IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ελάτε να δούμε πώς μας «καθοδηγεί» συστηματικά η Tηλεόραση…      Σε άλλες εποχές, στην Πατρίδα μας  όπου σήμερα κατοικούν 11 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (Έλληνες και… αλλοδαποί) αλλά παραμένει άγνωστος ο αριθμός των… φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και πολλές μαθησιακές εμπειρίες!…      Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, είναι ΟΛΑ ψέματα και ας φαίνονται για… αλήθεια!     Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην  επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χρόνια «θεωρούσαμε ανόητες και εφήμερες» τις επιδράσεις του BIG BROTH

 Ανδρέας Μικρούτσικος: Οργουελ.    Πριν από 20 χρόνια, η υπηρεσία «αναγνώρισης κλήσεων» λογιζόταν ως ρωγμή στην ιδιωτικότητα. Καλούσες και έβλεπαν από πού καλούσες. Ηταν φοβερό!.. Στο περιβάλλον εκείνης της αδικτύωτης κουλτούρας, η ιδέα 20 πειραματόζωων που προσφέρονται να εκθέσουν την ανία τους στο κοινό βλέμμα είχε αξία σοκ. Σήμερα, που το οικειοθελές ξεφλούδισμα του πιο στενού πυρήνα του ατομικού βίου είναι όρος ύπαρξης· σήμερα που υπάρχεις στην ψηφιακή σφαίρα μόνο αυτοφωτογραφιζόμενος, ποιος σοκάρεται; Ποιος θα είχε έστω και σκέτη περιέργεια για έναν γυάλινο κλωβό όπου σε φουσκωτούς καναπέδες σχολάζουν προγλωσσικά όντα; Αυτό το θέαμα –που δεν προσποιείται καν ότι είναι αστείο ή μελό, ούτε σκηνοθετικά φροντισμένο ούτε ανεπιτήδευτο trash– μόνο ως ταριχευμένη τηλεοπτική εμπειρία θα μπορούσε να επιστρέψει. Σαν πρώην σκάνδαλο από την εποχή, κατά την οποία τα μεγάλα media μπορούσαν να διατηρούν την ακτινοβολία τους παίζοντας τα ρέστα τους στο χρηματιστήριο της φτήνιας.

«Τ΄αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι» Γ. Σουρής Γυρίζεις σαν άνθρωπος το μεσημέρι, το βράδυ στο σπίτι σου. Λαχταράς την γαλήνη, την θαλπωρή, την ανάπαυση του ιδιωτικού σου κάστρου. Καταπώς συνηθίζεται, μαζί με τους οικείους, σε « υποδέχεται» το ανύστακτο και ακάματο τηλεοπτικό μάτι. Συν γυναιξί και τέκνοις στυλώνεις, ασυναίσθητα, το βλέμμα σου στο μεσημεριανό - βραδινό πρόγραμμα των καναλιών. (Οι δημοσκοπικές έρευνες κατατάσσουν την μεσημεριανή ζώνη, σ’ αυτήν με τις υψηλότερες θεαματικότητες).  Την ώρα, λοιπόν, της ευλογημένης οικογενειακής σύναξης, επιλέγουν οι κερδέμποροι του θεάματος για να προβληθεί ό,τι ευτελές και βορβορώδες κυκλοφορεί στην ελληνική τηλεόραση. Όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια, μιμούμενα φτηνιάρικες, κουτσομπολίστικες «αμερικανιές» (εκπομπές), ανέλαβαν εργολαβικά να παιδαγωγήσουν την ελληνική οικογένεια στην χυδαιότητα και την προστυχιά. Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο παντού. Μία παρ

Tηλε-ρεζιλίκια στην Αργεντινή Το «παιχνίδι περιπέτειας » είναι ένα τηλεοπτικό είδος που έχει το κοινό του. Το γνωρίσαμε από το «Fort Boyard» (Star) και το « Βig in Japan » (Alpha), καθώς και το ιαπωνικό «Κάστρο του Τακέσι », που εξακολουθεί να προβάλλεται στον ΣΚΑΪ. Πολλοί τηλεθεατές διασκεδάζουν με αυτά τα σόου, χωρίς να τα παίρνουν και πολύ στα σοβαρά, αλλά και χωρίς να νιώθουν ότι τους προσβάλλουν. Το «Wipe Οut», που άρχισε να προβάλλεται στον ΑΝΤ1, είναι ένας συνδυασμός παιχνιδιού περιπέτειας και trash TV. Σε κάθε εβδομαδιαίο επεισόδιο, 20 Ελληνες παίκτες προσπαθούν να ολοκληρώσουν μια διαδρομή μετ’ εμποδίων σε έναν μεγάλο υπαίθριο στίβο στην Αργεντινή. Μόνο τέσσερις φτάνουν στον τελικό, ενώ 10.000 ευρώ κερδίζει όποιος πετύχει τον λιγότερο χρόνο και τις λιγότερες πτώσεις από ολισθηρά σκαλοπάτια, περιστρεφόμενες δοκούς, αιωρούμενες πλατφόρμες και άλλα θεαματικά παρόμοια. Είναι αυτονόητο ότι για το παιχνίδι αυτό απαιτούνται γρήγορα ανακλαστικά, άριστη φυσική κατάσταση και ικανότητ