IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η αφωνία της τουρκικής αντιπολίτευσης  για το μεγάλο "ταμπού".   Του Κώστα Ράπτη Περισσότερες από 2.300 προεκλογικές δεσμεύσεις επί 75 διαφορετικών πεδίων πολιτικής συγκεντρωμένες σε ένα μανιφέστο 240 σελίδων. Και όμως, απουσιάζει η κρισιμότερη για το μέλλον της Τουρκίας λέξη. Το εξακομματικό μέτωπο της τουρκικής αντιπολίτευσης κατάφερε να αποσιωπήσει οτιδήποτε αφορά τους Κούρδους και το Κουρδικό Ζήτημα. Ενόψει των εκλογών της 14ης Μαΐου το κεντροαριστερό-κεμαλιστικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CΗΡ) του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, το εθνικιστικό "Καλό Κόμμα” (ΙΡ) της Μεράλ Άκσενερ, το Δημοκρατικό Κόμμα του Γκιουλτεκίν Ουισάλ, το Κόμμα Ευτυχίας (Saadet) του Τεμέλ Καραμολάογλου, το Κόμμα του Μέλλοντος (Gelecek) του Αχμέτ Νταβούτογλου και το Κόμμα Δημοκρατίας και Προόδου (DEVA) του Αλί Μπαμπατζάν (τα τρία τελευταία προερχόμενα από τον ισλαμιστικό χώρο) εξέδωσαν το κοινό πρόγραμμα, με το οποίο φιλοδοξούν να εκθρονίσουν τον Ταγίπ Ερντογάν. Επίσης, στις 13 Φεβρουαρίου θα ανακοινώ

Γιατί η Τουρκία μένει σιωπηλή για την αναταραχή στο Ιράν.   Του Κώστα Ράπτη Στην Ανατολή, ο καθένας κοιτά ανατολικότερα – συνήθως με αποτροπιασμό. Οι κοσμικοί δυτικόστροφοι Τούρκοι, για παράδειγμα, συνηθίζουν να διεκτραγωδούν την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ, λέγοντας "Τεχεράνη θα καταντήσουμε!”. (Και αντίστοιχα οι Ιρανοί θιασώτες του εκσυγχρονισμού εκμυστηρεύονται με αγανάκτηση: "Θα καταντήσουμε Καμπούλ!”). Όμως οι κοινωνίες της περιοχής αρκετές φορές αντάλλαξαν όχι απλώς τις προκαταλήψεις τους, αλλά και υποδείγματα χειραφέτησης. Η Συνταγματική Επανάσταση του Ιράν το 1906 προηγήθηκε κατά δύο χρόνια της Επανάστασης των Νεότουρκων και λειτούργησε για αυτήν ως πηγή έμπνευσης. Αντίστροφα, τις μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ Ατατούρκ θέλησε να μιμηθεί, χωρίς αντίστοιχη επιτυχία, κατά τον μεσοπόλεμο ο Σάχης Ρεζά Παχλεβί. Τι είδους κυκλοφορία των ιδεών και των εικόνων λειτουργεί άραγε και σήμερα, που το Ιράν έχει παραδοθεί στην αναταραχή, με πυροδότη τον θάνατο μιας νέας γυναίκας κουρδικής

  Τι συνέπειες έχει η αδυναμία της Τουρκίας να κατανοήσει την Ελλάδα   Του Cengiz Aktar Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης Στις 3 Σεπτεμβρίου 2022, από τη Σαμψούντα που βρισκόταν, ο Ερντογάν ξεκίνησε την “Eπιχείρηση κατά της Ελλάδος», η οποία φαίνεται να προαναγγέλλει μια πρωτόγνωρη περίοδο στη σχέση με τον δυτικό γείτονά μας, που πιθανότατα δεν έχει υπάρξει ξανά από το 1922. Από εκείνη την ημέρα, το πρόσωπό του και οι υπηρέτες του συνεχίζουν να εκτοξεύουν απειλές σε κάθε ξένο και εγχώριο μέσο, ​​όπως συνέβη στην 77η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Το καθεστώς της Άγκυρας βρίσκεται σε αναζήτηση ενός αιματηρού πολέμου εδώ και πολύ καιρό. Αν και δεν έχει χρήματα για έναν τέτοιον πόλεμο, είναι πάντα δυνατή μια βραχυπρόθεσμη πολεμική φρενίτιδα, η οποία θα τερματιστεί γρήγορα από τη Δύση. Οι ισχυροί στην Άγκυρα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο από το να πετούν αεροπλάνα και να κυματίζουν σημαίες πάνω από χάρτες της Ελλάδας και της Κύπρου, αν και σε άλλες τρεις επιχειρησια

