IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η ευφυΐα της Μελόνι και η ανοησία των δημοκρατών. Η στενομυαλιά και ο βανδαλισμός δεν διαθέτουν πολιτικό πρόσημο. Δεν ξέρω αν η νικήτρια των Ιταλικών εκλογών έγραψε η ίδια την ομιλία της που ακολουθεί. Ακόμη και αν η κεντρική ιδέα ανήκει σε λογογράφο, η σύλληψη ήταν εξαιρετική. «Γιατί είναι εχθρός η οικογένεια; Γιατί φοβίζει τόσο; Επειδή είναι η ταυτότητά μας. Επειδή κάθε τι που μάς ορίζει έγινε εχθρός για εκείνους που θέλουν να είμαστε απλά σκλάβοι της κατανάλωσης. Επιτίθενται στην εθνική ταυτότητα, στην θρησκευτική ταυτότητα, στην ταυτότητα φύλου, στην οικογενειακή ταυτότητα. Θέλουν να είμαστε πολίτης χ, φύλο χ, γονέας 1, γονέας 2, ένας αριθμός… Υπερασπιζόμαστε την αξία του ανθρώπινου όντος» ( https://www.eviemagazine.com/post/giorgia-meloni-first-female-prime-minister-italy-promises-protect-god-country-family ). Τα λόγια της μού θύμισαν τους μεταμοντέρνους νέους στην ψυχοθεραπευτική συνεδρία: «Δεν μπορείτε να μέ ορίσετε. Κανείς δεν μπορεί να μέ ορίσει. Δεν είμαι

Πάρτι στις ΗΠΑ: Σε ένα πικ-νικ για τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου στο Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 2018. Christopher Lee / The New York Times  Γιατί ο εθνικισμός λειτουργεί. Και γιατί δεν εξαφανίζεται. Ο εθνικισμός δεν είναι ένα παράλογο αίσθημα που μπορεί να εκδιωχθεί από την σύγχρονη πολιτική μέσω της διαφωτιστικής εκπαίδευσης˙ είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές του σύγχρονου κόσμου και είναι ευρύτερα αποδεκτός από όσο αναγνωρίζουν οι επικριτές του.  Με λίγες εξαιρέσεις, είμαστε σήμερα όλοι εθνικιστές. Ο εθνικισμός έχει κακή φήμη σήμερα. Στο μυαλό πολλών μορφωμένων Δυτικών, αποτελεί μια επικίνδυνη ιδεολογία [1]. Μερικοί αναγνωρίζουν τις αρετές του πατριωτισμού, που θεωρείται ως η καλοπροαίρετη αγάπη για την πατρίδα˙ την ίδια στιγμή, βλέπουν τον εθνικισμό ως στενόμυαλο [2] και ανήθικο, ως ότι προωθεί την τυφλή πίστη σε μια χώρα πάνω από τις βαθύτερες δεσμεύσεις της δικαιοσύνης και της ανθρωπότητας. Σε μια ομιλία τον Ιανουάριο του 2019 στο διπλωματικό σώμα

Η κρίση της εθνικής ταυτότητας σήμερα.  Το θέμα που σκοπεύω να σας αναπτύξω είναι πολύ δύσκολο. Γίνεται δύσκολο από την απουσία της κοινής γλώσσας. Επειδή ο σκοπός της ομιλίας μου είναι να φτάσουμε σε μια κοινή κατανόηση του θέματος πρέπει να ξεκινήσω αποκαθιστώντας μια κοινή γλώσσα. Έχουμε τρεις έννοιες: «κρίση», «εθνική ταυτότητα», «σήμερα». Τi νόημα τους δίνουμε; Ας τις πάρουμε μία-μία, ξεκινώντας από την εθνική ταυτότητα. Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Οι απόψεις χωρίζονται κατ’ αρχάς σε δύο κατηγορίες: Στη μία ανήκουν εκείνοι, που πιστεύουν ότι η εθνική ταυτότητα δεν υπάρχει καν. Αυτοί είναι οι εθνομηδενιστές. Στην άλλη κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι, που πιστεύουν ότι η εθνική ταυτότητα είναι κάτι το υπαρκτό, το πραγματικό. Αυτοί αποκαλούνται από τους πρώτους εθνικιστές. Ας αρχίσουμε από τον εθνομηδενισμό. Α) Ο ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ Οι εθνομηδενιστές υποστηρίζουν ότι η εθνική ταυτότητα υπάρχει μόνο στη φαντασία των εθνικιστών. Είναι λένε μια ταυτότητα «νοερή». Μια ιδ

Ο Modi χαιρετά τους υποστηρικτές του στο Βαρανάσι της Ινδίας,  τον Απρίλιο του 2019. Adnan Abidi / REUTERS    Γιατί η θρησκευτική ανεκτικότητα κέρδισε στην Ινδονησία αλλά έχασε στην Ινδία.  Αποδεικνύεται ότι ο πλουραλιστικός εθνικισμός δεν είναι αρκετός. Οι δύο μεγαλύτερες και πιο ποικίλες δημοκρατίες της Ασίας διεξήγαγαν εθνικές εκλογές τις τελευταίες εβδομάδες και η θρησκευτική ανοχή εμπεριεχόταν στην ψηφοφορία και στις δύο. Οι ψηφοφόροι, ωστόσο, παρέδωσαν διαμετρικά αντίθετες ετυμηγορίες.  Στην Ινδονησία, η κυβέρνηση του νυν προέδρου Joko Widodo (ευρέως γνωστού ως Jokowi) κέρδισε με το να εκπέμπει το μήνυμα του πλουραλισμού. Ο Jokowi κήρυξε έναν συμπεριληπτικό (inclusive) εθνικισμό που υπερβαίνει το Ισλάμ, την κυρίαρχη θρησκεία της Ινδονησίας, και κέρδισε την επανεκλογή του με αποφασιστική διαφορά.   Στην Ινδία, η νίκη πήγε επίσης στον νυν πρωθυπουργό Narendra Modi, αλλά με πολύ διαφορετικούς όρους. Ο Μόντι, ο οποίος είναι επικεφαλής του ινδουιστικού εθνικιστ