IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η γενιά που έχει ζήσει μόνο κρίσεις H «μονιμοκρίση» είναι η λέξη της χρονιάς. Πώς την αντιλαμβάνονται οι νέοι που δεν έχουν γνωρίσει την εποχή της κανονικότητας Οσοι νέοι μπήκαν στην εφηβεία ή ενηλικιώθηκαν γύρω στο 2010 δεν έχουν ζήσει περίοδο «χωρίς πολλά προβλήματα». Οι μιλένιαλ βλέπουν το βιοτικό επίπεδο και τον βαθμό ευτυχίας τους να περιορίζονται σημαντικά σε σχέση με την προηγούμενη γενιά. Επιμέλεια: Ξένια Κουναλάκη Η «μονιμοκρίση» (permacrisis) είναι ο όρος που επελέγη πρόσφατα από το λεξικό Κόλινς ως λέξη της χρονιάς. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Βρετανός ιστορικός Ανταμ Τουζ εγκαινίαζε τη νέα του στήλη στους Financial Times με τίτλο «Καλώς ήλθατε στoν κόσμο της πολυκρίσης». Επικαλούμενος τον πρώην υπουργό Εμπορίου των ΗΠΑ, Λάρι Σάμερς, ο οποίος έκανε πρόσφατα λόγο για την πιο σύνθετη αλληλουχία προκλήσεων τα τελευταία σαράντα χρόνια, ο Τουζ παραδέχεται ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν καταιγισμό κρίσεων, την οικονομική, την υγειονομική, τη γεωπολιτική και την ενεργειακή. Και

  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ...   Σβήνουν τα φώτα και στην οικονομία. Τίποτε φωτεινό από εδώ και πέρα. Και δεν θα φταίει η ενεργειακή κρίση. Κανείς δεν θα ξέρει και μετά τις εκλογές ποιο μοντέλο θα φορεθεί στην οικονομία. Η οικονομική ατμόσφαιρα όντως μυρίζει 2008-2010 (όπως σιγοψιθυρίζουν εδώ και μέρες στα φόρουμ και σοβαρότατοι οικονομικοί παράγοντες). Μυρίζει όπως τότε που μπορούσες να πεις οτιδήποτε. Να υποσχεθείς αμέτρητες επενδύσεις γιατί η χώρα θα τις υποδεχόταν με μεγάλη χαρά... Άλλωστε κανείς δεν ήξερε το πότε και το πώς η οικονομία θα εφάρμοζε τους δικούς της κανόνες και θα γύριζε τα πάνω-κάτω όπως σήμερα, που δεν στρώνει με τα επιδόματα. Δεν γεμίζει με τα κρατικά χαρτζιλίκια... Αυτά είχαμε τότε (2008-2010) που η πολιτική και οι πολιτικοί της παρέλαβαν, για τα καλά, στα χέρια τους την οικονομία (άλλο που δεν ήθελαν...) και της πέρασαν χίλια δύο "κόσκινα". Τα δικά τους  "κόσκινα" για να έχουν να λένε και να τάζουν από τα μπαλκόνια της ΔΕΘ. Ποιο το αποτέλεσμα; Να

 Επιτυχία στις Πανελλήνιες:  Δεν αρκεί να σπουδάσει κάποιος «επειδή πρέπει». Οι Πανελλήνιες είναι το πρώτο μεγάλο ψέμα που θα αντιμετωπίσουν οι έφηβοι σε αυτήν την κοινωνία. Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι για πολλούς εφήβους η πρώτη μεγάλη αγχωτική διαδικασία που θα συναντήσουν στη ζωή τους. Δεν έχουν όλοι τα ίδια γνωστικά προσόντα, την ίδια ανθεκτικότητα στο άγχος, την ίδια διάθεση για παπαγαλία και υπακοή ή και την εσωτερική ανάγκη να περάσουν σε κάποια σχολή. Το ότι θεωρούμε ότι « πρέπει κάποιος να μπει σε μια σχολή» δεν είναι μια κατάλληλη βάση πάνω στην οποία ένας νέος άνθρωπος θα χτίσει τη ζωή του. Στην πραγματικότητα οι Πανελλήνιες είναι το πρώτο μεγάλο ψέμα που θα αντιμετωπίσουν οι έφηβοι σε αυτήν την κοινωνία. Καλούνται να πάρουν μια απόφαση ζωής, αυτή που λένε «πως θα καθορίσει τα πάντα» στη μετέπειτα πορεία τους συνήθως χωρίς κατάλληλη πληροφόρηση. Οι Πανελλήνιες είναι μια κοροϊδία, όταν δεν υπάρχει στα σχολεία επαγγελματικός προσανατολισμός. Δεν αρκεί «να περάσε