   Η Δύση επιτρέπει στον Ερντογάν να είναι «απρόβλεπτος» Η ετοιμότητα της Δύσης να υποκριθεί ότι όλα «βαίνουν καλώς», όταν αυτό εξυπηρετεί έστω και προσωρινά τα συμφέροντά της. Έλενα Μπουλετή , Ιστορικός, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου – Το κείμενο περιλαμβάνεται στο 7ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του Ινστιτούτου ΕΝΑ που δημοσιεύεται στο www . enainstitute . org Είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαμφοτερίζουσα στάση που εδώ και καιρό κρατάει ο Τούρκος Πρόεδρος μεταξύ «Δύσης και Ανατολής», σε μια προσπάθεια να αναβαθμίσει το ρόλο της Τουρκίας από απλό σύμμαχο των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ σε περιφερειακή δύναμη με δικό της λόγο, ατζέντα και αυτόνομη δράση στην ευρύτερη περιοχή της -που συμβαίνει να είναι και το θέατρο σημαντικών στρατιωτικών και διπλωματικών εξελίξεων ακόμη και πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- φαίνεται να τον ωφελεί μέχρι στιγμής. Εύλογα λοιπόν επιμένει σε αυτή και αποπειράται να την εξελίξει εκμεταλλευόμενος την εκάστοτε συγκυρία. Α

   Τουρκία: Δύο φόνοι σε μια μέρα. Στις 6 Ιουλίου, ο καρδιολόγος Εκρέμ Καρακάγιατου Νοσοκομείου του Ικονίου (Κεντρική Ανατολία) και ο δικηγόρος Σερβέτ Μπακιρτάς του Δικηγορικού Συλλόγου της Κωνσταντινούπολης πυροβολήθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. «Η υγεία έχει πεθάνει, κάτω οι γιατροί! Η δικαιοσύνη έχει πεθάνει, κάτω οι δικηγόροι!», είχε ως τίτλο ο Αλί Τοπούζ, διευθυντής της  γενικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «ArtiGercek» («Περισσότερη Αλήθεια»). Όλες αυτές οι επιθέσεις σε γιατρούς, νοσηλευτές ή άλλους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέαδεν μπορούν να θεωρηθούν ως ειδικές περιπτώσεις, διευκρινίζουν οι εκπρόσωποι Τύπου της αντιπολίτευσης και οι ανεξάρτητοι αρθρογράφοι. Η υποδομή και ολόκληρος ο υγειονομικός μηχανισμός βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας από την αρχή της πανδημίας. Η έλλειψη εξοπλισμού, οι πολλές ώρες εφημερίας, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, οι μικρής διάρκειας ιατρικές επισκέψεις τωνασθενών είχαν παραλύσει το σύστημα. Η ιδιωτικοποίησ

  Τα πλοκάμια του φασίστα δικτάτορα που απλώνονται στην Κύπρο   Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ Νωρίς το πρωί ήρθε ο υπάλληλος και μου έφερε την απόφαση της δίκης στην Άγκυρα. Ούτως ή άλλως ήμουν συνεχώς περίεργος για το σε ποια κατάσταση ήταν αυτή η υπόθεση. Η αστυνομία μου είχε απαγγείλει αυτή την κατηγορία πριν δύο χρόνια περίπου. Η κατηγορία που μου απήγγειλε ήταν εκείνη που ήρθε από την Άγκυρα. Η αστυνομία μας χρησιμοποιείται μόνο ως μεσολαβητής, δηλαδή το βασικό της καθήκον ήταν να μου γνωστοποιήσει αυτή την αγωγή και να πω αν είχα να αναφέρω κάτι. Τότε είπα κοντολογίς «απορρίπτω τις κατηγορίες» και υπέγραψα. Δεν ήξερα τη διαδικασία που θα ακολουθούσε. Πώς γίνεται αυτή η εκδίκαση δηλαδή. Θα μου γνωστοποιούν τις μέρες της ακροαματικής διαδικασίας; Ή μήπως θα με δικάσουν ερήμην; Ρώτησα δικηγόρους μας και δικαστικούς αξιωματούχους μας. Ούτε εκείνοι ήξεραν. Στο τέλος, δεν πήρα καμία δικαστική κλήση. Δεν κλήθηκα σε καμία ακροαματική διαδικασία. Συνέρχονταν μόνοι τους, έκαναν μόνοι τους τη δίκη. Δεν

