IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τι σημαίνει η κυβερνητική κρίση στην Ιταλία. Οι κυβερνητικές κρίσεις είναι κάτι το τόσο ιταλικό όσο η πίτσα. Όμως μια κυβερνητική κρίση στη Ρώμη την ώρα που η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη γεωπολιτική, οικονομική ενεργειακή και πανδημική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως τμήμα μιας ιδιόμορφης ιταλικής "κανονικότητας”. Χθες βράδυ, μετά την αποχή του συγκυβερνώντος κόμματος των Πέντε Αστέρων από ψηφοφορία στη Γερουσία επί νομοσχεδίου οικονομικών μέτρων, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι υπέβαλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτησή του, η οποία και δεν έγινε αποδεκτή. Υποχρεώνεται έτσι ο κυβερνητικός συνασπισμός να ζητήσει την ερχόμενη Τετάρτη ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο, με ανοικτό το ερώτημα κατά πόσον θα συνεχίσουν την κοινή πορεία τους όλα τα συγκυβερνώντα κόμματα, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο 74χρονος Ντράγκι δεν είναι πολιτικός καριέρας και έχει κάθε κίνητρο να εγκαταλείψει το σκάφος, εάν διαπιστώσει ότι δεν πληρούνται οι δικοί του όροι

    Γιατί η δήλωση της χρονιάς ήταν αυτή του Μάριο Ντράγκι για την Τουρκία; Ο Μάριο Ντράγκι δεν είναι μόνο ο Ιταλός πρωθυπουργός. Είναι ο προϊστάμενος της τρίτης οικονομίας της ΕΕ. Επίσης, είναι ο πρώην προϊστάμενος της ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλά ότι η κάθε λέξη του έχει και μια αξία που μετριέται σε δολάρια αλλά και σε ευρώ. Γι΄ αυτό, είναι η μόνη δήλωση με την οποία πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά τόσο στην Ελλάδα και στην Κύπρο αλλά και στην ΕΕ. Η Ιταλία φαίνεται ότι πήρε μια απόφαση η οποία απλώς, φάνηκε με την πρωτοφανή προσωπική επίθεση του Ντράγκι εναντίον του Ερντογάν. Γιατί κατάλαβε τώρα ο Ιταλός πρωθυπουργός ότι ο Ερντογάν συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας; Έκανε αυτή τη δήλωση λόγω του sofagate; Ποιοί είναι οι παραλήπτες αυτού του μηνύματος εκτός της Τουρκίας; Η Ιταλία έχει παράδοση στο να διαλέγει πολύ αργά τους συμμάχους και τους αντιπάλους της. Ο Ιταλός πρωθυπουργός κάνει αυτή τη δήλωση εναντίον του Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στη Λιβύη. Οι Ιταλ

  Δεν είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Σε αυτό το εφήμερο τοπίο πιστεύω ακράδαντα ότι o Ντράγκι  είναι η μοναδική ελπίδα για όλους μας. Όταν, πριν από αρκετά χρόνια, μιλούσα σε μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας για τεχνοκρατική δημοκρατία δεν είχα στο μυαλό μου τον   Mario  Draghi (Μάριο Ντράγκι) . Μιλούσα για την ανάγκη όρων απτού και μετρήσιμου έργου. Ή, αν προτιμάτε, για την ανάγκη η πολιτική να αποκτήσει έναν αποτελεσματικό χαρακτήρα μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και με γνώμονα πρωτίστως την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Με την πάροδο των ετών κι εγώ ο ίδιος καθημερινά συνειδητοποιώ την αξία της καινοτόμου σκέψης κι ενίοτε της ανορθόδοξης σκέψης.  Πολιτική χωρίς σκέψη δεν υφίσταται. Ταυτόχρονα ήταν αρκετή η κρίση των μνημονίων για να καταλάβει η πλειοψηφία των πολιτών την αξία της πολιτικής στην καθημερινότητα μας. Μια αξία που για πολλά χρόνια η Αγορά την αμφισβητούσε. Ένας άνθρωπος της αγοράς, ωστόσο, είναι αυτός έρχεται περίπου ως Μεσσίας να σώσει την Ιταλία και - ελπίζουμε -

