IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο Θεοτόκος εγκέφαλός μας. Αν τα θρησκευτικά αισθήματα και οι υπερβατικές εμπειρίες των ανθρώπων εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από τις δομές του εγκεφάλου τους, τότε μήπως έχουν δίκιο οι νευροθεολόγοι να υποστηρίζουν ότι το «Κέντρο του Θεού», δηλαδή το περίπλοκο βιολογικό υπόστρωμα κάθε μυστικιστικής, υπερβατικής και θρησκευτικής εμπειρίας, θα πρέπει να αναζητηθεί τελικά στον εγκέφαλό μας; Μήπως, παρά τις εμφανείς πολιτισμικές, ιστορικές και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των θρησκειών, υπάρχει ένα κοινό εγκεφαλικό και άρα πανανθρώπινο στοιχείο που το μοιράζονται όλοι οι πιστοί; Αυτό υποστηρίζει η Νευροθεολογία και αυτόν τον κοινό θρησκευτικό παρονομαστή επιχειρεί να αποκαλύψει. Νευροθεολογία ή οι εγκεφαλικές ρίζες της θρησκευτικής πίστης Η περίφημη τοιχογραφία του Μιχαήλ Αγγελου «Η δημιουργία του Αδάμ», που υπάρχει στην Καπέλα Σιξτίνα, το παρεκκλήσι του Βατικανού στη Ρώμη, αναπαριστά τον Δημιουργό με την αγγελική συνοδεία του τη στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου. Το περίεργο με αυτ

Η επιστήμη ως θεραπεία του προπατορικού αμαρτήματος. « Οι ιερές καταγραφές της μετάβασης από την ουράνια κατάσταση στην προκατακλυσμιαία μετά την πτώση του ανθρώπου είναι σύμφωνες με την παρούσα κατάσταση της φύσης και την αληθινή εικόνα του κόσμου. Ο Θεός, όταν έφτιαξε τον κόσμο, τοποθέτησε τον άνθρωπο στον Παράδεισο. Εκεί, του έδωσε έναν νόμο για να δοκιμάσει την υπακοή του. Ο άνθρωπος παραβίασε τον νόμο» (Whiston, 1717: 144-145). Αυτά είναι τα λόγια του William Whiston (1667 - 1752), μαθηματικού και αστρονόμου, ο οποίος ήταν μαθητής του Ισαάκ Νεύτωνα και τον διαδέχτηκε στην Έδρα των Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο έργο του “Astronomical principles of religion, natural and reveal’d” (1717). Στον σημερινό αναγνώστη θα μοιάζει ιδιαίτερα περίεργο ότι σε ένα κείμενο, το οποίο ασχολείται με τη μελέτη της φύσης, υπάρχει η αναφορά στην πτώση του ανθρώπου από τον Παράδεισο. Επίσης, ενδιαφέρον έχουν και τα λόγια του John Ra