  Είναι ο Εγκεμέν Μπαγίς προάγγελος  όσων πρόκειται να συμβούν στην Τουρκία;    Γράφει ο Michael Rubin Ο Εγκεμέν Μπαγίς είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Τουρκία το 1970, ήρθε στη Νέα Υόρκη για την ανώτερη εκπαίδευσή του και τελικά βρήκε δουλειά στην Ομοσπονδία Τουρκικών-Αμερικανικών Ενώσεων ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόταν για να αποκτήσει πράσινη κάρτα. Οι φιλοδοξίες του τον οδήγησαν να προσκολληθεί στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον οποίο και ακολούθησε στην εξουσία. Μετά το 2002, ο Ερντογάν συχνά ανέθετε στον Μπαγκίς - ο οποίος πλέον ήταν βουλευτής - να αντιμετωπίσει τις κριτικές (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου ) που αφορούσαν την ολοένα και μειούμενη ελευθερία στην Τουρκία. Ο Μπαγίς έγινε τελικά ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Τουρκίας για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και αργότερα ο πρώτος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της χώρας. Υπό αυτές τις αρμοδιότητες, ο στόχος του δεν ήταν τόσο να φέρει την Τουρκία στη Δύση, αλλά να κοροϊδέψει την Ευρώπη ώστε να υποστηρί

  Ο Ερντογάν και η ντροπή Του Μιχάλη Ψύλου psilosm@naftemporiki.gr Την ώρα που ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία τα δεινά που προκαλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο αποκαλούμενος «μεσολαβητής για την ειρήνη», Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεκαθαρίζει –ανενόχλητος μάλιστα- τους λογαριασμούς του στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και στις γειτονικές του χώρες. Αγνοώντας προκλητικά τις διεθνείς αντιδράσεις, η ελεγχόμενη πλήρως από τον Ερντογάν, τουρκική δικαιοσύνη, καταδίκασε σε ισόβια τον φιλάνθρωπο επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά , με την κατηγορία της «απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης». Άλλοι 8 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν επίσης σε ποινές κάθειρξης 18 ετών για «συνέργεια στο έγκλημα». Ποιο ήταν το έγκλημα: Ο Καβαλά και οι άλλοι οκτώ καταδικασθέντες, είχαν υποστηρίξει τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης το 2013. Οι δικαστές χρειάστηκαν μόλις μία ώρα για να ανακοινώσουν την απόφασή τους. Αλλωστε, είχαν πάρει το μήνυμα από τον ίδιο τον πρόεδρο Ερντογάν, 

Το φεμινιστικό κίνημα στην Τουρκία Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διέρχεται μια ιδιαίτερα συντηρητική περίοδο με σοβαρό αντίκτυπο στην κοινωνία. Για ακόμη μια φορά το φεμινιστικό κίνημα της Τουρκίας έρχεται αντιμέτωπο με την βαθιά θρησκευόμενη μερίδα του πληθυσμού, η οποία έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα λόγω της φτώχειας και της εξαθλίωσης που έρχονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών Ερντογάν. Πολλές γυναίκες απέχουν από το φεμινιστικό κίνημα καθώς αυτό έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με τον εκδυτικισμό και την Αριστερά, συντηρώντας έτσι μια νοσηρή νοοτροπία που αποδίδει στην γυναίκα την ιδιότητα του κτήματος, της ιδιοκτησίας ενός άνδρα.   Ας δούμε λοιπόν, πως φτάσαμε στο σήμερα. Οι πρώτες γυναικείες φωνές στην Τουρκία άρχισαν να ακούγονται κατά τα τέλη του 19 ου αιώνα με τη δημιουργία των πρώτων γυναικείων περιοδικών και εφημερίδων με κυριότερο το Kadınlar Dünyası (Ο Κόσμος των Γυναικών). Εν συνεχεία, στις αρχές του 20 ου αιώνα η θέση των γυναικών στην κοινωνία ενισχύθηκε καθώς η σ