθήνα, 1204-1456'' του Λευτέρη Καντζίνου, η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ''Μεταίχμιο'' την προσεχή Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου. Σκότος, πράγματι· από το μεγαλείο της αρχαίας Αθήνας στον εξωτισμό εκείνης του 19ου αιώνα, μεσολαβεί μια μακρά περίοδος σκότους: από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους έως την πτώση της στους Οθωμανούς. Πώς ήταν, αλήθεια, τότε η Αθήνα; Τι συνέβη στη σημερινή, ιστορική πρωτεύουσα της χώρας όλους αυτούς τους αιώνες; Σε αυτή την εν πολλοί

Ο Περικλής αγορεύων στην Πνύκα, τοιχογραφία στο Maximmileaneum Palace Μονάχου, του Philipp von Foltz (1860). Πηγή: Wikipedia Διδάγματα από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το νησί της Αθήνας και η ισορροπία σκοπών και μέσων. Η δημιουργία της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας γρήγορα μετεξελίχθηκε σε ηγεμονία καθώς καμία πόλη-κράτος της εποχής δεν μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον πανίσχυρο αθηναϊκό στόλο ο οποίος αριθμούσε 300 ετοιμοπόλεμες τριήρεις στις οποίες μπορούσαν να προστεθούν τα πλοία που παρείχαν οι κύριοι σύμμαχοι της Αθήνας. «Σκεφθείτε! Αν ήμαστε νησί, ποιοι θα ήταν πιο απρόσβλητοι από εμάς; Από αυτό θα πρέπει να εμπνευστούμε και να αποφασίζουμε σαν να ήμαστε νησιώτες».           Θουκυδίδου Ιστορία, Α 143 Στην μακραίωνη ιστορία του ελληνικού έθνους, ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κατέχει περίοπτη θέση. Από τα σχολικά μας χρόνια έχουμε διδαχθεί την ιστορία του πολέμου αυτού από τον Θουκυδίδη, τον πατέρα του πολιτικού ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις (Πλατιάς 2007, σελ. 25)