IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

1.Πόσο φορολογούνται τα ελληνικά; 2.Γιατί να διδάσκουν Καβάφη στα σχολεία; 3.Κατανόηση κειμένου, ένα ταξίδι, μια εμπειρία. 4.Ο Καβάφης και τα βατραχοειδή.      1.   Πόσο φορολογούνται τα ελληνικά; Προ καιρού είχα δημοσιεύσει σε αυτή τη στήλη επιστολή γονέως μαθητή, η οποία εξέθετε τα πάθη των εξετάσεων. Εκτός των άλλων, ανέφερε τα λατινικά και τον τρόπο που διδάσκονται τα ελληνικά και η λογοτεχνία. Συνάδελφος, τότε, είχε απαντήσει ότι θα πρέπει επιτέλους οι γονείς των μαθητών να μη ζητούν όλο φοροελαφρύνσεις στον κόπο των παιδιών τους. Θα πρέπει τα παιδιά κάποτε να ξεφύγουν από τη λογική της ήσσονος προσπαθείας. Η μεταφορά περί φοροελαφρύνσεως δεν μου ήρθε τυχαία. Υπάρχει μια αναλογία νοοτροπίας ανάμεσα στη βαριά φορολογία που πληρώνει ο Ελληνας πολίτης σε ένα κράτος που αδυνατεί να του ανταποδώσει ό,τι του οφείλει και στον κόπο που καταβάλλει ο μαθητής χωρίς να αποκτά τις γνώσεις ή τις δεξιότητες που θα τον αντάμειβαν. Εκείνο που μετράει είναι η φορολογική ενημερότητα, το «χαρτί». Ο

 Μεταρρύθμιση και καθημερινή ακαδημαϊκή κουλτούρα. Η όποια συζήτηση σήμερα για μεταρρύθμιση της «ανωτάτης παιδείας» δεν μπορεί να εξαντλείται σε θέματα διοικητικής και οικονομικής φύσης. Για να διδάσκεις τους μαθητές πρέπει να διδάσκεις το σχολείο !                                   (παραφράζοντας τους Guattari-Deleuse) Μια πληθώρα μαρτυριών και δημοσιευμάτων στα εθνικά μέσα ενημέρωσης χρόνια τώρα αποκαλύπτει, πέρα από τις υποθέσεις οικονομικής διαφθοράς και διοικητικής ανεπάρκειας των πανεπιστημίων της χώρας, εξευτελιστικές διαπροσωπικές σχέσεις των πανεπιστημιακών στις δικαστικές αίθουσες. Υποθέσεις προσωπικών βεντετών, προώθησης της αναξιοσύνης και του κοινωνικού στιγματισμού, βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης, έρχονται συνεχώς στο φως. Κι έχει επίσης επανειλημμένα τεκμηριωθεί ότι στην καθημερινή πανεπιστημιακή ζωή το σύστημα διαφθοράς και βίας υπερβαίνει πλέον τις πολιτικές ιδεολογίες και την κομματική αφοσίωση.   Η όποια συζήτηση σήμερα λοιπόν για μεταρρύθμιση της «ανωτάτης παιδεί

  Η εναντίωση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση είναι στην πραγματικότητα μια αξιολόγηση από μόνη της, με οικτρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 'Eνα σουρεαλιστικό πείραμα Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν οι μαθητές των εκπαιδευτικών που διαδηλώνουν κατά της αξιολόγησης αποφάσιζαν να οργανωθούν και να απόσχουν μαζικά από τις εξετάσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνουν: προβλήματα στην κοινωνία, στο σπίτι, στο σχολείο. Πώς να δώσεις εξετάσεις υπό δίκαιους όρους όταν ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, όταν προέρχεσαι από μια διαλυμένη οικογένεια ή όταν το μάθημα στο σχολείο δεν σε προετοιμάζει επαρκώς; Οι μαθητές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν κάτι εναντίον των διαγωνισμάτων γενικώς, αλλά διαφωνούν με τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά διεξάγονται, που είναι κατά κύριο λόγο δυσλειτουργικές κι ευτελίζουν τη διαδικασία της μάθησης. Επομένως, ναι στις εξετάσεις, αλλά μόνο όταν οι καταστάσεις επιτρέψουν να γίνουν σωστά. Με λίγα λόγια, όποτε το κρίνουν σκόπιμο οι ίδιοι οι μαθητές, δηλαδή μπ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Εφετείο, εκπαιδευτικών οι οποίοι και απεργούν, αντιδρώντας στην διαδικασία της αξιολόγησης όπως αυτή προωθείται από το υπουργείο Παιδείας, Δευτέρα 11 /10/ 2021. Εκτός από την αξιολόγηση, οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν και στην αγωγή που κατέθεσε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, προκειμένου να κριθεί παράνομη απεργία-αποχή από την αξιολόγηση (Eurokinissi) Αξιολόγηση και απεργία εκπαιδευτικών:  Μία «αιρετική» προσέγγιση. Nα αρνούμαστε ν′ αναλάβουμε την ευθύνη  της αξιολόγησης του έργου μας, δεν μας τιμά. Οι εκπαιδευτικοί απεργούμε σήμερα. Κύριο αίτημα η αντίθεση στην αξιολόγηση των σχολείων και η διαμαρτυρία μας για την προσφυγή της Υπουργού στη δικαιοσύνη προκειμένου να ”σπάσει” η απεργία-αποχή σε οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης. Σε μία μετωπική σύγκρουση είθισται να μην ακούγονται οι μετριοπαθέστερες φωνές και να επικρατεί η πόλωση και η απολυτότητα της κάθε πλευράς, η βεβαιότητα για το δίκιο του αγώνα από τη μια και η βεβαιότητα με αρκετή δόση αδιαλλαξί

  Στο νομοσχέδιο που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ορίζεται ότι οι συνδικαλιστές δεν θα έχουν ρόλο στην επιλογή των συνολικά περίπου 20.000 εκπαιδευτικών που θα στελεχώσουν τις διοικητικές θέσεις εκπαίδευσης. ΑΠΕ-ΜΠΕ «Ταμπού» η αξιολόγηση  εκπαιδευτικών.   Η μάχη κατά της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δημιουργεί αρραγές μέτωπο από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των εκπαιδευτικών. «Ο συνδικαλισμός είναι ένα κόμμα με διάφορες συνιστώσες», λέει στην «Κ» στέλεχος του υπουργείου Παιδείας, για να εξηγήσει τη σύμπραξη των διαφορετικών συνδικαλιστικών παρατάξεων κατά της αξιολόγησης. Μάλιστα, και η κυβερνητική ΔΑΚΕ είναι αρνητική. «Η ατομική αξιολόγηση με βάση τον σχεδιασμό της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας θα γίνει σε βάθος χρόνου. Οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών έχουν σαφή αρνητική θέση», ανέφερε στην «Κ» στέλεχος της ΔΑΚΕ. «Η αξιολόγηση είναι θέμα ταμπού», προσθέτει στέλεχος του ΚΙΝΑΛ. «Αρκετά με τους συνδικαλιστές και τη ΔΑΚΕ, τους ακούσαμε», σχολιάζει στην «Κ» υψηλόβαθμ

 Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον John Taylor Gatto  ο τίτλος του «Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης» στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του. Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπