Για να αλλάξει η Αθήνα.




 Για να αλλάξει η Αθήνα.

Το μεγάλο πολιτικό θέμα για την πόλη της Αθήνας είναι οι ταράτσες της. Αυτός ο αχανής, σκληρός, ανεκμετάλλευτος χώρος που πνίγει την ελληνική πρωτεύουσα, που την πυρώνει το καλοκαίρι, που την ασχημαίνει από κάθε σημείο. Ακούγεται ίσως παράδοξο πώς ένα θέμα κατεξοχήν λειτουργικό και αισθητικό μπορεί να είναι μοχλός πολιτικής πρωτοβουλίας και να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα της πόλης, που το θυμόμαστε κάθε φορά που οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν.

Η αλλαγή της Αθήνας μέσα από ένα συντονισμένο, ευρύ και πολύπτυχο πρόγραμμα για τη διευθέτηση του θέματος των ταρατσών συνδέεται άμεσα με το μέλλον της πόλης. Η αλλαγή μπορεί να γίνει σε διάστημα λίγων ετών από τη στιγμή που θα οριστεί το πλαίσιο διυπουργικά και η όλη διαδικασία μπορεί να μεταμορφώσει την πόλη και να ανοίξει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Φανταστείτε όλες αυτές τις επιφάνειες από γηρασμένο τσιμέντο και πλάκες να γίνουν όμορφες στέγες, από χίλια δυο φιλικά στο περιβάλλον υλικά που παρέχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική, και φυτεμένοι κήποι όπου αυτό είναι δυνατόν. Η θέα από τον Λυκαβηττό ή την Ακρόπολη θα αποκαλύψει μια άλλη πόλη, πιο όμορφη, πιο πολιτισμένη, πιο συνειδητή απέναντι στην κλιματική αλλαγή, στη φύση, στο μέλλον. Η άχαρη θέα της Αθήνας σήμερα είναι αποτέλεσμα κενού σκέψης και ατολμίας.

Οι ιδιοκτήτες μπορούν να διευκολυνθούν με φοροαπαλλαγές ή με ευνοϊκά δάνεια και ένα μέρος των δαπανών μπορεί να καλυφθεί από ευρωπαϊκά προγράμματα. Δεκάδες ειδικότητες, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, γεωπόνοι, πλακάδες, κεραμοποιοί, θα έχουν επιπλέον απασχόληση και έσοδα για μεγάλο διάστημα, ενώ παράλληλα ελληνικές βιομηχανίες θα διαθέσουν προϊόντα επικάλυψης και επίστρωσης και άλλο τόσο θα ωφεληθούν και οι εμπορικοί αντιπρόσωποι εισαγόμενων ειδών. Αλλά το μείζον είναι η ίδια η πόλη, η Αθήνα.

Είναι άδικο και δεν τιμάει κανέναν, η ελληνική πρωτεύουσα να παρουσιάζει μια τέτοια όψη από ψηλά. Είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας, των αξιών μας και του τρόπου με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε τον τόπο. Αυτές τις ημέρες της μεγάλης ζέστης, η ασφυκτική ατμόσφαιρα γίνεται χειρότερη από το μπετόν που ακτινοβολεί σωρευμένη θερμότητα. Η αθηναϊκή ταράτσα μπορεί από ανάθεμα να γίνει ευλογία.

Η καλύτερη υπηρεσία στην πόλη είναι η απελευθέρωση αναπνευστικών οδών. Είτε στις στέγες είτε στους δρόμους. Πράσινες στέγες, πολλά, πάμπολλα δέντρα, αλέες, πάρκα, φύτευση σε κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Ακούγεται σαν ουτοπία, αλλά είναι κάτι απλό. Είναι θέμα αντίληψης και αγάπης για την Αθήνα.

Νίκος Βατόπουλος