Μικρό καΐκι στον Ατλαντικό

Σε τρεις μήνες η Ελλάδα εισέρχεται στο έβδομο έτος τής άνευ προηγουμένου κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας και τους πολίτες. Σπάμε αρνητικά ρεκόρ το ένα μετά το άλλο και, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το μέλλον, ιδιαίτερα για τους νέους, είναι μαύρο και άραχλο.

Παρότι τα προβλήματα μας τα δημιούργησαν οι πολιτικοί, που ρέπουν στην πλειοψηφία τους προς τη διαφθορά, επειδή έχουμε συνηθίσει να αναζητούμε πάντα τους «εξωτερικούς εχθρούς» και επειδή πολλοί ασκούνται στο άθλημα της συνωμοσιολογίας, αναπτύχθηκε μεταξύ των Ελλήνων πολιτών μία «σχέση μίσους» με τους αξιωματούχους του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή, υπάρχει μια περίεργη και ανεξήγητη κάλυψη του ρόλου και των ευθυνών των Ευρωπαίων εταίρων, και οι λόγοι είναι προφανείς.

Ολα τα προηγούμενα χρόνια, από το 1981 μέχρι σήμερα, μας έπρηξαν με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, με την Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών, με τους συμμάχους που θα μας προστατεύσουν από κάθε νόσο και... βλακεία.

Αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει τίποτα απ' όλα αυτά και ότι οι Ευρωπαίοι είναι μεγαλύτεροι τοκογλύφοι από τους υπόλοιπους. Απλά, όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ακόμα και η σημερινή κυβέρνηση, τρέμουν να πουν την αλήθεια στον λαό, διότι στην ουσία θα καταρρεύσει όλη αυτή η φιλο-ευρωπαϊκή πολιτική τους, που ξεκίνησε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά τη δικτατορία. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με τ’ όνομά τους:

• Η Ελλάδα είναι σιδηροδέσμια αυτήν τη στιγμή και οι δανειστές ελέγχουν τα πάντα. Μην «αγοράζετε» τα παραμύθια για ανεξάρτητες και υπερήφανες πολιτικές των πολιτικών μας.

•  Η παρουσία του ΔΝΤ, ιδιαίτερα στο τελευταίο ελληνικό πρόγραμμα, είναι αρνητική. Δεν υπάρχει περίπτωση να συναινέσει στη λεγόμενη «πολιτική λύση», και όσο περνά ο καιρός και η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, τα αιτήματά του αυξάνονται.

• Το σύνολο των απαιτήσεων του Ταμείου θα οδηγήσει την κυβέρνηση σε κατάρρευση, διότι -ό,τι και να λένε οι κομματικοί- έχει και η υποταγή τα όριά της, όπως είπε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο παραμένει στο σκηνικό το ΔΝΤ, το οποίο απαιτεί να γίνουν δεκτές όλες οι απαιτήσεις και οι «ανησυχίες» του, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η κατάσταση των πολιτών. Θα γίνει ακόμα χειρότερη. Από τη στιγμή που πολιτεύονται βάσει του καταστατικού τους, χωρίς την παραμικρή ευαισθησία, η χώρα και οι πολίτες δεν έχουμε καμία τύχη.

Αν ζούσε ο Πικάσο και του ζητούσαμε να περιγράψει με το πινέλο του την κατάσταση της χώρας, είμαι βέβαιος πως θα παρουσίαζε την Ελλάδα σαν ένα μικρό καΐκι σε έναν φουρτουνιασμένο Ατλαντικό, όπου το τέλος θα ήταν αναπόφευκτο.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ  

28/2/2016

http://www.ethnos.gr/mixalis_ignatiou/arthro/mikro_kaiki_ston_atlantiko-64337846/