«Ομόλογα Ντράγκι», αέναος δανεισμός  και μια… πυρηνική βόμβα χρέους. Η Ιταλία ετοιμάζει ομόλογο 100ετούς διάρκειας ή άνευ λήξης. Το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει στο 365% του ΑΕΠ, ενώ ουδείς τρέφει αυταπάτες ότι πρόκειται να αποπληρωθεί. Η διαρκής αναχρηματοδότηση είναι μία λύση, αν και όχι βιώσιμη μακροπρόθεσμα.  Δανειστείτε τώρα που μπορείτε, όσα περισσότερα μπορείτε! Και όσον αφορά την αποπληρωμή, μην σας νοιάζει – το πιθανότερο είναι να απασχολήσει τα παιδιά σας ή τα εγγόνια σας! Αυτή φαίνεται πως είναι η λογική που κυριαρχεί πλέον στις κυβερνήσεις, τις κεντρικές τράπεζες και συνολικά τις αγορές, τουλάχιστον των ανεπτυγμένων χωρών. Κυρίως στις κυβερνήσεις οι οποίες, τώρα που έχουν βρει άφθονο ζεστό χρήμα, πρόθυμους αγοραστές και την κατάλληλη δικαιολογία – τις ανάγκες που γεννά η κρίση της πανδημίας, δηλαδή – ετοιμάζονται να γεμίσουν τα χρηματοκιβώτιά τους. Το γιατί είναι προφανές: Προκειμένου να ετοιμαστούν για τις (πολύ) δύσκολες ημέρες που αργά ή γρήγορα – αναπόφευκτα, πάντως – θα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η κρίση αποδομεί την Ευρώπη.  (2) Το τέλος της Ευρωζώνης, όπως την ξέραμε.   Γιατί ο Ντράγκι ζητάει διαγραφή των ιδιωτικών χρεών.     Ο Ιταλός που έμεινε στην ιστορία για το «whatever it takes» του 2012 και τις πολυάριθμες μετωπικές συγκρούσεις με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τη διάσωση του ευρώ και το τι ακριβώς σημαίνει αλληλεγγύη στην Ευρώπη, τάραξε για μία ακόμη φορά τα ύδατα στην ήδη… φουρτουνιασμένη από τον κορονοϊό θάλασσα της Ευρωζώνης.    Ο Μάριο Ντράγκι σε μία  σπάνιας βαρύτητας  παρέμβαση περιέγραψε  το πολεμικό σκηνικό που βιώνει ο πλανήτης, έριξε τα καρφιά του και έδειξε το μέλλον της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, να παρέχουμε τη ρευστότητα που χρειάζονται οι μεγάλες επιχειρήσεις και πολύ περισσότερο οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι για να μη χαθούν θέσεις εργασίας, ενώ τα κράτη θα πρέπει να επωμιστούν όλα μαζί το βάρος και να διαγράψουν τα ιδιωτικά χρέη που θα δημιουργηθούν λόγω κορο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  Ο διάδοχος του Ντράγκι είναι «άοπλος». Ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ο νέος επικεφαλής της ΕΚΤ. Η λίστα των υποψηφίων και το όνομα που ξεχωρίζει. Τα πολιτικά παζάρια, οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τα διδάγματα από την κρίση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για την επιλογή του επόμενου προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κανένας δεν είναι χειρότερος από αυτόν που προωθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: την εντάσσει σε μια ευρύτερη διαδικασία πολιτικής επιλογής, στην οποία η θέση του κεντρικού τραπεζίτη αποτελεί τη δεύτερη ή την τρίτη προτεραιότητα. Πρόκειται για ένα ούτως ή άλλως δύσκολο εγχείρημα. Οι ηγέτες της Ε.Ε. το έκαναν πολύ πιο δύσκολο. Ποια είναι τα απαιτούμενα προσόντα για τον υποψήφιο της θέσης – πέρα από το αν θα είναι άντρας ή γυναίκα, κοντός ή ψηλός, από τον Βορρά ή τον Νότο; Προβληματική βρίσκω και τη συζήτηση για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει πρόεδρος της ΕΚΤ ένας Γερμανός. Δεν χαρίζομαι σε κανέναν στην κριτική