   Το πολιτικό φαντασιακό της ευτυχίας στην Ελλάδα. Η προσπάθεια προσέλκυσης Ελλήνων της διασποράς εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα: ποιο είναι το όραμα της ευτυχίας για όσους ζουν ήδη στην Ελλάδα; «Το ελληνικό καλοκαίρι, όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, είναι πολλά περισσότερα από την καταγάλανη θάλασσα και το εκθαμβωτικό ηλιοβασίλεμα. Είναι μια πνευματική κατάσταση (a state of mind), όπως λέει η πρόσφατη καμπάνια μας [για τον τουρισμό]· ένα αίσθημα ευτυχίας, ελευθερίας, ηρεμίας, που τίποτα και ποτέ δεν μπορεί να μας το στερήσει. Και αυτό το αίσθημα, αυτά τα συναισθήματα, τα έχουμε ίσως ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη σήμερα, που βγαίνουμε από το πρώτο κύμα της πανδημίας. Γι′ αυτό είμαι τόσο περήφανος που βρίσκομαι εδώ απόψε, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή για business.» (Κ. Μητσοτάκης, 2020). «Ποιο, άραγε, είναι το διακύβευμα για τα επόμενα 100 χρόνια; Όταν, λοιπόν, ρώτησα τον Στάθη Καλύβα, μου απάντησε: «Η ευτυχία». Συμφωνώ. Είναι η ευτυχία ως έννοια που συνδέεται με τον

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Το «παράδοξο» της εισερχόμενης μετανάστευσης σε χώρες  αποδημίας  μερίδας  των  πολιτών τους : η περίπτωση της Ρουμανίας και της Ελλάδας Στις 4-2-2022 δημοσίευσα στις Ανιχνεύσεις άρθρο μου με θέμα την δημογραφική καθίζηση στην Βουλγαρία , την Κροατία και ευρύτερα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη , με βάσει τις εκεί διενεργηθείσες τελευταίες απογραφές πληθυσμού , βλέπε : ΕΔΩ Σήμερα θα με απασχολήσει για το ίδιο θέμα κυρίως η Ρουμανία και εν μέρει η Ελλάδα , όπου διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες στις Ανιχνεύσεις οργίλες αντιδράσεις για την πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με την κυβέρνηση του Πακιστάν (έκδηλα φιλοτουρκική κυβέρνηση!), αναφορικά με την πρόσκληση 60.000 Πακιστανών εργατών να έρθουν στην χώρα μας για 5 χρόνια για δουλειά με ελεγχόμενο τρόπο , κι όχι μέσα από την παράνομη εισαγόμενη μετανάστευση που όλοι μας στιγματίζουμε δικαίως , αφού είναι αντικείμενο συστηματικής τουρκικής εργαλειοποίησης σε βάρος μας , όπως κάνει σήμερα η

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ 19ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΚΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΑΛ. ΚΟΥΓΙΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣ/ΚΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ Eurokinissi MotionTeam Οπαδική βία:  Λουκέτο στους συνδέσμους, χθες. Να κλείσουν για πάντα. Ή τουλάχιστον, μέχρι να αρχίσουν να απαιτούν από τα μέλη τους αυτό που μου έμαθε, όταν ήμουν 5 ετών, ο θείος μου ο Τάκης.  Οι σύνδεσμοι οπαδών πρέπει να κλείσουν χθες. Χωρίς καμία περαιτέρω συζήτηση και χωρίς εξαίρεση. Ας καούν και χλωρά μαζί με τα ξερά - αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι σύνδεσμοι με αγνούς, ρομαντικούς και υγιείς φιλάθλους, που θέλουν να έχουν σύνδεσμο για να κάνουν οικονομικότερες εκδρομές ως γκρουπ όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό πχ για να παρακολουθήσουν αγώνες. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να γίνει εξαίρεση στην παρούσα φάση. Δεν περίμενα την δολοφονία του Άλκη για να διαμορφώσω άποψη σχετικά με την χρησιμότητα και τον λόγο ύπαρξης των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Μπορεί να μην είμαι κάθε Κυριακή στο γήπεδο, επειδή έλαβα πριν από δέκα χρόνια συνειδητά την απόφασ

   Παιδεία και εμφύλιος. Τα επεισόδια στη Σταυρούπολη Θεσσσαλονίκης, η παθογένεια μιας κοινωνίας. «Μας έκαναν ντου και τους την πέσαμε»... «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασιστές τους κρεμά». Μερικές μόνο ατάκες και συνθήματα που ξεχώρισαν από τις άναρθρες κραυγές και βρισιές που ακούστηκαν στο 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη,  όπου εδώ και μέρες διεξάγεται ένας εμφύλιος μεταξύ ακροδεξιών και προοδευτικών αριστερών κινημάτων . Μολότοφ, μαχαίρια, σιδηρογροθιές και πολύ, μα πολύ μίσος και θυμός.  Ο εμφύλιος δεν λέει να τελειώσει. Οι μεν θέλουν να σφάξουν τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους, οι δε να κρεμάσουν τους φασίστες, δηλαδή τα παιδιά του λυκείου που έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί ή βρίσκονται προς αυτή την κατεύθυνση. Να θυμίσουμε μόνο ότι στη δημοκρατία δεν εκτελούμε. Ο νόμος είναι υπεράνω όλων και πρέπει να τηρείται απ΄ όλους.  «Ερχόντουσαν εδώ και διαδηλώνανε και μοίραζαν φυλλάδια, δεν το ανεχόμαστε» δήλωσαν οι εθνικιστές, κατά δήλωσή τ