IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από «ρεαλισμό», ο οποίος προβάλλεται σαν μαγική φόρμουλα που λύνονται όλα τα προβλήματα. Στο όνομα του καταδικάζεται κάθε απόπειρα αντίστασης, ακόμα και διαφορετικότητας. Στην ουσία πρόκειται για την οπτική που διατυπώνεται με υπεροψία από όσους είχαν επενδύσει στο φαύλο κατεστημένο. Υπό το πρόσχημα της, επιχειρούν να συγκαλύψουν την αναποτελεσματικότητά τους. Αποκρύπτεται η ανεπάρκεια, η ανικανότητα, η έλλειψη ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων. Η ανάγκη για δικαιοσύνη, για ηθική, για  αξιοπρέπεια υποσκελίζεται από τον οδοστρωτήρα του δήθεν ρεαλισμού. Τι γίνεται όμως όταν τα ινδάλματα τους, εκείνοι από τα χείλη των οποίων κρέμονταν για να αναπαράγουν με ενθουσιασμό την «ορθό λόγο », τους αφήνουν έκθετους;  Όταν παραδέχονται δημόσια ότι τους κορόιδεψαν ; Όταν ομολογούν ότι η αλήθεια βρίσκεται σε αυτά που ισχυριζόντουσαν εκείνοι που τους κατηγορούσαν ως ψεκασμένους το 2010; Όχι το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό, ο

Με το πρόγραμμα της τρόικας επιβλήθηκαν στις χώρες της κρίσης διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις απλώς αναφέρονται σε αλλαγές στη διάρθρωση της οικονομίας και των επιμέρους αγορών που τη συνθέτουν - λόγου χάρη, τις αγορές εργασίας και τις χρηματοπιστωτικές αγορές.  Όλες οι χώρες έχουν διαρκώς ανάγκη από διαρθρωτική μεταρρύθμιση και μετασχηματισμό, καθώς μεταβάλλονται οι οικονομικές συγκυρίες που αντιμετωπίζουν . Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 επικράτησε ευρεία συναίνεση ότι ήταν απαραίτητο να γίνουν βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές όλων των προηγμένων χωρών. Στις χώρες της κρίσης η τρόικα έθεσε ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας ένα μείγμα μεταρρυθμίσεων,  οι οποίες κυμαίνονταν από το ασήμαντο μέχρι το αντιπαραγωγικό , με ελάχιστη επικέντρωση της προσοχής στο πραγματικά σημαντικό.  Οι μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα ήταν οι πιο απαιτητικές και ήταν αξιοσημείωτ

Σε τρεις μήνες η Ελλάδα εισέρχεται στο έβδομο έτος τής άνευ προηγουμένου κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας και τους πολίτες. Σπάμε αρνητικά ρεκόρ το ένα μετά το άλλο και, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το μέλλον, ιδιαίτερα για τους νέους, είναι μαύρο και άραχλο. Παρότι τα προβλήματα μας τα δημιούργησαν οι πολιτικοί, που ρέπουν στην πλειοψηφία τους προς τη διαφθορά, επειδή έχουμε συνηθίσει να αναζητούμε πάντα τους «εξωτερικούς εχθρούς» και επειδή πολλοί ασκούνται στο άθλημα της συνωμοσιολογίας, αναπτύχθηκε μεταξύ των Ελλήνων πολιτών μία «σχέση μίσους» με τους αξιωματούχους του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή, υπάρχει μια περίεργη και ανεξήγητη κάλυψη του ρόλου και των ευθυνών των Ευρωπαίων εταίρων, και οι λόγοι είναι προφανείς. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, από το 1981 μέχρι σήμερα, μας έπρηξαν με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, με την Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών, με τους συμμάχους που θα μας προστατεύσουν από κάθε νόσο και... βλακεία. Αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει τίπ

Σκίτσα του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Το μεγάλης δημοτικότητας αμερικανικό εξω-συστημικό οικονομικό πρακτορείο '' ΖeroHedge'' , το οποίο καλύπτει με λεπτομερειακή πληρότητα και συμπάθεια την πενταετή ελληνική δοκιμασία στην Ιερά Εξέταση της Τρόϊκα/Θεσμών, δημοσίευσε προχθές, με τον ως άνω τίτλο, την κατωτέρω ανάλυση   του Raoul Ilargi Meijer , συγγραφέα, μπλόγκερ και μελετητή του ελληνικού προβλήματος. Το άρθρο επισημαίνει και καταγγέλλει, τις νομικές, καταστατικές και ηθικές λαθροχειρίες, απάτες, ψεύδη και αντιφάσεις, που διαπράχθηκαν από τους «Θεσμούς» στην πενταετία, για την διάσωση συστημικών διεθνών τραπεζών και σε βάρος του ελληνικού λαού. Ιδού τι γράφει, με τις υπογραμμίσεις από τον ίδιο. Η Ελλάδα πλήρωσε το ΔΝΤ προχθές, με τα αποθεματικά του ΔΝΤ. Και τι μ’ αυτό; Είναι από χρόνια φανερό ότι έχει ανάγκη από μιά μεγάλη αναδιάρθωση του χρέους της άν πρόκειται νάχει μέλλον ως χώρα – εκτός από μέλος της Ευρωζώνης. Αντ’ αυτού η Ε.Ε./Τρόϊκα το 2010 αποφάσισ

Τις συνέπειες της κρίσης των τελευταίων έξι ετών στην Ελλάδα αποτύπωσε με τον πιο γλαφυρό τρόπο μέσα από το φωτογραφικό του φακό ο Άγγελος Τζωρτζίνης στα πρότζεκτ του, με το περιοδικό «Time» να επιλέγει 18 από αυτές που προκαλούν πλέον αίσθηση παγκοσμίως. Όταν η κρίση χρέους στην Ευρώπη ξέσπασε το 2008, τα μέσα ενημέρωσης εστίαζαν κυρίως στην μοίρα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου «PIIGS», ήτοι Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία. Αυτές οι χώρες έχουν το μεγαλύτερο χρέος και ήταν αυτές που -πλην της Ισπανίας και της Ιταλίας- μπήκαν σε μνημόνια. Αυτά τα πακέτα βοήθειας θα απέτρεπαν την χρεοκοπία των χωρών αυτών, αλλά επιβλήθηκαν με τον όρο οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών σε μία προσπάθεια να βάλουν σε τάξη τα δημοσιονομικά τους. Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε αντιδημοφιλής. Στην Ελλάδα τα μέτρα λιτότητας συνδέθηκαν με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, περικοπές μισθών και αργότερα την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και των αριστερών κομμάτων. Στην Ιρλα

25%:  Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% από τα μέσα του 2008. 25,8%:  Το ποσοστό των Ελλήνων που είναι χωρίς δουλειά σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.  Αυτό σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει 1,2 εκατομμύρια άνεργοι, με την τελευταία καταγραφή του Οκτωβρίου. 3η θέση:  Η θέση που κατέχει η Ελλάδα μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης με τον περισσότερο πληθυσμό να βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με την Eurostat. 23,1%:  Το ποσοστό των Ελλήνων που ζουν στο όριο της φτώχειας το 2013. 33,5% ή 77 δισεκατομμύρια ευρώ:  Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των Ελλήνων που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν και έχουν καθυστερήσει την καταβολή μιας δόσης για τουλάχιστον 90 ημέρες. 70 δισεκατομμύρια ευρώ:  Η αξία των εκροών από τις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία πέντε χρόνια. 83,9%:  Το ποσοστό της πτώσης του χρηματιστηρίου από το 2008 έως σήμερα. 1 στους 4:  Τόσες είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν κλ